Umut, sönmeyen yıldızdı onun için.
Sonu olmayan gökkuşağı
Hiç bitmeyen bahardı.
İsmi Bahar'dı bir kere
Başında silahla kaçırıldığı gün belanın içine batmış, cehennemi yaşamıştı.
O gün
Yıldız sönmüş
Gökkuşağının sonu görünmüş
Bahar hiç gelmemek üzer...
Nöbetimin bitmesi ve bir an önce eve gitmek için can attığım sıradan bir gündü.
Ben öyle sanıyordum.
Evin içerisinde çamurlu ayakkabı izlerini takip etmem ve annemle babamın sandalyede bağlı bir şekilde çırpınışlarını görmemle başladı her şey.
Arkamdan gelen gölge bir eliyle ağzımı sıkı sıkıya kapatmış diğer eliyle ise başıma silah dayamıştı.
Öleceğim sandım ama öldüren oldum.
Hayat kurtarmak için yemin ettiğim ellerle birinin canını aldım.
Öyle söylediler
Ben bugün bulutların üzerinden yere çakıldım. Yere çakıldığım an her şey bitecek sandım.
Öyle olmadı.
Yere düşmem yetmedi.
Daha yerin en dibini görecektim.
Ben Bahar Özsoy. Belaya battığım gün hayatımın sonu oldu. Ben bugün hem öldüm hem öldürdüm…
Selamlar ^^ uzun ve heyecanlı yolculuğun ilk adımını atıyorum. Umarım sizde bu hikayeyi beğenir ve kendinizden bir şeyler bulursunuz. İlk bölümde görüşmek üzere..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
