Ölüm Grubu (Texting)

Görev4-Devam ediyor

Yine yeni bir bölüm ve yine yeni bir geçmiş.

Luna: Hadi bakalım yazalım şu bildiğim geçmişimi.(13.20)

Bilinmeyen numara: Başka bir şey söylemiyecek misin?(13.21)

Luna: Hayır.(13.21)

Bilinmeyen numara: Peki başla o zaman.(13.21)

Luna: Benim şu ana kadar bildiğim hikayem şu:
Annem ve babam beni ben daha bebekken bir güb kapılarının önünde bulmuş. Benim onlara Allâh'dan bir hediye olduğumu düşünmüşler. Beni gerçek kızları gibi büyütmüşler. Daha sonra babam bir süre sonra benim gerçek kızı olmadığımı unutmuş ve 'nasıl olsa intihar edemez bir kızı var' diye düşünerek annemi çok zengin bir kadınla aldatmış. Tabii annem bunu öğrenince küplere binmiş ve babama neden böyle yaptığını sormuş. Babam da
"Çünkü neden olmasın, senin br kızın var ve onun için intihar etmeye kalkışamazsın. Bunu biliyorsun" Dedi. Ben onları duyuyordum. Annem:
" Sanırım onun gerçek kızımız olmadığını, onu kapının önünde bulduğumuzu unuttun! Ayrıca intihar etmek?! Neden bunu yapayım?" Diye sormuş. Babam da o anki sinirle bıçağı anneme sapladı. Ben de korkup hemen çantama birkaç parça şey alıp evden kaçtım. O zamanlar daha 10 yaşındaydım. Ormanda yıkık dökük bir ev vardı. Orada kaldım. Ama sonra polisler beni buldu, ifademi aldı ve babam hapse girdi.(13.25)

Bilinmeyen numara: Evet sanırım haklısın. Ama babanın anneni öldürdüğünü nasıl buldun. O sırada odandaydın. (13:26)

Luna: Şey pek bilmiyorum. Ama ben odamda otururken bir anda sesleri çok iyi duymaya başladım. Zaten evden çıkarkende çok hızlı koşmuştum. Ben adrenalinden sandım. (13:27)

Bilinmeyen numara: Ama adrenalinden değildi. (13:28)

Luna: Ne demek istiyorsun? (13:28)

Bilinmeyen numara: Görüceksin. Ama daha değil. (13:28)

Maviş:Benim hikayem çok sıradan. Yetimhanede büyüdüm. Sonradan bana kimden olduğunu bilmediğim bir miras kalmış. Anneminmiş galiba. Yetimhaneden çıktım ve şuan yaşadığım eve geçtim bu ev bana miras kalmıştı. Annemi tanımak isterdim çünkü ona sormak istediğim bir şey var. (14.18)

Bilinmeyen numara:Bana sor. Belki biliyorumdur.(14.19)

Maviş:neden kendimi farklı hissediyorum? Garip bir his bu. Hiç kimseye söylemedim ama ben 200 metre ileriyi çok net görüyorum. Daha fazlasını da. Bu insanlar için normal değil  biliyorum. Sence neden? (14.22)

Bilinmeyen numara:bunu ileride öğreneceksin. (14.22)

Maviş:tamam bekleyeceğim. Bu arada tombalak artık istediği zaman gelebilir. Ona pasta yapmayı öğrettim. Şuan mutfakta şarkı söyleyip pasta yapıyor. Çok komik.(14.25)

Bilinmeyen numara:Korkutucu karaltıları ne hale getirdiniz! İnsanların kabus karabasan dediği şey pasta yapıyor!(14.26)

Maviş:neyse ne biz pasta yiycez. Görüşmeyiz ben çıkıyorum.(14.26)

Bilinmeyen numara:görüşürüz(14.27)

_______________________________________

Diğer bölümde kalan 2 kişinin hayat hikayesi olacak yeni bölümde görüşmek dileğiyle...