KARANLIĞIN SESSİZ İNTİKAMI (TAMAMLANDI)

21. Bölüm (VEDA) ♥

Final de olsa adet bozulmasın :)

Uyarı - Not : Yemek den önce okumamanızı tavsiye ederim. Psikolojisi kaldırmayanların okumamasını tavsiye ediyorum !

~~~~~~~~~~

Aslında hiçbir şey Lavina için mutlu başlamadı. Lavina yetimhane duvarları arasında hiç mutlu sonlu bir masal dinlemedi. O kendini gerçeklerle büyüttü. Ölümü gördü, şiddeti gördü, açlığı gördü, akla gelebilecek en kötü şeyleri gördü ve kendi hikayesini yazdı. Kendini gerçekleri yazdığı bir hayat hikayesiyle büyüttü. Çok şey yaşadı ve artık sona geldi. Ona ayrılan hikayenin sonuna geldi.

Ve tabii bu sonda herkes hak ettiğini bulacaktı, Aldinç de !

Gece gülümseyerek, elindeki silahlarla eve girdi. Etraf cesetlerle doluydu. Cesetlerin yanından umursamazca geçti ve salonda yemeğini bekleyen Aldinçe doğru yürüdü. Keyifle şarabını yudumlayan Aldinçin karşısına, yemek masasına oturdu. Onu gördüğü anda Aldinç ayaklanmıştı. Ama hemen arkasındaki adamları omuzlarından baskı uygulayarak oturtmuştu. Tabii başına dayanan namlunun ucu da olabilirdi onu oturtan.

"Merhaba Aldinç !"

Gecenin gülen yüzü ve keyifli sesine nazaran Aldinç sinirli ifadesini yansıtan bir sesle konuştu.

"Evime elini kolunu sallayarak nasıl girdin ?"

Gece ellerini çenesinin altında birleştirdi.

"Bütün adamlarının öldürerek" dedi soğuk kanlılıkla.

"Nasıl yaptın ?"

Aldinç, Mahirin ölümüyle Lavina'nın yaşadığını anlamıştı. Ama ne yaparsa yapsın onu bulamamıştı. Şimdi dillere destan yeşil gözleriyle ona meydan okurcasına bakıyordu.

"Her şeyi konuşacağız. Ama öncelikle yemek yiyelim." Dedi ve hizmetliye yemekleri getirmesini söyledi.

Silahlarını masanın iki tarafına koydu. Bu sırada elinde tepsiyle iki kadın geldi ve önlerine yemeklerini koydu. Gece, görevli kadınlara başıyla onay verdiğinde tabakların üzerindeki servis kapakları açıldı.

Gece eline çatal, bıçağını aldı ve Aldinçe gülümseyerek baktı.

"Zehir olur umarım !" dedi ve daha büyüyen gülüşüyle önüne konulan eti yedi.

Aldinç ise önüne konulan az pişmiş kalbe baktı. Severdi yürek yemeyi. Ama bu biraz farklıydı. Bir parça koparıp kokladı.

"Seni böyle kolayca öldüreceğimi mi sandın ? O yemekte hiçbir şey yok." Dedi Gece.

Aldinç, Gecenin lenssiz gözlerine bakarak, önüne koyulan yemeği yedi.

"Sıra bana geldi demek. Bunun kolay olmayacağını biliyorsun değil mi Lavina ?!"

Gece kibarca peçeteyle ağzını sildi.

"Sana oğlun Yavuzun kalbini yedirmek kadar kolay olacak benim için !"

Aldinç, Geceyi duyunca anlık şoka girmişti. Bu şoktan çıkar çıkmaz yaptığıysa, tabağın üstüne kusmak olmuştu.

Hızla eline sofradaki bıçağı aldığında, arkasındaki adamı hızla bıçağı almış ve Aldinçin yüzünü kustuğu tabağa geçirmişti. Gecenin işaretiyle diğer adam da Aldinçin boynuna iğneyi saplayarak bayıltmıştı.

Gece ilmek ilmek planlamıştı bugünü. Aldinçi bitirmek için, içine adamlarını yerleştirmek bile uzun zamanını almıştı.

"Depoya götürün." Dedi adamlarına ve yanlarında bekleyen hizmetlilere döndü.