➶ 𝐍𝐨 𝐨𝐧𝐞 𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐭𝐨𝐥𝐝 𝐦𝐞 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐠𝐫𝐢𝐞𝐟 𝐟𝐞𝐥𝐭 𝐬𝐨 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐟𝐞𝐚𝐫 ➴ Daryl Dixon to samotnik, który stał się legendą za życia. Gdy pojawia się w którejś ze społeczności, wszyscy wiedzą, kim był i jak bardzo przysłużył się ocalałym. A także, dlaczego odszedł. Szacunek do ponurego myśliwego nie pozwala nikomu odezwać się słowem o przeszłości, a sam Daryl unika ludzi jak ognia, skupiony bez reszty na własnym zadaniu. Jednak gdy jego przyjaciółka prosi o pomoc, decyduje się wesprzeć rodzinę po raz kolejny, kierując się, jak zawsze, sercem. Czy, szykując się na kolejne wojny z ludźmi, w środku apokalipsy nieumarłych, zdoła pogodzić się z tym, co przyniósł mu los? UWAGA! To II tom historii, warto najpierw przeczytać I tom "Our Day Will Come', który jest dostępny na Wattpadzie! Historia opiera się na fabule serialu The Walking Dead stacji AMC, ale nie przenosi jej w całości do powieści. ✿ Okładkę stworzyła wspaniała Ariel Lyons ✿

II część książki "Gdy zgasną światła". Po skończonej mszy z kaplicy wyniesiono trumny, a za nimi ruszył korowód żałobników, którzy powlekali smutno nogami, a nie jedne policzki przecinały słone łzy. W głowa wspominali najlepsze chwile spędzone ze zmarłymi, niektórzy żałowali swoich zachowań, inni smucili się, że nie mogli się pożegnać. Jednak śmierć to jedyna sprawiedliwość świata. Czeka na każdego i w odpowiednim dla siebie momencie, zbiera żniwa. Można się z nią nie zgadzać, można przeklinać, że za szybko, jednak finalnie czeka to każdego człowieka. Podniosła chwila, moment zadumy i wzrok wlepiony w drewniane pudła, które opuszczały się do wykopanego grobu. Każdy kiedyś to przeżył i towarzyszący temu nieprzyjemny uścisk w okolicy gardła i serca. Ten moment był swoistą kropką, kończącą ziemski rozdział życia.

Mama od zawsze powtarzała, żebym uważała na złych chłopców. Miałam sobie wybrać ułożonego faceta, który uchyli mi nieba. Posłuchałam. Okazało się to być najgorszym życiowym błędem, a przysłowiowy zły chłopiec? Przemierza pewnie kolejne drogi na swoim motorze, albo wdaje się w kolejną bójkę w przydrożnym barze "Piekło". Dzieliło nas wszystko: poglądy, status społeczny, oczekiwania od świata i rodziny. Połączyło nas coś, czego po dziś dzień nie jestem w stanie określić słowami. Wciąż spoglądam z uśmiechem na kanion i liczę, że ryk silnika będzie zwiastował przybycie jeźdźca rodem z piekła.