Piazza dei Miracoli || jenlisa

8. Bölüm: Vacanaza

...

"Sence bunu almalı mıyım?"

Gözlerimi kısıp, güzel gözlerini ışıldatarak bana gösterdiği bej rengi tişörte baktım ve başımı olumsuz anlamda salladım.

Yüzü düştüğünde her zaman yaptığı gibi hızlı hızlı konuşmaya başladı. "Yani tatil için iyi olur demiştim, sahilde yüzdükten sonra falan giymek için. Ama yani-"

Sözünü gülerek kestim ve odasında oturduğum tek kişilik koltuktan kalkıp yanına doğru bir kaç adım attım.

Çenesinden kaldırıp dudaklarını uzun uzun öptüğümde, elindeki tişörtü yatakta açık duran bavuluna gelişi güzel bıraktı ve ellerini saçlarıma daldırdı.

Ayrıldığımızda beklemeden burnunun ucunu öptüğümde tatlı gülümsemesi yüzünde belirdi.

Küçük bedeninde her şey güzel durmasına rağmen, bej rengi onu kapatıyordu. Yine de güzel yüzünü asık görmemek için, fazla yüksek olmayan bir sesle konuştum. "Sadece şaka yapıyordum, sana yakışıyor mutlaka al."

Gülümsemesi genişledi ve kollarımdan ayrılıp bavuluna döndü.

Beraber epey fotoğraf çektikten sonra, İtalya'yı gezmeye karar vermiştik.

Jennie çok fazla düşündü, şehirlere ve nüfuslarına tek tek baktı ve can sıkan kararsızlığından sonra İtalya'nın en sakin şehirinde benimle bir hafta geçirmeye karar vermişti.

Amalfi.

Daha önce gitmiştim. Yine de onun hevesini kırmamak adına gitmediğimi ve çok merak ettiğimi söyledim. Sıkıcı bir yerdi, insana dair pek bir şey bulunmazdı.

"Sahilleri sadece fotoğrafta bile muazzam Lisa. Görmek istemediğine emin misin?"

Kendi düşüncelerimden, mükemmel aksanı ile sıyrıldım ve hafifçe gülümsedim. "Sürpriz olsun"

Omuz silkti. "Nasıl istersen"

...

Otobüs durağına geldiğimizde, elim onun eline kenetlenmiş biletlere bakıyor ve otobüslere bakarak bizimkini arıyordum.

Jennie titreyen bedeniyle bana biraz daha sokuldu. Gece dörtte yola çıkacak otobüs için ben hiç uyumamıştım, o ise bir kaç saat uyumayı seçmişti.

O yüzden olsa gerek, gözlerini açmakta zorlanıyor ve İtalya'nın soğuk gecesinin rüzgârında, bana sokularak ısınmaya çalışıyordu.

Otobüs arabalarının farları yüzüne vurduğundan huysuzca kıpırdanıp güzel gözlerini ovaladı. Sonra ise kısa süre otobüse bakıp işaret parmağıyla gösterdi. "Bu değil mi?"

Gözlerim tüm durağı tararken gösterdiği yere bakıp gülümsedim. "Evet."

Biraz eğilip, göğüsüme yasladığı başına bir öpücük bıraktım ve aceleci adımlarla otobüse yürüdük.

Hızlı yürümem pek sinirini bozmamış olacak ki, görevliye biletleri vermek için durduğumda tekrar bana sokuldu ve gözlerini kapattı.

Bavullarımızı verdikten sonra koltuğumuza geçtiğimizde, çantasından küçük yastığını çıkardı ve hevesle başını yasladı.

Sadece ay ışığıyla aydınlanmış otobüste, uykulu mavi gözleri ışıldıyordu.

Gece yolculuklarında uyumayı sevdiği için bu saate bilet almıştık ve gözlerindeki hevesin tek sebebi şimdi uyuyacak olmasıydı.

Ona doğru eğilip kemerini bağladım ve alnına bir öpücük bıraktım. Uykulu sesiyle mırıldandı. "Güzel uykular"

Gülümsedim. "Güzel uykular"

Gözleri kapandığında, telefonumdan bir film açıp izlemeye başladım. Otobüslerde uyuyamıyordum.

...