Heipimiz hayatımızın aşkıyla bir kafe , okul , iş yeri gibi yerlerde tanışıcağımızı sanırız. Bende öyle sanırdım en azından bakkalda tanışacağımızı tahmin etmezdim... "Önemli değil amca sen şu parayı alda küçük hanımefendinin borcunu sil" Pardon ne diyor lan bu dağ yarması ! " Pardon anlamadım beyefendi!" çocuğa dönüp bütün nezaketimle söylediğim bu cümleden sonra kaşlarını alayla havaya kaldırdı ve bana döndü. " Sizde anlama sorunu olduğunu ilk saniyeden anlamıştım zaten. Diyorum ki benim için para bile diyemeyeceğim bir miktar hazır iyi niyetime denk gelmişken kapatıyım borcunuzu." Nezaket buraya kadarmış. " Ne diyosun sen be ! Kendini ne sanıyosun sen! paran var diye hava mı atıyosun dağ yarması !!" karşımdaki züppe ben konuştukça kaşlarını çattı " Borcu siliyim mi silmiyim mi ?" diyen hasan amcaya aynı anda döndük "silme !" "silin !" " Ya yürü git şizofren misin nesin sanane be bizim borcumuzdan !" " Ödemek istiyorum var mı kardeşim para benim değil mi ister alırım ister satarım!" "Ben senin nerden kardeşin oluyorum be! Al şu fiyakalı arabanı gıt yoksa ben göndericem şimdi !" ağzından bir hah sesi çıkardı "Nasıl göndericeksin bir göstersene çok merak ettim!" "Ben şimdi senin" diye üstüne yürürken hasan amca araya girdi. " Aaa yeter çıkın gidin başka yerde kavga edin tansiyonum var benim!"

Yakışıklı biri ya popi ya da gey oluyordu ona göre. Ece, hiçbir şeye gereğinden fazla değer vermeyen, okuldaki yeni kız. İzmir hep onun sevdiği bir şehir olmuştur. Ancak İzmir'de yaşayacağı yeni hayat İzmir'in ona tattırmadığı şeyleri yaşatacaktır. Peki neler yaşayacak? Hepsi ona doğum gününde gelen günlükte yazılı... (Şimdi tüm kitapçılarda)

Efsaneler hep iz taşır.

Her şey Meltemin odasının penceresinden bağırmasıyla başladı. Ve karşısında Berk adlı bir meteor görmesiyle devam etti...

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Öfke ve ıstırabın pençesi arasında karanlığa yol alan ve gölgelerden korkmayan, Kanun tanımayan bir hakim. Aras Demirkıran. ''Algos kimdir, bilir misin ? Istırabın tanrısıdır.Öldürmek pek onun tercihi değildir, daha ziyade acı çekmeyi öğretmektir tarzı.'' Onun aksine gölgelerden saklanan ama asla her şeyini ortaya koymadan eve dönmeyen, Masumiyeti ve asaleti bir arada barındırarak Aras'ın Zümrüdüanka'sı olmayı başaran bir stajyer. Asi Dinarsu. ''Zümrüdüanka olmak zamanı geldiğinde kendini yok edebilmeyi de bilmektir, yeniden doğmayı da.Defalarca yanmayı bilen bu kuş olmak, defalarca da küllerinden yeniden doğmayı göze almak demektir !'' Fakat satırlar boyu destan da yazsa kendisini anlatmayı beceremeyen bir adamdır o. ''Seni anlamaya çalışmak,yıldızlara dokunmak için gökyüzüne uzanmak gibi. Onlara asla ulaşamayacağını bildiğin halde deniyorsun ve en önemlisi de Hiçbir ilerleme kaydedememene rağmen mutlu olabiliyorsun.'' ...Bir Algos & Zümrüdüanka Hikayesi...

Kapağı hazırlayan Melis Oral'a teşekkür ediyorum ^^ Mavi gözlerimi kahverengi gözlerine diktim. Kalbim sanki bir kuştu ve kafesinden çıkmak için çırpınıyordu şuan.O hep benim yanımdaydı, beni anlıyordu, beni dinliyordu ve en önemlisi tüm geçmişime rağmen bana kahkaha attırabiliyordu... Onu seviyordum, her şeyiyle,tüm sakarlığıyla,tüm mutluluğuyla,tüm hüznüyle, tüm eğlenceli haliyle, tüm çaresizliğiyle... " Biliyorsun," diyerek yutkundum ve başımı önüme eğerek dolmuş olan gözlerimi ondan sakladım. "Ben yetimhaneden Tom amca sayesinde ayrılmıştım.Yıkık döküktüm sanki o zamanlar, erken yaşta kaybettiğim ailem ruhsal yönden bana çok zarar vermişti...", dedim ve burnumu çekerek devam ettim. "Sonra, o benim tekrar şefkati hissetmemi sağladı, Tom amca... Onun sevgisi beni kendime getirmişti, tekrar yaşama isteği uyandırmıştı içimde... Ailemin yokluğunu neredeyse onun sayesinde hiç hissetmiyordum, ama hayat benden onu aldığında sanki bir vazo gibi parçalandım ve ne kadar birleştirlirsem birleştirileyim asla eskisi gibi olamadım... Kalbimi ikinci kez kaybettim sanki, yıkıldım, yok oldum, harabe gibiydim. Sessiz gecelerde saatlerce ağlardım her gün, ", diyerek gözlerimi onun gözlerine diktim, o güzel kahve tonunu çok seviyordum... Gözümden süzülen bir damla gözyaşımı elimin tersiyle sildim ve burnumu çektim. "Sonra sen çıka geldin ve hayatım değişti. Benim kahramanım oldun Adal, sen benim kaybettiğim tüm her şeyime rağmen bir umut ışığı oldun..." Mutlu sözlerle başlayan bir aşk. İki, sevgisi için canını verecek kişinin hikayesi... Peki ya ortada bir oyun varsa? Her hikaye mutlu sonla mı biter? Bu aşk mutlu sonla mı bitecek, yoksa ölümle mi?

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Kanseri olan bir kızın çekeceği acıları bilemezsin senin beyninin düşünemeyeceği kadar acı çekiyor. Hayatının son kalan sıkıcı 1 yılı birden harikaya dönüşüyor. Katherine , yeni bir çocukla tanışıyor. Bir kaç arkadaş buluyor fakat bir sorun var.. Herkes aşk ister ve o çocuğunun istediği aşkı istiyor bunun için de hastalığı geçmesi lazım peki nasıl ? Bu kitapda hayatın aşkını , tutkunu , sevgiyi daha doğrusu Romantizm dolu , hüzünlü ve dokunaklı sahnelerden ironik ve eğlenceli üsluba , matematikle harmanlanmış , her şey dahîl bir öykü. Keyifli , gerçekten karmaşık ve müthiş eğlenceli.