Lalisa sarhoşluğun verdiği aptallıkla, bir numara işletip ona sarkıntılık yapar; lakin kendini gizlemeden araması sonucu başına işler açılır.
Lalisa Manoban & Jeon Jungkook
#1 Lisa 09.08.24
#1 Lalisamanoban 21.11.21
#2 Lalisa 09.08.24
#2 Jeonj...
Bazı şeyleri değiştirdim. Rica ediyorum, lütfen beni biraz mutlu etmek için sanki hiç okumamış gibi bol bol yorum yapın lütfen -Mari
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm içerisinde +18 cinsel içerik barındırıyor. Rahatsız olacakların ve kaldıramayacak kişilerin okumasını önermeyiz.
- Lalisa -
Saçlarımı ensemin arkasına toplayıp sırtıma bıraktım. Provalar az önce bitmişti, çok yorgundum ama Jungkook'un daha yorgun olduğuna emindim. Onun yanına gidiyordum, Rose ise lider edasıyla önde yürüyordu. Jimin'nin, Jungkook'un yanında olacağını düşünmüştü.
Spor salonuna döndüğümüzde tahmin ettiği gibi Jimin buradaydı ve koçtan sağlam bir azar işitiyordu.
"Onu çok hırpalamayın, ben hâllederim!"
Rose, koç ve Jimin'in yanına ilerlerken, etrafa bakındım. Herkes buradaydı lakin Jungkook ortalıkta görünmüyordu.
"Jungkook'u arıyorsan o, dinlenmeden, soyunma odasına gitti."
Yoongi'ye kafa salladım ve diğerlerinin yanından ayrılıp, koridorun sonuna doğru yürümeye başladım. Uzak değildi, sadece yarım dakika yakınlıktaydı.
Yavaşça kapıyı araladığımda, banklardan birine oturmuştu. Soluklanmak için başını arkaya atmış ve bedenini de ellerine dayayarak geriye doğru yaslanmıştı.
İçeriye girdiğimde, beni ancak fark etti. Aşırı terli olduğu için üniforması yaş olmuştu.
"Çok ateşli görünüyorum değil mi?"
Garip bir yüz ifadesi yaptığında, kıkırdadım. Neyse ki içeride kimseler yoktu, son bir aydır -belki çok daha fazladır- onunla hiç baş başa kalmamış, hatta karşılaşamamıştık bile! Tekrardan sınavlarla baş etmemiz gerekmişti, boş zamanlarında ise sürekli antremanlardaydı.
İlişkimiz telefon üzerinden yaşamaya çalışan iki üç mesajlaşmaya dönmüştü.
"Daha çok, duş almalıymışsın gibi görünüyorsun."
Gülümsedi ve ayağa kalktı. "Duş almam gereken hâlimle, sana sarılmamda bir sakınca var mı?"
Kafamı olumsuz anlamda sallayıp, kollarımı anında beline doladım. Sarılmama karşılık vererek boynuma birkaç minik öpücük bıraktı.
"Şu an seni, sandığımdan daha fazla özlediğimi fark ettim."
Saçlarımın arasında mırıldandığında, kıyafetinin üzerinden omzunu öpüp geri çekildim. Birkaç güne, her gün saatlerce antreman yapmaya başlarlardı, diğer haftalarda da turnuvalar vardı. Ve bize yine hiç vakit kalmazdı.
Dürüst olmak gerekirse, ben de, beni her iş çıkışı almasını ve birlikte vakit geçirmeyi özlemiştim. Bu kütüphanede saatlerce ders çalışmak bile olabilirdi, biraz yanımda olmasını istiyordum sadece.
