O zaman tüm her şeyin ortaya çıkacağı o yerde jinggonyao ölmüştü öyle sanılıyordu; belkide öldü....bilinmiyor, çünkü; o yıkımdan sonra jinggonyao'nun cesedini bulamamışlar ve daha önemlisi karanlık Kaplan tılsımıda ortadan kaybolmuştu tekrardan the untamed;çözülmeyi bekleyen sırlar ve gerçekler için tekrardan .........

Erkeklerin %25'inin hamile kalabildiği bir dünyada olan Xiao Zhan onlardan biriydi, aynı zamanda yetenekli bir ajandı ve Wang Yibo adlı yakışıklı Çin mafya lideriyle ilgili bir vaka vardı. Baş ajan onun dahil olmasını istemiyordu ama Xiao Zhan bir yolunu bulacak ve kendi başına hallecekti. Xiao Zhan ve Wang Yibo arasında ilk karşılaştıklarında bir kıvılcım oluşacaktı. Top: Wang Yibo Bottom: Xiao Zhan Bu hikaye bana ait değildir. Hikayenin yazarı: @daisy-ruby This is not my own story Orginal Author is @daisy-ruby Thanks for the permission to translate this story. Support original author [ https://www.wattpad.com/user/daisy-ruby ]

buzdan kaleme hoşgeldin güneş adam... one shot

"Böyle karanlık bir dünyaya nasıl doğdun sen öyle," dedi. "Ne senin ışığını hak ediyoruz, ne de seni kirletmeyi." [yizhan- short story]

Yibo on yıl sonraki gelecekte uyanır ve gelecekteki Xiao Zhan'ı görüp onu takip etmeye karar verir. [ Bu hikayenin hakları jalpari'ye aittir. ] #one-shot

Sen gülümseyince, kör gözlerimin ardından bile görürdüm ışığını ben!

Eh?" Lan Sizhui ekrana merakla baktı. "Sizhui? Bu ne?" Lan Jingyi omzunun üzerinden eğilerek iş arkadaşına baktı. "Eh- NE? Hanguang-Jun evli mi? Onun bir karısı var?" - Bu bir çeviridir. Archive of Our Own'da Snoflakesun tarafından yazılmıştır. Çeviri dışında hiçbir hakka sahip değilim. This story is a translation. Written by Snoflakesun in the Archive of Our Own. I don't have any rights except translation.

"tanrıyı duydun, biz artık günahkarlarız yibo."

Hepimizin, olabildiğince çabuk uykuya dalarak kaçmaya çalıştığı bir vicdan azabı vardır.

Hani her 20 yaşında askere gidenler için ana kuzusu derler ya biz neyiz o zaman? Daha 14 yaşında hissettim ellerimde tüfeğin kara metal soğukluğunu. 14 yaşında ana hasreti ile ağlarken ordu malı ranzalarının mavi nevresimlerine sarıldım... Dışarıda yaşıtlarım her türlü itliği kovalarken, sözde ergenlik triplerine girip babalarının yüzüne çarparken kapıları... Ben sabaha kadar bölük komutanının kapısında esas duruşta nöbet tutuyordum baba hasreti ile... 14 yaşında düşünürsün ilk kez ciddi ciddi bir gün ölebileceğini... Hatta kendini boş verip yan yataktaki kan kardeşinin şehit haberini alırsam naparım diye düşünürsün ciddi ciddi. Ha işte biz o zaman büyümüşüz de bizim haberimiz olmamış. O yüzden hep 14 yaşında kalmışız...