KIRIM

5

Karşısında duran Aybike'ydi. Savaş boyu Almanların şehir içine kurduğu sınır birliklerinden birinde getir götürlerini yapmıştı. Almanların geri çekilmesiyle savaş bitince bir başına Türkiye'ye kaçıp oradan biri ile evlenmişti. Tatil için geldikleri şu yaz gününde tesadüfen bu yoldan geçmişti.

Osman bu tanıdık sesin geldiği yere baktı. Aybike, korku dolu gözlerle kendisine bakıyordu. Elini tuttuğu iki çocuğa baktı. "Saklandığın yerden çıkmışsın," dedi içinden.

"Sonunda insanlık kazanacak," demişti ama insandan sayılmadıkları şu cihanda kazanç aramanın mantığı neydi ki? Geriye doğru bir adım daha atıp Aybike'nin gözlerinin içine baktı. Burukça gülümsedi ve "Sobe," diyerek kendini azgın sulara bıraktı. O yıllarda binlerce Osman böyle tarihe karıştı işte...

Son.

Yazmış olduğum hikayenin sonuna geldik. Okuyanlar düşüncelerini yapıcı bir şekilde belirtirse memnuniyet duyarım.

Not: "Türk'ün Türk'ten başka dostu yoktur sözü, manasız bir düşmanlığa değil binlerce yıllık tarihten edindiğimiz acı tecrübelere dayanmaktadır."