Karanlıkta Açan Papatya

1.Bölüm Karanlık

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın lütfen !

Başlangıç tarihinizi buraya alayım 💫

İyi okumalar ❤

Yazım yanlışları olabilir şimdiden yazım yanlışları için özür dilerim.

Bölüm sonunda buluşalım.

***
...bir gün kendi isteğinle benimle doya doya konuşacaksın.

Rüya'dan

Yalnızlık ,yalnızlık kelimesi galiba beni anlatıyordu .Bir kelimenin neden 9 harfinin 9 harfi de beni anlatsın ki neden kendimi bu kadar yalnızlaştırmıştım yoksa yalnızlaşmış mıydım aslında bundan mutsuz muydum onu da bilmiyorum ne yapıyorum neden yapıyorum neden yaşıyorum onu da .Karanlık gibiydim yok ama var kendimi çok kötü hissediyordum.

Yanımdaki insanları da karanlığıma çekecektim eminim.

"Rüya kızım ben geldim."

Babamın seslenmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım .

"Hoşgeldin babacım geliyorum hemen." Üstüme ince krem hırkamı alıp salona doğru ilerledim.

Babamın karşısındaki koltuğun tam karşısına en köşeye oturdum dakikalarca ne o konuştu ne de ben çünkü ikimizde çok kırılmıştık o yüzden cümlelerimizi seçerek kullanıyorduk .Annem olacak kadın gittiğinden beri toparlanmama o yardım etmişti.Toparlanmış mıydım bilmiyorum ?

Zaten herkesle konuşan biri değildim içime kapanık biriydim Emre ve Miray neden bugüne kadar benimle arkadaş kaldı bilmiyorum.

"Kızımm..." dedi babam derin nefes alarak.
"Neden yapıyorsun bunu kendine?
Emre ve Miray'ı gördüm gelirken burdan eve gidiyorlardı galiba. Neden artık onlardan biri gibi davranmıyorsun?"

Konuşmadım konuşacak bir şey bulamadım ne diye bilirdim ki o da benim yüzümden çok yıprandı benim her şeyim zarardı onlara.

Derin bir nefes alıp ayağa kalktım ve babama bakmadan özür dileyip odama koştum göz yaşlarıma hakim olamıyordum göz yaşlarım usul usul yanaklarımdan akıp duruyordu.

Neden ya neden böyleydim? Neden? Neden? Neden diğer insanlar gibi davranamıyorum? Defalarca denedim denemedim sanıyorlar ama defalarca defalarca denedim.
(...)
Saatler sonra göz yaşlarımla uykuya daldım.

***
Sabah gözüme çarpan nalet olası güneş ışınları ile gözlerimi açtım birde okula gitmek zorundaydım aslında çalışkan bir öğrenciyim ama bence dersleri evde de öğrenebiliriz .

Neyse kalkıp önce bir duş almam gerekiyordu dün çok ağlamıştım ve beni bu halde görmelerini istemiyordum. Gerçi görseler ne olacaktı ki zaten benim hakkımda bir sürü şey diyorlardı .

Hızla kendimi sıcak suyun altına bıraktım duş almak beni az da olsa rahatlatıyordu saatlerce burda kalabilirdim Sumru ablanın sesi duymamla düşüncelerimden sıyrıldım .

"Rüya kızım kahvaltı hazır acele et okula geç kalacaksın."

"Tamam Sumru abla 10 dk ya geliyorum."

Sumru abla çok tatlı biriydi onunla diğer insanlara göre daha yakındım çocukluğumumdan beri bizimle çalışıyordu.

Köpüklediğim saçlarımı durulayıp bornozuma sarılıp hızla banyodan çıktım dolabının kapağını açıp içinden okul formamın üstünü siyah bir kot pantolon ve deri ceketimi çıkardım. Sonbahar mevsimine girmiştik ve bu ara havalar belli olmuyordu. Bir soğuktu bir sıcak çıkardıklarımı giyindikten sonra kurutma makinesini alıp hızla saçımı kuruttum tepeden sıkı bir at kuyruğu yapıp aynaya bakmadan odadan çıktım.