ရိေပၚ အိမ္ေတာ္ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ
လြမ္းဆြတ္စြာထိုင္ေနမိသည္
'ေကာရယ္ ခ်စ္ျခင္းေတြစတင္ခဲ့တာလည္း
ဒီေနရာမွာဘဲ
ကြဲကြာရေတာ့လည္း ဒီေနရာဘဲ'
'ကေလး'
'ဟက္ ရိေပၚ စိတ္ထိန္းစမ္းပါ
မၾကာခင္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္ရေတာ့မွာကို'
'ကေလး'
'အင့္ ေကာ'
ေရွာင္းက်န္႔တေယာက္ ခရီးအျပင္းႏွင္လာကာ
ကေလးကို အိမ္ေတာ္ထဲ လိုက္ရွာေတာ့
ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ကေလး
ေျပးကာ သြားၿပီး ဖက္လိုက္ေတာ့
ကေလးဆီက အင့္ကနဲ ဆိုတဲ့
အသံေလးေတာင္ထြက္လာသည္။
သူေလး အံ့ဩသြားပံုလည္းရတယ္။
'ေကာဘယ္လ္ုျဖစ္ၿပီး
အြန္႔ ေကာ....အြန္႔ ...ႁပြတ္စ္...'
ေရွာင္းက်န္႔ကေလးရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငံုေထြးလ္ိုက္ေတာ့
ခ်ိဳသည္ ႏူးညံသည္
ႏူးညံေနတယ္ နီရဲၿပီးေတာ့ဖူးဖူးေလးျဖစ္ေနတယ့္
ႏႈတ္ခမ္းသားေလး
နမ္းလို႔ကို မဝႏိုင္ေပ
ေငြမၽွင္ရည္ေလးေတြ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွ
စီးက်လာသည္ထိနမ္းေနမိသည္။
ကေလးက သူ႔ရင္ဘတ္ကို တြန္းလာေတာ့မွ
'ကေလး ေကာ တစ္ခ်ိဳ႕ကို
မွတ္မိသြားၿပီ'
'တကယ္လား ေကာ'
'အင္းေကာကို ေျပာျပပါလား
ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလည္းဆိုတာ
ေကာအကုန္သိခ်င္တယ္'
'ရႈး...
ေကာ ကၽြန္ေတာ္ေကာကို အရမ္းလြမ္းေနခဲ့ရတာ
အခု ကၽြန္ေတာ္မေျပာခ်င္ေသးဘူး'
ရိေပၚ ေရွာင္းက်န္႔ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေပၚ
လက္ညႇိုးေလးတင္ကာ စကားဆိုေတာ့
ေရွာင္က်န္႔ ကေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို
ထပ္ပစ္မွားမိလာသည္။
'ေကာ ဘာလုပ္တာ လဲ
အြတ္ အြန္႔ ေကာ အေစာႀကီးရွိေသးတယ္'
ေရွာင္က်န္႔ ရိေပၚရဲ႕ မက္မြန္သီးလံုးလံုးေလးေတြဆီကေန ပင့္မကာ
ခ်ီလိုက္ေတာ့
ခုပံုစံမွာ ေရွာင္းက်န္႔ကိုယ္ေပၚကို
ရိေပၚက ခြထားသလိုျဖစ္ေနသည္။
'တိတ္တိတ္ေန ေကာ ဗိုက္ဆာလို႔'
'ဟင္ သစ္သီသြားခူးေပးမယ္ေလေကာ'
'ဟုတ္ဘူးေလေကာက
မုန္လာဥေလးကို စားခ်င္ေနတာ'
ေရွာင္းက်န္႔ ရိေပၚနားနားကပ္ကာ
ေျပာလိုက္ေတာ့
ဩရွရွ အသံေလးက
နား အနားတိုးေဝွ႕လာတာေပါ့
ရိေပၚအရွက္သည္းစြာ ေခါင္းေလးကို
ေကာရင္ခြင္ထဲထည့္ဝွက္ထားမိသည္။
