. Genç kadın kocasının güneşten yanmış omuzlarına değdirdi ellerini, kaşlarını çatarak kendine bakan adamdan çekiniyor ve hatta korkuyordu. Mizacı sertti, mizacı epey sertti. Feride, gerçekten sinirli mi yoksa sakin mi anlayamıyordu bazen. Evliliğin ilk günleri komşuya gideceğim bile diyememişti bu yüzden. Hâlâ daha çekinceleri vardı elbet; kocasının sınırlarını kestiremiyor, nerede duracağını bilemiyordu. "Gülüm," dedi Rıfat, gecenin sessizliği yırtılmasın diye sessizce konuşurken. Habersiz olduğu düşünceleri yıkmak ister gibi dudağının bir kenarı yukarıya kıvrıldı. Haylaz bir gülüş olduğunu sezdi Feride. Ama ne çare, saniyeler içinde yanağı dişlenmiş ve ince bir sızıyla baş başa kalmıştı. Kadınlığında artık hissedemediği el yüzünden morali kaybolmuştu. "Ya Rıfat. Acıdı ama." Küskünce konuşup gözlerini kaçırmıştı kocasından. Ey nazlı yar, diye geçirdi içinden adam. Koynuna beni alacak kadar kadın, küsüp gidecek kadar çocuksun. Elde avuçta nasıl durur nasıl tutulursun.

Azize başka toprakta yetiştirilmiş bir çiçek. Karadeniz'in yağmurlarına emanet şimdilerde. #roman 1

"Kiraz, sevgilim Kadir ve abisi Necati abi." Sevgilisi ve Necati'ye dönmüş ve tekrar konuşmuştu Gizem. "Hayatım, Necati abi, bu da en yakın arkadaşım, kardeşim Kiraz." "Gizem sen beni pavyona falan satmayı planlamıyorsun değil mi?" Bütün düşüncelerine zıt bir şekilde kaşlarını çatarak kendisine bakan adama kaşlarını çatarak bakmıştı Kiraz. "Bu adam at hırsızlarına benziyor sanki"

"Gelemem diyorum İbrahim. Amcamın oğluna verdiler beni" İbrahim arkasını dönüp sevdiği kızın gözlerine kenetledi bakışlarını. "Geleceksin! Sen benimsin. benden başkasına yar etmem seni" "Gelemem İbrahim gelemem. Öldürürler bizi" İbrahim öyle bir bağırdıki "ulan hani benden başkası haramdı sana. Şimdi gidip o şerefsizle mi evleneceksin? ona helal bana harammı olacaksın" Esra tükenmişti artık ne yapacağını bilmiyordu. Sevdiği için korkuyordu. deli gibi korkuyordu ona bir şey olacak diye. "Anlamıyorsun beni. Öldürürler diyorum sana. Bizi rahat bırakmazlar" İbrahim tekrar bağırdı. "Bu kadarmı ölümden korkuyorsun ha? Böyle mi sevdin sen beni? Ölümden korkacak kadarmı?" Esra ağlayarak tuttu sevdiği adamın ellerini "seni ölümden öte seviyorum sevdiğim. Anla beni ne olur benim yüzümden ölmene izin veremem" "Bize kimse bir şey yapamaz korkma. gidelim bak çok mutlu olacağız söz veriyorum sana ne sana nede bana bir şey yapamazlar" Esra çekti ellerini sevdiği adamın ellerinden "ben yapamam İbrahim affet beni" Esra arkasını dönüp giderken İbrahim tüm sesiyle haykırdı sevdiğinin arkasından bakarken. "Senin aşkında sevdanda yalanmış. Sen beni hiç sevmemişsin. Seni affetmiyorum Esra Affetmiyorum" **** Gerçek bir aşk öyküsü okumak isterseniz KARA SEVDAM a buyurun🌹 Bu kalplerin törelere baş kaldırması. Bu kanayan yüreklerin birbirini sarması. Bu herşeye rağmen sevebilmenin ilk defa yanlış oluşuydu... Esra ve İbrahim'in gerçek aşk öyküsü. Aşk'ta kimse kazanmaz... Aşıksan baştan kaybetmişsin demektir... Esra&İbrahim KARA SEVDAM Zeynep_Esinti

Bu kitap +18 yetişkin içerik vardır. Kuma ve kadına şiddet aşağılama yoktur Büyük acılar dilsizdir derler, Hazalın bütün acıları da dilsiz değil miydi. Onun acılarına susan şeytanlar yok muydu, onu ateşte yakanlar yok muydu. Peki kimdi suçlu, kimdi bütün bunların sebebi, kader miydi onun boynuna mıydı ahları. Şimdi yine kaderi onu bir sevda ateşine atmamış mıydı. Kimseye boyun eğmeyen Aziz Dağıstanlı Bir tek aşka yenildi +18 yetişkin içerik. Şiddet cinsellik argo ve küfür barındırır

