Bahar ŞEN & Tuğrul Akif TANDOĞAN & Nil ZEYBEK İKİ KADIN BİR ADAM &&& " Tuğrul? " Gözlerimi, sevdiğim adamın kolundaki sarışın kadına çevirdim. Eğreti bir gülümseme sundum. İçimin yangınını göstermek mi? Asla! Tuğrul'un bedenimde gezinen kahvelerini fark etsem de bir kez olsun dönüp bakmadım ona. Kollarındaki kadının huysuzlanması Tuğrul'un sessiz kaldığı her vakit büyüyordu. " Sevgilim, bizi tanıştırmayacak mısın?" &&& 29.10.20 * Her şey düzene girdiğinde başlayacağım bir hikayedir kendileri... Birden ilham geldiği için yazmadan edemedim. *Merak edenler için söylemek isterim ki diğer hikayemi bitirip öyle başlayacağım bu hikayeye. * O yüzden, o hikaye bitmeden yeni hikaye de nereden çıktı demeyin. * Hikayenin alt yapısı belli olsun diye paylaşıyorum.

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Eski bir gelenekle evlenmek zorunda kalan iki gencin hikayesi. Gerçek hikayeden alıntıdır. 1968-1972 arasında geçen hikayedir. Yetişkin içerik içerir. 31.03.2022

"Mecbur kaldım. Ben kabul etseydim abimle evlenecektin ama o zaten evli ve eşi hamile. Ikisi de buna dayanamazdı. Evet demeseydim erkek kardeşim mecbur kalacaktı ama deli gibi sevdigi bir kızla nişanlı. Olur demeseydim kız kardeşimi abinle kaçtı diye öldüreceklerdi. O yüzden mecbur kaldım ama kendim öldüm. Canımdan çok sevdiğim karım öldüğü gün öldüm sandım ama asıl şimdi öldüm. Başka bir kadını ondan sonra karım diye hayatıma sokuyorum. Nasıl kendimi affederim ben ? Ya seni ? Biliyorum senin suçun değil ama seni de affedemem. Bu yüzden ben nasıl ölüyorsam sen de bu evlilikte öleceksin Melek Kantarcı. Asla sana dokunmayacağım, karım olarak görmeyeceğim , koskocaman bir hiçlik olacaksın hayatımda.Ben mutsuzluktan sen yalnızlıktan öleceksin.

"Keşke." dedim yine ve yeniden. "Keşke seninle hiç tanışmasaydık." dedim göğsüne bir kez vurarak geriye doğru sendelemesine sebep olurken. "Keşke sana bunca yılımı vermeseydim" ve bir kez daha vurdum göğsüne. Yine geriye doğru düştü adımları. İstese hakim olur kendisine. Ama karışmadı o an. Ben ona ne kadar vurursam vurayım, sadece gözyaşları ile izledi beni. "Keşke bana ihanet etmeseydin!" dedim yine vururken göğüsüne ve dolan gözlerimi artık tutamazken. Gözyaşlarım sanki artık gözlerimde ki hükmüne devam edemeyecekmişçesine aktı gözlerimden. Biz böyle bir son haketmemiştik. Bizim sonumuz böyle olamazdı. "Keşke, keşke, keşke, keşke...." dedim defalarca göğsüne yumruk atarken. Her "Keşke" diyişimde yumruklarım göğüslerini hedef aldı. Sanki vurunca, kırınca, dökünce geçicekmiş gibi bunca acı. En son elleri yer aldı bileklerimde tutmaya çalıştı ama yumruklarım izin vermedi buna. Gözyaşları eşliğinde baş parmağı damarlarımın üzerine gelirken, parmakları sardı bileğimi narince... "Özür dilerim..." dedi. Sadece özür dilerim. "Yemin ederim çok pişmanım. Yemin ederim...". Pişmanım diyince geçer miydi bunca acı? Hiç sanmıyorum. Ben affetsem gözyaşlarım affetmez,izin vermez. Karanlığın arasından diktim kızarık gözlerimi kahvelerine. Karanlığa rağmen göz göze geldik belki de 5 yıldan sonra. Onun gözlerinde pişmanlık varken, benim gözlerimde nefret vardı. "Allah senin belanı versin" dedim sinirle ve bir o kadar sakin bir şekilde. "Versin..." "Allah benim belamı versin..." dedi. En son çektim bileklerimi parmaklarının arasından. Geriye doğru iki adım attım. "Ne yapıyorum ben ya" dedim kendi kendime akan gözyaşlarımı da silerken. İşaret parmağımı doğrulttum ona ve kızaran, sinirli bakan gözlerim ile konuşmaya başladım....

