"Deeper Into You!

CHAPTER FIVE:HEART BEAT

Ilang linggo rin ang lumipas simula nang mamalagi si Clean sa Mansion. Sa mga araw ring iyon ay wala siyang ibang pinagkaabalahan kundi magkulong sa kwarto at lalabas lang kung gusto niyang masaksihan ang kagandahan nang kalikasan. Eversince childhood, all of hes attention was on Nature itself. Wala siyang pakialam sa mga bagay-bagay na nangyayari sa paligid niya at lalong lalo ring wala siyang interes sa mga taong nakaka-salamuha niya. Maliban lang sa iilang mga taong malapit sa kanya.

He felt that only nature witnessed the true him and hes totally happy with the thought itself.

Huminga ito nang malalim sabay labas nang sketch book at nagsimulang magdrawing. Matiim na tinitigan niya ang buong parte ng haciendang kinaroroonan niya at di niya maiwasang mapangiti dahil sa nakikita niya ngayon ay parang walang nagbago. He slowly closed his eyes, as the memories took him.

"Claire! Were are you? Stop playing games already?!

It's been an hour since Claire dissapeared and it's been an hour since i started looking for her, and I totally feel exhausted. I stoped for a bit and rested my whole body behind a tree when I suddenly heared Claire's voice. I looked around and slowly walk towards my left and there I heard her voice more clearly. As I continued walking from that direction. The closer I am to Claire's.

"Clean! Help me please! Where are you? I'm scared!

I totally panicked upon hearing her so I quickly ran fast as I could to get into where she might be. I dont know how much time I took before finally finding her. I saw her sobbing under a tree and as I looked around. I can't help but notice that this is the only dark part of the whole forest because of too many trees all over the place. Now I understand why Dad kept it forbidden, especially to me and Claire.

When I finally reached Claire. I neal down and potted her head. "Hey I'm here now".

"Hugasan mo yan nang maigi ah" sigaw ni Mang. Gaspar mula sa kusina. Si Mang. Gaspar ang incharge sa buong kusina dahil sa husay nito sa pagluluto at gamay nito lahat nang gamit sa kusina. "Opo" natatawang sigaw naman ni Zeph rito. Pano kasi ay magkalapit lang ang lababo sa kinaroroonan ni Mang. Gaspar ay kinakaylangan pa nitong isigaw ang sinasabi kaya nung una niyang makasama ito sa pagluluto'y akala niya ay pinapagalitan siya dahil tuwing sisitain o may ipapagawa ito sa kanya ay halos sigawan siya pero simula nang ipaliwanag ni Aling Tess sa kanya na ganoon lang talaga itong magsalita ay nasanay na siya.

"Pagkatapos mo dyan ihalo mo na agad dito" sigaw na naman nito sa kanya. Kagagaling lang ni Zeph sa University kaya medyo pagod ang buong katawan at utak niya.

"Siya nga pala iha silipin mo nga sa labas kung may bunga na iyong isang puno nang mangga"mahinahong sabi ni Aling Tess habang hinahalo ang niluluto. Sumilip siya sandali sa maliit na bintana dahil sa labas mismo ng nasabing kusina ay isang mini-garden, kung saan dun nila kinukuha mismo ang mga gulay at prutas na kanilang niluluto at ginagawang miryenda. Masasabi mong sariwa talaga lahat nang mga pagkaing naihahanda sa loob nang Mansiong ito. "Meron na po" nakangiting baling niya sa ale saka nagpasyang lumabas muna upang mamitas nang mga sariwang bunga nang mangga.

Nang makalapit siya sa puno ay maingat siyang umakyat sa hagdanan nitong gawa rin sa kahoy.

Dahan-dahan ang ginawang pamimitas ni Zeph lalo na at umabot siya sa pinakamataas na sanga ng nasabing puno nang hindi niya manlang namamalayan. Masyado kasi siyang nasiyahan sa pagpitas kaya tuluyan na siyang umakyat sa pinakamataas na sanga nito. Umupo muna siya sa matigas na parte ng sanga at saka niya itinali ang basket nang mga napitas na mangga at unti-unti niya itong ibinababa. Nang marating na nito ang lupa ay agad na rin niyang binitawan ang mahabang tali nito at tumayo na siya upang tunguhin ang laylayan nang hagdanan. Sa kasamaang palad ay hindi niya nagawang abutin pa ito dahil bigla siyang nawalan nang balanse at di na niya nagawa pang iayos ang sarili. Napapikit nalang siya sa isiping mahuhulog siya nang maramdaman niyang may humawak sa kaliwa niyang kamay at mabilis siya nitong hinila pabalik sa sanga nang puno.

Sa bilis nang pangyayari ay napamulat siya upang tignan kung sino ang tumulong sa kanya and to her surprise masyadong magkalapit ang mukha niya at mukha ni Clean. "Ikaw na naman"bulong nito sa sarili.

Di alam ni Zeph pero masyadong lumakas bigla ang tibok ng puso niya dahil sa sitwasyon nila. Pano kasi ay nakaupo siya mismo sa kandungan nito habang ang kaliwa niyang kamay ay hawak hawak parin nang binata and worst because hes other hand was wrapped around her waist.

"That was close! "

Rinig niyang bulong nang binata sa sarili sabay baling ang tingin sa kanya. Tumitig ito nang matiim sa kanya kaya mas lalong uminit ang buong mukha ni Zeph at ramdam na ramdam niya ang mabilis na tibok nang puso niya, pinilit niyang kumalma at matiim ding tinitigan ang binata. Nang titigan niya ito'y di niya maiwasang mamangha sa pagmumukha nito. Lalong-lalo na ang matangos nitong ilong, manipis at mamula-mulang mga labi, idagdag mo pa ang purong itim na buhok nitong tumatakip sa buong noo niya. Pero ang mas lalong nakakuha sa atensyon niya ay ang mga mata nitong kulay brown na medyo may kalakihan at bilog na bilog, pakiramdam niya'y ang gandang titigan nang magdamag ang mga ito.

Bumalik siya sa huwisyo nang maramdaman niyang lumuwang ang pagkakahawak nito sa baywang niya at kinuha niya iyong pagkakataon upang dahan-dahang humiwalay rito.

Wala siyang narinig ni isang salita mula sa binata na ngayon ay bumababa na mula sa puno. Tahimik lang na sinundan niya ito nang tingin hanggang sa makarating na ito sa lupa nang mapansin niyang may pinulot itong sketch book at tuluyan na itong naglaho sa paningin niya. "Phheeewwww" nakakabahang huminga siya nang malalim at pilit na tinatanggal sa isip ang mga nagyari kanina. Ignoring the abnormal beating of her heart that she totally had no idea what is happening to her own soul.