Hayatın ağır gömleğini giydim. Ne çıkarabiliyordum ne de taşıyabiliyordum. Ezildim, büküldüm. Sabreder sandılar. Benden sevgi beklediler ama kendi sevgisizlikleri bunu engelledi. "Dilnaz dayan!" dediler, dayan. Güçlü ol. Hayır diyemedim, demem için söz hakkı vermediler. Susturulan kadınlar adına sesimi çıkaracaktım, yapacaktım bunu. Zorlandığım hayatta dimdik duracaktım!.

''Gitseydin dünya ahiret acım olurdun. Kapanmayan yaram, bitmeyen hikayem olurdun.'' titreyen sesi, gözlerinin dolu dolu olmasını sağlamıştı. İçi yanmıştı genç adamın. Kalbi ağrıyor, ciğeri nefes almakta zorlanıyordu. Karşısında duran genç kadının ellerinden tutmuş, '' İyi ki gitmedin.'' demişti. Genç kadının varlığına, sevgisine, verdiği aşka bağlanmıştı. Şimdi de giderse kahrolacağını biliyordu, muhtaç olacağını biliyordu. Zeynep'in de gözlerinden yaşlar akarken, genç adam alnını sevdiği kadının alnına yasladı. ''Ez ji te hez dikim!'' demişti. Ağzından değil de yüreğinden koparcasına dile getirmişti. Sevdiği kadının gülümsemesi büyürken, kolları sardı sevdiği adamı. Başını göğsüne yaslarken, ''Bende,'' diyebilmişti. Aralarında ki çekimin bağlılığı dilleri lal edercesine dolanırken, gözyaşları mutlulukla akıyordu.. İYİ İÇİNDE #1 - 16.05.2021