Birini ilk gördüğünüz andan itibaren kaç yıl sevdiniz? Birini ilk gördüğünüz an onunla evleneceğiniz hissetmiş miydiniz? Nazım Hikmet demiş ki "sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?" Ahu da birini sevdi diye o da onu sevecek değildi ya... Ahu'nun onu sevmeyen birini sevmesi ondan ne götürecekti? Ya da belki ona çok şey getirirdi. Ama hiçbir şey Ahu'nun planladığı gibi olmayacaktı.

Heja güzelliği ve cesaretiyle Amed'e nam salmış kadın. Ağir yakışıklılığı ve bastığı yeri titreyișiyle Amed'in saygı duyulan ağası... Kadın çok sevdi ve sevdiği adam için ailesini herkesi karşısına aldı. Adam çok sevdi... Sevdiği kadın için ölüme gider gibi Karadağlı konağına girdi. Tüm olumsuzluklara rağmen ikisi el ele tutușup herkesi arkalarında bırakıp çıktılar. Aradan geçen 3 yıl sonra hüküm verildi. Ağanın soyu devam etmeliydi ve Keje üstünde ki beyaz gelinlikle... Düğünlü davul zurnalı bir şekilde Mirakan konağına giriş yaptı. Heja aklını yitirdi göğsü sıkıştı... Hayır kocası onu seviyordu yapmaz dedi. İnsan gözüyle gördüğüne kalbiyle inanmak istemiyordu. Heja inanmak istemese de her şey bütün gerçekliğiyle ortadaydı. Mirakan konağında acı bir gerçek... Kuma! Bu kitapta Amed'e nam salmış güçlü ve asil kadın Narin Karadağlı var. Ben hem okuyacağım, hem de sevdiğim adamla evleneceğim deyip töreye aşirete baş kaldıran Narin Karadağlı var. Bu kitapta sevdiği adam için herkesi karşısına alıp, ihanete uğrayan Heja Karadağlı... Bir kadının en güçlü isyanı. Bu kitapta sessiz çığlıklarını duyuramayan sevdiği adamın abisine eş giden Berfin Mirakan var. Ve bu kitapta sevdiği kadın için herkesi karşısına alan sabrın sadakatin en güzel hali Ömer Mirza Karahan var. Heja güzelliği cesareti ve asiliği ile Amed'e nam salmış kadın! Ağir yakışıklılığı bastığı yeri titreyişiyle Heja'nın kalbini fethetmiş adam! Hazar Karadağlı sevdanın en güzel tonu... Sevdiğim kız mutlu olsun varsın bensiz nefes alsın diyen genç yağız bir delikanlı. Onun mutluluğuyla bende nefes alırım diyen bir adam. Mirakan konağına düşen bir ateş kuma gelen Keje Mirakan... senin yapamadığını ben yapmaya geldim dedi, karşısında ki kadını yaktığını bilerek. Bastığı yer alev alıyordu. Kurgunun t

Üç yıl önce Meltem kalbinde ve aklında hala ilk aşkı Damla olduğunu bildiği halde Doruk'la evlenmişti. Meltem'e ailelerin ve şirketlerin geleceği için sadece bir piyon olarak davranılmıştı. Doruk'la evlilikleri sadece göstermelik olacaktı. Meltem eğer Doruk'u mutlu ederse ve onun istediği gibi davranırsa bir gün fikrini değiştireceğini ve ona aşık olacağını düşünmüştü. Ancak kimsenin hatır gönülle aşık olmayacağını zor yoldan da olsa anlamıştı. Doruk ilk aşkının gitmesine, kendisiyle evlenmek zorunda bırakmasına neden olduğu için nefret ederken zaten imkansız olan durum en sonunda kafasına dank etmişti. Üç yıl sonra Damla dönmüştü. Doruk hiç vakit kaybetmemişti. " Damla geri döndü. Boşanalım." Kırık kalbindeki acıya dayanamayan Meltem kafa dağıtmak için çıktığı gece kaza geçirince hayatını kaybetmiş ama gözlerini açtığında kendini evinde, sapasağlam olarak bulur. Kader ona ikini bir şans vermiştir ve daha fazla kendine haksızlık etmek istemeyen Meltem hayat kendini ne olursa olsun sevmeyecek birisi için zehir etmeye değmeyecek kadar kısa olduğuna karar verir. Bu kez ilk yaptığı hataları yapmayacak, mutlu olacaktır.

32 yaşında, genç yaşına rağmen kariyeri başarılarla dolu, mükemmeliyetçi, sıkıcı derecede iyi olan Carl'ın, terapisti ve yakın arkadaşı dışında kimsenin bilmediği ufak bir problemi vardı. Bazen bilmediği yerlerde uyanıyor, gardrobunda tarzı olmayan kıyafetler buluyor, sipariş etmediği ve dinlemediği müzik gruplarına ait albümleri teslim alıyor ve her seferinde kendine daha da sinirleniyordu. "Yine yaptım" adlı sorunu ile boğuşan Carl'ın sekreterine göre Carl; sert, dakik, duygusuz, geri adım atmayan, mesafeli bir iş insanı. Newyork'un en popüler barlarından birinde, hem geceye hem de mekana hakim olan bir barmaid'e göre ise Carl; iyi içen, sosyal, sarkastik, çapkın, patavatsız, nasıl eğlenileceğini bilen bir... şey, insan. Düz bir cetvelin farklı taraflarına ait görünen bu iki kişinin tek ortak noktası aynı adam olmaları. Peki, hikaye nasıl başlıyor? Carl bunun bir içki problemi olduğunu düşünüyor. Terapisti Ethan ise kim bilir o değerli beyninde ne gibi teoriler üretiyor? Cetvelin her iki ucunda birbirinden habersiz farklı hayatlar yaşanıyor. Bu esnada cetvelin tam ortasında Annie ve Rachel adında iki kadın beliriyor. Gece ile gündüz birbirine karışıyor. Ve cetvelin iki ucundaki Carl'lar birden göz göze geliyor! Ve hepsi birden aynı soruyu soruyor: Sen de kimsin?

(TAMAMLANDI) Hayat.. Bazı şeyleri kafana vura vura,bazı şeyleri de kalbini kıra kıra öğretir. Ben kalbi kırıla kırıla öğrenenlerdendim.Adam sanıp yüreğimi verdiğim,bununla yetinmeyip hayallerimi,ümitlerimi ve en önemlisi sevdamı emanet ettiğim kocamdan yemiştim en büyük darbeyi.Hiç bırakmayacakmış gibi tuttuğu ellerimi bir anda bırakmıştı.Başka bir kadının ellerinden tutarken acımamıştı bana. Ne yaptıysam olmadı.. Kirletti sevgimi,ihanet etti güzel bakan gözlerime. Bana elveda demekten başka bir şey bırakmadı.. Bende gittim..Ardıma bir daha bakmadım.Aldırmadım acı veren sözlere.Tek başıma devam ettim yoluma.Bir Allah bir ben..Ta ki gözlerim güzel bakan bir adamın gözlerine takılıncaya kadar..