Chłopak [Destiel AU]

13

Castiel tańczący na imprezie urodzinowej Charlie w rozpiętej koszuli zwracał na siebie uwagę, ale gdy uznał, że nie może jej zapiąć, bo rozrywając ją chyba trwale ją zniszczył, a rozpięta mu przeszkadzała i zaczął tańczyć całkowicie toples, został swego rodzaju królem imprezy, a Deanowi zawrócił w głowie bardziej niż ten sądził, że to możliwe.

Charlie i Benny traktowali Castiela jak swojego po tym jak zdał ich test. Gdy Dean wyznał mu, że Benny upił go, aby go sprawdzić, trochę się zdenerwował i miał ochotę na niego nakrzyczeć, że jakim prawem mówi mu, że go kocha i jest pewien swoich uczuć, a potem pozwala swojemu przyjacielowi zrobić mu coś takiego, ale ostatecznie się powstrzymał. Szybko jednak mu przeszło, bo rozumiał ideę – jeśli byłby z Deanem na przykład dla pieniędzy i by go nie kochał, to trochę podpity zdecydowanie zignorowałby fakt, że Dean też jest na tej imprezie. Chcieli mieć pewność, że jest szczery i po tym, gdy usłyszał ile osób wcześniej ten test oblało, nie dziwił się Benny'emu, że postanowił go sprawdzić. Współczuł im jedynie, że musieli sprawdzać wszystkich swoich partnerów w ten sposób, ale mimo wszystko uważał to za rozsądne, bo na pewno oszczędziło im to wielu nerwów.

Miesięcznica  Deana i Castiela wypadała dokładnie w pierwszy dzień konwentu w Monachium, dlatego Dean oznajmił Castielowi, że ma spakować koszulę, bo pójdą na randkę. Ułożenie koszuli w walizce tak, aby się nie pogniotła graniczyło z cudem, więc Dean postanowił zabrać też żelazko.

Castiel był zachwycony. Randka z Deanem z okazji miesięcznicy w mieście na innym kontynencie? Jasne – Paryż czy Rzym byłyby jeszcze lepsze, ale nie mógł marudzić. Podobało mu się to.

Jeszcze bardziej podobało mu się to, że Charlie też dostała zaproszenie na German Comic Con praktycznie na ostatnią chwilę, a że grafik Deana praktycznie nie pokrywał się z grafikiem Charlie, oznaczało to dla niego, że nie będzie się nudził, bo gdy nie będzie przy nim Deana, zazwyczaj będzie Charlie. To sprawiło, że był trochę spokojniejszy, bo nie bardzo wiedział co miałby robić podczas pracy Deana. Bo jakkolwiek dziwna praca to nie była, to wciąż była to przede wszystkim praca. Rozdawanie autografów ludziom było jego pracą. Robienie sobie zdjęć z obcymi ludźmi było jego pracą. Gadanie głupot przez prawie godzinę na panelu i udawanie, że jest inny niż w rzeczywistości też było jego pracą, za którą dostawał pieniądze.

Castiel dostał fleszem po oczach, więc schował głowę w klatkę piersiową Deana, do której miał łatwy dostęp, jako że Dean go obejmował. Po chwili flesz znowu błysnął, ale tym razem nie raził już Castiela aż tak bardzo. Dean pocałował go w czoło i... znowu flesz.

Flesz był sprawką Charlie, która została fanką numer jeden ich związku i za cel wyjazdu do Monachium postawiła sobie zrobienie jak największej ilości zdjęć zakochanej parze, co zaczęła realizować zaledwie dwie godziny po przylocie, gdy wyszli coś zjeść i skończyli w jakimś barze połączonym z restauracją. Zajęli miejsca przy stoliku na zewnątrz i aktualnie siedzieli przy piwie i dużej misce frytek, którą we trójkę się dzielili. Gdy kelner spytał o dowód, aby sprzedać im piwo, Dean i Charlie pokazali swoje paszporty, a Dean powiedział, że jego chłopak zapomniał dokumentu, ale ręczy za to, że ma osiemnaście, a że Castiel wyglądał na tyle, bo nie zdążył się rano ogolić i miał delikatny zarost, który trochę go postarzał to kelner bez problemu przyniósł piwo i jemu. Dostali piwo w butelkach i puste kufle, do których mogli piwo przelać. Tylko Charlie to zrobiła.

— To będzie dobre na Instagrama — stwierdziła, pokazując im ostatnie zdjęcie, na którym Dean całował Castiela w głowę. — Ludzie się rozpłyną. Ja się rozpływam...

— Charlie— Dean zerknął na przyjaciółkę z politowaniem. — Nie wszystkie dobre zdjęcia muszą znaleźć się w internecie. Aktualnie internet nie jest pewien czy jestem singlem, czy nie, bo po tamtej akcji pod szkołą Casa niczego na ten temat nie publikowaliśmy. Jest coś takiego jak prywatność. Ale wyślij mi je, bo chciałbym je zachować dla siebie.