Kimse bilmez dünyaya gelirken hayatın bizi kimlerle karşılaştıracağını.Aslında böyle olması da çok güzel değil mi?Kaderimizin nasıl olacağın bilseydik yaşamamızın bir anlamı olmazdı. Kader bizi bir araya getirdi.Kaderim,şansım,en önemlisi AŞKIM oldu.Biz bu aşk denilen duyguyu aşk demek istemiyoruz.Aşk nedir ki?Sadece bir erkeğin ve bir kadının birbirine hissettikleri duygu aslında aşk.Ama biz sadece bir duygu hissetmiyoruz her gecen gün birbirimize bağlanıyoruz.Her şey bir masal gibi.Kader de bu ya zaten ansızın karşına geliyor.Bazen mutlu bazen mutsuz.Benim masalım mutlu başladı.Biz şanslı onlardandık.Çocukluğumuzdan bu zamana kadar gelen bir masalımız vardı.En başta iki farklı illerde yaşayan sadece mesajlarda ve bayramlarda bir araya gelebiliyorduk.Daha sonra farklı olan illerde dayanamayıp kaderimizle bir olup bizi aynı illerde bir araya getirdi.Hala konuşmalarımız devam ediyordu tek farklı olan arada sırada bir araya gelebiliyorduk.Artık ramazan günü gelmiş iftara misafirler çağırıyorduk.Bir iftar günlerden daha birinde misafir gelecekti ve bu misafirin kaderim olduğunu bilmeden hazırlıklara başlamıştık.Neyse akşam saati geldi oruçlar açıldı.Evdeki tüm erkekler gitmiş kaderim yalnız kalmıştı.Bu arada kaderim dediğim kişinin adı Furkan.Baktım sıkılmış gibiydi odama çağırdım konuşmaya başladık.Sonra dışarı çıkma kararı aldık.Kararı aldık sonra luna parka gittik.Balerine binme kararı aldık.balerine oturduğumda yanına oturduğunu gördüm.Bir şey demedim.Belki de destek almak istedim.Balerin ilk bindiğimde korkmuştum ama onunla hiç korkmadığımı tam tersine eğlendiğimi fark ettim.Balerinden indikten sonra bana hoşlanmadıklarını falan anlattı.O an çocukluktan tanıdığım bir kişi değil yeni tanıştığım biri gibi konuşuyordu.İşte belki de o gece başlamıştı her şey kim bilir?Sizce de öyle mi?
