Bu, bir geçmişin veya geleceğin hikâyesi değildi. Bu kirletilmemiş bir gökyüzü meselesiydi.

Acı, haksızlığa uğrayan bir kızın somut bağırışlarıydı. Bağırış, çocuğu ölen bir annenin çaresizliğidi. Çaresizlik, dört duvar arasında kalmaktı. Kalmak ise senin canlı ölümündü. Ruhunun bedeninden çıkması oluyordu. Ruh sonsuzluğa teslim olmuştu, beden ise acıya mahkum bırakılmıştı. Ruh gitmişti, beden ölmüştü. Beden yanmıştı, ruh kül olmuştu. Acılar kavrulmuştu, bağırışlar söndürülmüştü. Çaresizlik yok etmişti, kalmak süründürmüştü. O gün ruh teslim olmuştu beden yerlerde sürüklenmişti. İşte o gün genç bir kızın ruhu semaya yükselmiş bedeni ise karanlığa hapsolmuştu.. -- Tekrar/sıfırdan yayınlama: 15/09/2025 Yayımlama tarihi: 16 / 11 / 2016 Bu isimle ilk wattpad hikayesidir!

ATEŞLİ KANATLAR SERİSİ BASILI BİR ESER OLUP ANLIK OLARAK DÖRT KİTAPTAN OLUŞMAKTADIR. 1)HİLEKAR (FİNAL VERDİ) 2)LİDER (FİNAL VERDİ) 3)DİRİLİŞ (FİNAL VERDİ) 4)KAHİN (YAYINLANMAYA DEVAM EDİYOR) SERİNİN BASILI HALİNE İNTERNET SİTELERİNDEN ULAŞABİLİR YA DA ONLİNE OLARAK BURADAN OKUYABİLİRSİNİZ. KEYİFLİ OKUMALAR! Uzun güçlü parmakları belimi kavrayıp beni kendine çektiğinde tırnaklarımı kollarına daha sert geçirip debelenmeye başladım. Her çırpınışımda karın kaslarına daha çok gömülüyordum ve bu inanılmaz acı veriyordu çünkü kaburgalarımı düşerken bir yere çarpmış olmam muhtemeldi. Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında kâküllerim alnına değdi. Kızıl gözlerine bakmamak için başımı yana çevirdiğimde bu kez boşta kalan eliyle çenemi tutup beni kendine bakmaya zorladı. Islak gözlerimle korkarak ona baktım Boğuk bir fısıltıyla, "Cassandra," dedi. "Artık güvendesin." Etli koyu pembe dudakları aralandı, ılık nefesini yüzümde hisseder hissetmez her yer karardı. MB11BA05

"Hiç ölmek istedin mi?" Beklemediğim bu soru karşısında ilk önce şaşırmış sonra kıkırdamıştım. "Neden güldün?" Oturduğum yerden kalkıp eğilerek reverans yaptım. "Karşınızda defalarca intihara kalkışan bir kız var bayım." Suratı ifadesizdi fakat umursamadan yerime oturdum. "Neden hala yaşıyorsun?" "Birazı acemiliğime geldi, birazı kurtarılmışlığıma." Bu ikilinin aşkını ve acılarını okurken, kaderin cilvesinin sahiden de bu kadar merhametli olup olmayacağını merak edeceksiniz. Aynı kadere içinizden küfürler de etmek isteyeceksiniz. Bu hikaye herkesin kendinden bir parça bulacağı ve hayatı sorgulatacağı izler taşıyor, Eylül'ü okurken kendinizi sevecek, kendinizi teselli edecek, belki de kimsenin göremediği yaralarınızı onunla birlikte selamlayacaksınız. Kitabın tüm hakları noter onaylıdır, kopyalandığı taktirde yasal işlem başlatılacaktır. © Tüm Hakları Saklıdır. | ©All Right Reserved. Tarafım dışında kopyalanamaz, çoğaltılamaz, paylaşılamaz.

"Hoşuma gidiyorsun ama seni öldürürüm."

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bu bir Asker kurgusudur. Wattpad hali ve Kitap hali yayında. Bildiğiniz bütün asker hikayelerini unutun bu hikaye bambaşka. Gamzeli ve Kurt'un hikayesi. ❤ "Başında Aşk" serisinin Kurt ve Gamzelinin hikayesidir. Dağ Başında Aşk / Kurt ve Gamzeli Nöbet Başında Aşk / Semih ve Mihrem Silah Başında Aşk / Uğur ve Menhus & "Güzel seviyorsun," dedim gözlerine bakarak. "Güzeli, güzel seviyorum," dedi. İnsan yeni bir hikâyeye, biriyle tanışarak ya da yeni bir yere giderek başlarmış. Benim hikâyemde ikisi de vardı. Gittiğim yeni şehirde tanıştığım adamla hikâyem başladı. Teğmen Emre Kurt... Zümrüt yeşili gözleri beni her defasında büyülüyordu. İçine çekildiğim derin bir kuyuydu sanki. O derin kuyu bende keşfetme isteği uyandırıyordu. Bana doğru attığı her adım bir diğerinden daha güçlüydü ve kaçmamı imkânsız hâle getiriyordu. Sonunu göremediğim o kuyuya gözlerimi kapatıp, kendimi bırakma isteğim gün geçtikçe artıyordu. Askeriyede öğretmenlik yapmaya başladığımda, başıma geleceklerden bihaberdim. Abimin de görev yaptığı bu askeriyedeki öğretmenlik görevi, içerideki haini bulmam için bir araçtı. İçimizde, kapalı kapılar ardında, ihanet eden biri vardı. Açtığım her kapı bir diğerine çıkarken; o kapılardan birinde onu bulmaktan korkuyordum.

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

*TAMAMLANDI* *Her ne kadar bağımsız olsa da hikayeyi daha iyi anlamak için önce UZAYLI adlı hikayemi okuyun.* Halam, aynı zamanda bir nevi teyzem, ben ona kısaca Hatey derim, bana hep bir masal anlatırdı. Bir gün yıldız kayarken bir dilek dilemiş. Sonra da biri kapısına eniştemi bırakıp kaçmış. Küçükken derdim ki: "Ne saçma masal bu be!" Ama büyüdüğümde bunun bir masal olmadığını anladım. Ben ki Ela Tekin... Soyadıma bakmayın, hiç de tekin biri değilimdir. Hal böyleyken benden bir şey kaçar mı? Kaçmaz dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız, kaçmadı. Madem bu işler böyle yürüyor diyen ben bir gün bir dilek dilemez miyim? Diledim elbette. Aman babam duymasın da... Gerçi gerçekleşmedi. Son model bir araba dilemiştim, daha bir ehliyetim bile yokken de. Ne bileyim, benim de şansıma bir uzaylı çıkıvereceğini? Aslına bakarsanız, o mu benim şansıma çıktı, yoksa ben mi onun, henüz belli değil ama bana soracak olursanız da, ben onun şansına çıktım. Neticede ben ki yedi düvene nam salmış Elapatra hazretleri... O ise bilmem hangi garip gezegenin tırt kralı... Sadede gelirsek... Ben dünyalıydım. O ise artık Dünya'lı. Hep uzaylılar mı dünyayı ele geçirmeye çalışacak, şimdi dünyalıların sırası. Elapatra, tırt uzaylı krala karşı... Bahisleri yan masadaki, yarı uzaylı kuzenime yatırabilirsiniz?