Yapraklar kanımı emmişti.Biraz ince odun topladık.Çadırı yapmıştık.
Yaprakta topladık.Yaprakları çadıra dizdik.Bıçakla reçine topladık.bıçakta kalan reçineyi yapraklara sürdük.Yapraklar çadıra yapışmıştı.Çadır sağlam ve büyüktü.Çadıra girdik.Biraz konuştuk.
Saat on ikiyi geçmişti.Sonra uyuduk.
Sabah oldu.Tek ben kalkmıştım.Yemek aramaya çıktım.Yemeğimiz yoktu.
Zaten dışarıda da yemek yoktu.Sadece
çürümüş insan etleri ve karınca vardı.
Onları uyandırdım.Kimse çürümüş insan eti yemeyi kimse istemiyordu.
Karınca yemeyi de istemiyorlardı.Ama
protein gerekliydi.Hepimiz azar azar yedik.Herkes çadıra girdi.Ben çadırın yanında bir not gördüm.Çadırda arkadaşlarımla okudum.Şunlar yazıyordu."Biz dünyanın en tehlikeli mafyalarıyız ve sizi öldürücez"demişler.
Galiba Rus mafyalarıydı.Sonra bunun hakkında arkadaşlarımla konuştum.
Dışardan sesler gelmeye başladı.
Dışarıdan baktık.Rus mafyalarıydı.
Onların başkanı vardı.Ve yanında şoföre benzeyen bir sürü adam.Hepsi çadırın etrafına toplandılar.Biz altımızdaki toprağı kazdık.İçeri girdik.
Birinin kontrol etmesi gerekirdi.Herkes
Bana baktı.Ben kontrol edecektim.
Çukurdan çıktım.Cebime bıçağı koydum.Çadırdan da çıktım.