"Murat," dedim yutkunarak. "Bitsin mi artık?" Sorum karşısında donup kaldı. "Asel... bitirmek bu kadar kolay mı senin için?" Gözlerim dolarken başımı iki yana salladım. "Hiç değil. Emin ol, canım çok yanıyor ama seni affetmeyi başaramıyorum. Yapamıyorum." "Seni çok üzdüm, biliyorum. Ama gönlünü alabilmem için bana bir fırsat ver. Sadece ufacık bir şans istiyorum senden." "Gücüm yok. Daha fazla yorulmaya, yormaya, yıkılmaya, yıkılmamış gibi herkese gülümseyip rol yapmaya, hiç gücüm kalmadı. Ben vazgeçtim Murat. Senden de, bu evlilikten de vazgeçtim. Bitirelim. Sadece birkaç ay önce şu kumsalda el ele yürümemiş, hiç birbirimizin kokusunu duyumsamamış, tenlerimiz birbirine karışmamış gibi yaşamak istiyorum ben. Sana aşık olmadığım o günlere dönmek istiyorum." Yanağımdan aşağı yuvarlanan kocaman bir damlayı elimle hızlıca sildim. "Mesela yeni bir hikâye yazalım şimdi seninle. O gece, sen o kumların üstünde otururken ben hiç yanına gelmemiş olayım. Ya da en iyisi sen hiç benim çalıştığım kafeye gelmemiş ol. Benden hiç sade Türk kahvesi istememiş ol. Kısacası hiç tanışmamış olalım işte." Sesimin daha çok titremeye başlamasıyla sustum.

{TAMAMLANDI}+905436: Nil hanım, sanırım mail bulut sisteminde bir sıkıntımız var, mesai başladığından beri dört kez mail attım ancak size iletilmiyor, sabit telefonu da açmıyorsunuz. + 905436: Bugün kredi verdiğimiz şirketin yıllık bilançolu gelir tablosu raporunu getirebilir misiniz odama? Finans Nil: Merhaba, numaranız bende kayıtlı değil, hangi raporu istiyorsunuz ve kimsiniz? + 905436: Merhabalar Nil hanım, kusura bakmayın. Ben Burak. Yönetim kurulu katına çıkarsanız odamı bulmanız için Gül yardımcı olur. Finans Nil: jdhsjshahsjs Finans Nil: ya Semih djjdjdjdjd Finans Nil: Kardeşim bi siktir git artık ya. + 905436: ? Finans Nil: ya bir de soru işareti atıyor dkkdjdkeke KAPAK: @kirikcicekpapatya

Öfkesi de sevdası kadar büyük ve korkunç bir kadın... İsfendiyar Konak'ının en değerli hazinesi... Antep'in kızgın ovalarının, taştan evli dar sokaklarının, uçsuz bucaksız fıstık bahçelerinin güzel ama bir o kadar da gizemli, gök gözlü, katran saçlı hanımı... Efsun İsfendiyar, kendini bildi bileli başkaldırdığı yüzlerce yıllık geleneklere ya kendisi baş eğmek zorunda kalırsa? Onun öfkesine kim engel olabilir ki? Ya sevdasına?

Kadın... Bütün çağların en güçlü varlığı. Hayatının her döneminde duygularıyla hareket eden, bazen hata bazen mucize yaratan Tanrı'nın dünyaya melek suretinde indirdiği birbirinden eşsiz bedenler. Ve Berfe... Tanrı'nın indirdiği meleklerden, ismini eşsizliğinden alan sarı saçlı peri kızı. Küçük bir mahallede, ailesinin ilgisiyle şımarmış bir küçük kar tanesi... Yıllar yılı, doğduğundan beri yanında olan arkadaşına çocuk kalbini açmış; açtığı gibi aşkını öldürmüştü. Küçük kalbi acıyla ilk kez tanışmışken korkmuştu, çok ağlamıştı. Kimse duymamıştı. Onu kötü bir cadı olduğuna, sevgisinin zarar verdiğine, karşısındakini üzdüğüne inandırmışlardı. Sevdikçe sevilmiyordu, o sevdikçe kalbini öldürüyorlardı. Bir gün bir adam tutmak istedi elini, adamı ilk gördüğü an yaralı kalbi titremişti. Gözlerini görünce kalbinin kapıları kırılmıştı. İlk görüşte aşkla ilgili çok film izlemişti ama başına geleceğine inanmamıştı. O aşka sahip olamazdı. Aşk mutluluk demekti. Onun sevgisi bir zehirdi. Kimseyi mutlu edemezdi. O eli avucunda hissettiği ilk an tedirgin oldu. Öyle çok korktu ki sevgisinin zehirli olduğunu defalarca anlatmaya çalıştı. Yeşil gözlü adamı her defasında kapı dışarı etmeye çalışmıştı. Her gün kovmuştu. Yeşil gözlü prens her gün ona gelmişti. Bir gün yenilmişti. Karşısına çıkan prensi ona kaybettiği benliğini, cadı değil bir peri kızı olduğunu hatırlatmıştı. Ona elini uzatıp bir yola çıkarmıştı. Sevgi ne olursa olsun şifa olurdu, zehir olması katran karası bir kalbe emanet edilirse gerçekleşirdi. Berfe katran karası bir kalpten, masmavi bir diyara geçmişti. Mavilik onun gözlerinden geliyordu. Kalbini kendisiyle dolduran bir adamın eline tutunmuştu. Onunla yola çıkarken bir an bile tereddüt etmedi. O eli bir kere tutmuştu. Ölüm bile ayıramazdı.

"Senin akrabalar olmasın?" "Kim benim akrabalar?" "Bal sever armut sever. Bil bakalım kim?" "Başka neyi sever?" diye bağırdı arkamdan. GÜL KOZASI İSMİ İLE YAYINLANAN İLK KİTAPTIR. 13.08.2020 tarihinde yayımlanmaya başlamıştır. HİKAYE ŞAHSIMA AİTTİR. ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR...