İhtimaller diyarı halime gülerken, sen o bileğine ne güzel yakıştırdın düşlerimi...

Annem her zamanki otoriter yapısıyla karşıma geçip uzun soluklu konuşmasına başladı. "Bak bana oğlum Niyazi, elindeki son kozu da kullanmazsan babana söylerim yarın sana ayakkabı boyası getirir, sokaklarda yeni hayatınla tanışırsın. Şimdi kafanı o laptop denen kutunun içinden çıkar ve söylediklerimi kalın kafana sok. Yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim, haberin olsun." Muhterem ev işleri bakanı Sena Hatun yine burnundan soluyor bununla kalmayıp hayatın çilesini benden çıkarıyordu. Ne yani benim tek derdim sınav mıydı? "Anne beni sınavla tehdit etmeyi bırak artık!" Laptopu elimden alıp kapıdan hızla çıkarken sinsice güldü ve ekledi; "Sana bir arazi bulayım, ayakkabı parlat Niyazi." "Hayır anne hayır! Ne olur beni bu şakanın içinden çıkar. " Ve yine kabus dolu bir rüyanın daha içindeydim. Allah'ım ben nasıl bir aile ile sınava tabiî tutulduysam boş kağıt verip de çıkamıyorum. Artık cidden yeter buna bir dur demeliydim. Kısa Hikâyede ilk #43 ? Kısa hikâyede #116 *Mizah dolu bir kitaptır.* Kapak için @elifnlyt 'e çok teşekkür ederim 😍 Zamane Gençleri Geyikleri 2 yayımdadır. ♡

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

Kan gövdeyi götürse de insanlık hâlâ bedende durmuştu. Tebeşiri ve mermeriyle dünyanın en mutlusu olan çocukların hayallerini yıkan bomba patlaması sonucu dağılan hayatlar. Hülya evin tüm acı yükünü omzuna bindirerek Tozlu Ayna 'daki anılarına baktı. Bir yanı hüzünken öteki yanı sabırdı. Ne olursa olsun umudunu Allah'tan yitirmez, dua ederdi. Pakistan'ın sıcağının altında ayakları şişene kadar ekmek parası için çalışan çocukların dramını da unutmamak gerekir. Sağda ve solda duran melekler yazıyordu : "Bugün de çok acıları var ama Rablerinin huzuruna gitmek için koşuyorlardı. Dünyanın gösteriş ve süsü bu kırık kalpleri aldatmadı. İşte o sabredenler ki cennetliklerdendi. " Spiritüel ilk #135 Spiritüel'de ilk #162💕 Spiritüel'de ilk 202 Kitap kapağı için @two_designer'a teşekkürlerimi iletiyorum. Emeğinize sağlık 🌿🥰

"Dur!" derken elinde ki silahın kabzasını sıkıca kavradı. Ve bir kez daha ikazını yeniledi, bir kaç adım ötesinde ki karanlık siluete bakarak. "Polis! Elinde ki silahı bırak ve teslim ol!" Derin solukları sakinleşirken uzakta ki polis sirenlerinin sesi ve bağışlar doldu kulaklarına. Ardından kesik hırıltılı sesleri işitti. Gece karası saçları rüzgarda savrulurken bir kaç adım ilerleyip yüzünü göremediği siluete yaklaştı. Fakat rüzgarla beraber burun deliklerinden içeri sızan o kesif koku onu duraksattı. Zorlukla yutkunurken karanlığa doğru dikkatlice baktı. Bir kaç adım ötesinde ki o siluete.. "Cihad" derken ismi dudaklarından bir dua misali dökülü vermişti. Adamın derin bir soluk aldığını ardından kısık bir sesle mırıldandığı küfrü işitti. Gözleri onun bedeninde takılı kalırken yavaşça kendisine dönen adamın yüzüne baktı. O ezbere bildiği yüze... "Ya beni vur ya da bırak gideyim Komiser" boğuk sesi kalın ve tehtitkardı. Her zaman ki gibi diye düşünmeden edemedi kadın. Her zaman ki gibi...

Hangi hayatın rengi bir başkasının gökkuşağını kirletebilirdi ki? Yalanlar, yaralar, keder ve birazcık mutluluktan ibaret ruh ve onu taşıyan ceset! Kim kaldırabilirdi ki yere aşık olanı? *** Hayatın kendi içinden, tüm problemlerden ve arayışlardan parçalar bu kitapta, insan en çok kendisini bulmaktan memnun. Tabi bu keşfediş de bir çaresizlik doğurduğu gerçeğini değiştirmez. Yine de tek sohbet arkadaşını günlük olarak gören bu karakter, kimi zaman okurun ta kendisi ya da çok yakını olan birisi. Bazen de okur günlüğün kendisi oluveriyor. İçine daldığınızda hayattan uzaklaşmadığınız fakat geri döndüğünüzde hayatı çok daha farklı gördüğünüz bir dünya burası. Sevgili okur, günlük ve ben ya da sen hadi başlayalım bu serüvene. Herkesin hayatımı yazsam roman olur dedikleri bir yerde hayatım roman olmuş diyecekleri bir arkadaşla el ele birlikte yürüyelim bu ıslak kaldırımlı dar sokakları.