Yerle göğün bir olduğu gecede kaderler birleşti. Başlangıcı kanla başlayan sevdanın tohumları yeşerdi. Deli gönlüne yar ettiği sevgisini yaşatabilecek miydi? Ya da hikayeleri nasıl başladıysa öyle mi bitecekti? Kader kan bağından oluşan bu çıkmazdan onları koruyabilecek miydi?

'GÜNEŞ DÜNYA'NIN OLSUN SEN DE BENİM🌙 "Beni ne kadar bataklığa itselerde hesaplamadıkları bir şey vardı.." "Ben Ebrar Sönmez'im, Alara Saraçoğlu değilim." "Sen artık Ebrar değilsin..öldün!" Ama ben hayattaydım. Nasıl bir his, yaşadığınız halde yok olmak. Ama ben vardım ölmemiştim. Bir insanın hayatını değiştirmek bu kadar kolay mı? Sadece bir isim ve soyadıyla.. Sadece kurtulmak istiyordu Ebrar. Gerçekten, kurtulup yaşamak istiyordu.. Kendi adıyla, kendi halinde. Ama kader onunla kimsenin bilmediği oyunları oynamak istedi. Şimdi oyundan kurtulmak için uğraşıyor. Onu kurtarmaya ne dersiniz? "Bu bir mucizeden doğan felaketin hikayesi. Herşeye rağmen ayakta kalan iki kişinin hikayesi.. Şimdi onların hikayesini öğrenmeye hazır mısınız?" Başlangıç : 11.12.2020 💜 💧Kapak tasarımı bana aittir 💧

Hayatta kronolojik sıranın son safhasında yer alan değerlilerimiz,yaşlılar.

Bu hikaye kaderleri Bir olan dostluğun kardeşliğin ve aşkın hikayesi bu beste Eylül ve nisanın hikayesi

" Neden inananyım sana? " diye sordum gözlerinin içine bakarak. Olmuş geçmiş onca şeyden sonra bunu söylemesi çokta inandırıcı gelmiyor bana! " Çünkü ben seni gerçekten çok seviyorum. Anla artık, o zamanlar çocuktuk biz! " dedi. O da benim gibi gözlerime bakarak. İnanmak istiyorum, bunu gerçekten çok istiyorum, ama yapamıyorum. Geçmişim onun tarafından kalp kırıkları ile dolu; nasıl unutayım geceler boyu onun için sessizce akıttığım göz yaşlarımı? " Çocuk ola biliriz. O kadar da küçük değildik ama dimi? Ben seni çocuk kalbimle sevdim, ama sen beni görmezden geldin. Gittin seni hiç sevmeyen o aptal Sultanı sevdin! Ben senin için o kadar deli divane olurken , sen seni sevmeyen birini sevdin. Üstelik bu kız benim sınıf arkadaşımdı. Şimdi geçmiş karşıma seni seviyorum diyorsun. Söylesene! Söyle! Benim yerimde sen olsaydın inanırmıydın buna?! " diye konuştum öfkeyle. O kadar çok kızgınım ki, o kadar çok öfkeliyim ki, ama her şeyden çok ona o kadar kırgınım ki, kelimelerim yetmiyor anlatmaya. O, benim çocukluk, gençlik aşkımdı. Hala unutamadığım tek aşkım. Şimdi ben ne yapacağım?