*Aile/aşk kurgusu *Yetişkin içerik barındırır --- "Bir ay boyunca burada olduğumu bile fark etmeyeceksin. Tek derdim o mektupta yazanı gerçekleştirip, altında kalabileceğim tüm vicdan yükünden kurtulmak." Boş bakışlar atabilen tek kişinin o olmadığını kanıtlamak istercesine gözlerimde hiçbir his belirtisi olmamasına dikkat ettim. "O mektupta bir ay boyunca evimde bir hayalet gibi yaşaman gerektiği mi yazıyordu?" Sırıttım. Gözlerimde yaratmaya çalıştığım hissizliğim sırıtışımda da yer bulduğundan emindim. "Hayır," dedim sakince. "Babamı bulmam, onunla en az bir ay vakit geçirmem ve kendisini tanıma fırsatı bulmam gerektiği yazıyordu." Bir şey söyleyecek gibi olduğunda elimi kaldırarak beklettim. "Ama bir babaya ihtiyacım yok, biz bu bir ay boyunca birbirinden kaçan iki ev arkadaşı olalım." Yalan söyleyebilme konusunda başarılı biri sayılır mıydım, bilmiyordum. Fakat beni o kadar tanımıyordu ki cümlelerimde neyin yalan neyin doğru olduğunu bulabilecek gücü yoktu. Karşımda babam vardı. Adını altı ay önce öğrendiğim, adımı biraz önce öğrenen babam... ••• "Güzel olan sensin." "Güzel miyim?" "Sana güzel olduğunu söyleme nedenim çok basit aslında." derken başını küçük bir hareketle hafifçe eğdi. "Sessiz kalınamayacak kadar güzelsin, Afrodit." --- '040823

Tamamlandı 26 Yıldır kayıp olan Dağ çiçeği Asmin:Dağ çiçeği -24062021-

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU'dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

[TAMAMLANDI] Klasik bir abilerim kitabıdır.

Hayatımın sırf 17 yıl önce bir hemşirenin bebekleri karıştırması yüzünden mahvolduğunu öğrendim Lavinia ölüm çiçeği anlamına geliyodu ve ben ismime çok benziyorum bana yaklaşan herkes zamanla soluyor veya ölüyor. Aile sevgisi görmeden büyüyen lavinia 17 yıl sonra birden çıka gelen öz ailesini kabul edicek mi? Peki ya Bu aile lavinia'nın acılarına merhem olabilecek mi? #1. anılar - 28/06/23 #1. yalnizlik - 06 / 08/23 #13. aşk - 06/08/23 #1. acı 17/08/23 #1. ailem 21/08/23 #5. asker 21/08/23 #1. ikiz 28/09/23 #1. üvey 28/09/23 #1. lavinia 14/10/23 #6. doktor 14/10/23 #1.abilerim 14/10/23 #1. kız 16/10/23 #1. gerçekailem 03/04/24 Yazım hataları olabilir.

28.04.2021 Tamı tamına 14 yıl önce hayat yüzüme tükürmüşken, tırın altında kalmış ruhum bambaşka insanların evine misafirlik ediyor: Gerçek Ailemin... Bedenimdeki ve ruhumdaki acıları kapatmaya çalışırken yeni hayatıma attığım adımlarda bana destek olmak ister misin? Ben Yaprak. Hayatın yüzüne 'hıkpuh' diye tükürdüğü bir kız. Hadi gel tanı beni. #1 aile(05.05.2021) #1 İzmir (06.05.2021) #1 kuzen (20.05.2021) #1 gerçekailem (20.05.2021) #1 baba (10.06.2021) #1 ikiz (13.06.2021) #1 domates (17.06.2021) #1 karışıklık (24.06.2021) #1 abimler (24.06.2021)

Bu hikaye Yalgı'nın değişen hayatını anlatıyor. Eğer güçlü kadın karakter okumak istiyorsanız bu kitap tam size göre. ~Karıştırılmış Bebek Serisi... [KBS-1] (Kitap ismi değiştirilmiştir) *KİTABI OKUYAN OKUYUCULARA SESLENİYORUM. HER HANGİ BİR KÖTÜ YORUM YAZARSANIZ, YORUMUNUZ SİLİNECEK ! ELEŞTİRİYLE SAYGISIZLIĞI KARIŞTIRMAYIN..

Belyaeva Ailesi | Klasik Bir Aile Hikâyesi •Kitaptan Alıntı: "Abim," diye fısıldadı. "Güzelim, iki gözüm, Milana'm." dedi ve alnını alnıma yasladı. "Seni, doğum gününde.." dedi ve yutkundu. "..kollarımın arasından aldılar bebeğim." Gözünden bir damla yaş yanağına süzüldü. Çenesinden aşağı düşmeden dudaklarımı gözyaşına bastırdım, çenesini öptüm. "Engel olamadım, kopardılar kollarımdan seni. İzin vermedim, direndim ama olmadı, yapamadım. Aldılar seni benden. Kopardılar çiçeğimi dalımdan, diken olup batamadım, yakamadım canlarını. Özür dilerim göz bebeğim, özür dilerim çiçeğim, özür dilerim bir tanem. Affet beni, ne olur affet! Bensiz, bizsiz büyüdüğün için affet beni!" derken ikimizde hıçkırarak ağlıyorduk. Ben bir çiçektim. Yeşerdiğim dal abimdi. Her çiçek dalında güzeldi. Ama geldiler, kopardılar beni dalımdan. Susuz kaldım, öksüz kaldım, yetim kaldım. • • • Abi kitabı kıtlığı yaşıyorsanız bu kitap tam size göre. Buyursunlar efendim!♡ Yıllar önce ailesinin düşmanları tarafından doğum gününde kaçırılarak ailesinden koparılan Milana Ahu'nun ailesine kavuşma hikâyesi! Not: Wattpad'de "Belyaevalar | Ailem" isimli yazılmış ilk kitaptır. •|16.11.2021 #1 | Geçmişin İzi | 27.11.2021

YENİDEN YAZILIYOR!

•ARA VERİLDİ• En üst kata varmak üzereyken bana yetişmiş ve arkamdan kollarını bedenime sararak yüzüme bir bez kapatmıştı. Hızla dirseğimi karın boşluğuna geçirip elinden kurtuldum. Tekrar koşacakken diğerinin beni kolumdan çekmesiyle ikimiz de dengemizi kaybetmiş bir yere tutunamadan merdivenlerden yuvarlanmıştık. Eski yaralarım da açılmış üstüne yenileri eklenmişti. Yere yığıldığımızda kafamdan , kollarımdan akan kanların vücudumu kırmızıya boyadığını görebiliyordum. Kendimi karanlığa teslim ederken bir yandan da canımın açısıyla göz yaşlarım usul usul akıyordu gözlerimden. Tepki veremiyordum ama canım... Canım çok yanıyordu... Bir hiç uğruna , yalnız , kimsesiz , zavallı olarak ölmek canımı yakıyordu. Geçmeyen yaralarım ve yenileri canımı yakıyordu. Bir hiç olarak Dünya'ya gelip bir hiç olarak gitmek canımı yakıyordu. Arkamdan üzülecek , beni hatırlayacak kimsenin olmaması , hiç var olmamış gibi yok olmak canımı yakıyordu... ♡