Adım maria 17 yaşındayım ve annemi sene önce kaybetim bu kadar bilgi yetrli ☺

...

O, uyuşturucu içerek kendini acılarından kurtardığını sanıyordu. Ama yanılıyordu. Yanıldığını o da biliyordu. O, uyuşturucu içerek kendini başka insanlardan soyutluyor, kendini karanlığın dibine çekiyordu. O, kendini kurtaracak, o derin kuyunun dibinden başını yukarı kaldırdığında göreceği ufak ışığı bekliyordu. Her ne kadar umudu olmasada... Ama bir gün tesadüfen başını yukarı kaldırdığında gördüğü ufak ışıkla tekrardan yeşerdi umutları. O küçük ışığın onu kurtaracağına inandı. Gün geçtikçe ışık ona yaklaşmaya başladı. Mutlu olmuştu. Fakat sonradan fark etti ki ışık yaklaştıkça küçülüyordu. Işık yaklaştıkça o, onu kendi karanlığına, kendi dünyasına davet ediyordu istemeden. Işık ise ona olan aşkından sesini çıkaramıyordu. Kapak Tasarımı:yagmurkosee

Diğerleri kendi aralarında konuşmaya başladığında çıplak bacağımda soğuk ve sert olan Karan ın elini hissettim. Eli yavaş yavaş elbisemin eteğinin içine doğru yol almaya başladı. Eli kadınlığıma dokunduğunda nefesim kesildi ve inlememek için kendimi zor tuttum. ne yapacağımı bilemez bir şekilde birden ayağa kalktım. Masadaki herkes bana bakınca lavaboya gitmem gerektiğini söyleyerek masadan uzaklaştım. Hızlıca lavaboya girdim ve yüzüme birkaç kere su çarptım ve çantamdaki peçeteyle suratımı kuruladım. Karan beyin yakışıklı olduğu ve ondan etkilendiğim bariz belliydi. Birden kapı açıldı ama dönüp bakmadım. Arkamdan birisi bedenime yaslandı. korkuyla sıçradım fakat kendine has kokusu ve aynadaki yansımasıyla o kişinin Karan bey olduğunu anladım. Hafifçe geri çekildi ve bedenime tekrar yaslandı bu sefer ikimizde sesli bir şekilde inledik. dudaklarını kulağıma yasladı ve boğuk ses tonuyla kulağıma fısıldadı. " beni yakıyorsun" KİTAPTA FAZLASIYLA +18 YER BULUNUYOR YAŞI TUTMAYAN VE KALDIRAMAYACAKLAR OKUMASIN. Kitap +18 diye linçlemeye gelen tayfalar "mesajlarınızı takmadan siliyorum" oyüzden kendinizi boşuna yormayın.

Genç bir yazar olan Mabel yeni yazdığı kitapta karakterlerinin birbirine olan aşkını istediği gibi yazamadığı ve o aşkı okurlarına tam olarak hissettiremeyeceğinin stresini yaşarken aklına bir fikir gelmiştir. Ya o da kitaptaki erkek karakter gibi birine aşık olmaya çalışsaydı ne olurdu? Gelin hep birlikte öğrenelim.

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

Ömrü boyunca ufacık detayları bile planlayan, titizlik hastası, aşırı mantıkçı, duygusuz deyim yerindeyse robot gibi yaşayan Bulut'un bir gecede değişen hayatının hikayesi Evlenmeden OLMAZ. Evlenme teklifi almayı beklediği gecede müstakbel damat adayı tarafından reddedilen, üstüne üstlük tüm mahalleye, arkadaşlarına hatta ailesine bile sahibini bilmediği tek taş yüzükle yakalanan bir kız Ece... Sahip olmak istediği herşeyi elde ettiğini sanan kaçık bir kız aslında ellerinde koca bir hiç olduğunu öğrendiğinde ne yapmaz ki. Düğün davetiyesi basılmış, gelinliği seçilmiş, yüzüğü parmağında evlenmeye hazır bir gelin olsaydınız tüm gerçekleri dile getirebilir miydiniz? Üstelik bu gerçekler İstanbul'daki özgür hayatınızın sonu Rize'deki yayla hayatınızın başlangıcı olsa... Gizemli kocasını arayan Ece ve arkadaşlarıyla aşkın en şebek hallerini yaşamaya ne dersiniz? Hırsızı, polisi, mafyası, avukatı, zengini, fakiri, Rize'lisi Urfa'lısı İngiliz'i Çin'lisi Arap'ı dedikoducu mahalle ahalisi ile gök kuşağı gibi rengarenk bir hikaye...

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Beni yeşillerin ortasına götürüp diz çöktürdü. Silahını doğrulttu. Gözünden akan tek bir yaşı sildi. "Son sözlerin?" "Hayat güzel, Demir. Gerçekten." İşte o an, kendisine nefretle, hayranlıkla, hayretle, pişmanlıkla baktığım adam beni ölüme gönderdi. Silahının tetiği çekilirken etrafta yankılanan sesler ve sağ göğsümün altına saplanan derin acıyla gözlerimi kapattım birkaç saniye. Bedenim yere düştüğünde Demir'in hıçkırıkları duyuldu. Ölüyordum. "Seni unutmayacağım, Alin." derken alnımı öptü. Ağlıyordu. "Unutman iyi olacak. Merak etme ben iyiyim."diyerek acıyla güldüm. Canım çok acıyordu. Bir yerlerim kanıyordu ve vücuduma giren yabancı madde ateşimi iyice yükseltmişti. Yanıyordum. "Seni özleyeceğim." "Ben de." Son kez dudaklarımız birleşti ve kısa sürede ayrıldı. Demir'in hıçkırıkları uzaklaştı. Arabanın motor sesi de öyle. Beni burada ölüme terk edip gitmişti ve daha ne kadar dayanırım bilmiyordum. Ölümüm, gerçekten Demir'in elinden oluyordu.