☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

"Bir narin kelebeğin kanatlarından süzülen serseri rüzgar doğdurmaz Ay'ı, Güneş'i... Ellerinin kirine bakar, yelelerinden akan koyu kana... Kör eder kor gözlü adamın, dudak kenarlarındaki hırçın dalgalarda yüzmeye başlar katil balinalar." Birbiriyle bağlantılı birçok olay kapışmaya başladığında olaylardan bağımsız olmak yerine merkeze koyulan bir kızın hırçınlığı hiçbir gizemin gizli kalmasını sağlayamadı. Yankı gizemleri birer birer çözmeye çalışırken ayağına takılan onca sorun ve Bars'a olan büyük aşkı bile onu bu bataklığa girmekten alıkoyamazdı. Onu batıran da aşık olduğu adamdı... Batırdığı da! X sokağında tersine işleyen olaylar sizi büyük bir yangının ortasına atacak! SİYAHLI | Kelebek Etkisi Serinin ilk kitabıdır.

"Haklısın. Bu şehir labirent gibi karmaşık ve çıkmaz sokaklarla dolu. Ama ben sende kayboldum Gece. Paramparça ruhunda... Göğüs kafesinin içinde yaralı bir kuş gibi çırpınan kalbinde..." Gece... Adı gibi renkleri soğuran kara gözlerin sahibi. Onarılamayacak kadar parçalanmış. Tedavi edilemeyecek kadar ağır yaralı. Hayat onu Merih'in insafına bırakmış. Merih... Öfkeli kıvılcımların dans ettiği mavi gözlerin sahibi. İntikam için yemin etmiş. O bir yangın. Gece'yi tekrar ve tekrar yakacak. Ta ki genç kız küllerinden yeniden doğana dek. ✴ Gece üvey babası tarafından bir fuhuş çetesine satılmış genç bir kızdır. Hayatı hiçbir zaman mükemmel olmadığı gibi cehenneminin en dibindedir artık. Yaptığı planlar sonucu bir gün çetenin bir açığını yakalar ve bulduğu ilk fırsatta onların elinden kaçmayı başarır. Kaçmasına kaçmıştır fakat kadın tüccarı Mama Sonja'nın ve bu oluşumun içinde bulunan nüfuzlu kimselerin türlü ahlaksızlıklarına şahit olduğu için birçok düşmanı da peşinden sürüklemiştir. Bu noktada hayat Gece'ye küçük bir sürpriz yapar ve genç kızın karşısına Merih'i çıkarır. Merih peşini bırakmayan geçmişi yüzünden çaresiz Gece'ye kayıtsız kalamamıştır. Birbirlerine amansızca çekilen bu iki genç, iki farklı savaşın kesiştiği noktada kaderleriyle baş başadır artık. ❦ 18 ŞUBAT 2018 TARİHİNDE YAZILMAYA BAŞLADI ❦

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

*THE SARMA SUMMER adlı kitabın ikinci kitabıdır.* "Okul maceralarıma hoşgelmediniz çünkü ben de hoşgelmedim. Okuldan nefret ediyorum. Okuldaki derslerden, öğretmenlerden, öğrencilerden nefret ediyorum." "Hepsinden mi?" "Bora sen nerden çıktın yine?" "Seni sevdiğim için geldim." "İllaki utandıracaksın değil mi?" "Tanıtıma devam mı etsen?" "He tamam. Nerde kalmıştım? Çok saçma şeyler yaşadık. Ben bi çocuğu üzerine düşerek öldürüyordum filan." "Şu olayı anlatmasan mı acaba?" "Kıskandı." "Hiç de bile ne kıskanması." "Baya da kıskandın Bora." "Kıskanmadım. Miray sen bi gelsene benle." "E tanıtım nolacak?" "Okuyunca öğrenirler. Sen gelsene bi." "Tanıtımı böldüğü için Bora'ya küfredebilirsiniz teşekkürler." "Miray hadi." "Off Bora. Geliyorum. Okuyun ponçiklerim." "Miray!" "Yav bitirdim işte." "Hadi gel." "Siz okuyun ben de bi Bora'ya küfredeyim ya da kafasını tekmeleyeyim stres atarım." "Aşkım uzatmaları mı oynuyorsun?" "Bekleyemiyorsun di mi iki dakika?" "O zaman bir tencere sarmayı yesem senin için sorun olmaz." "Sarma mı? Baştan söylesene." "Sen sarmanı ye onlar da okusunlar." "OH MY SARMA!" "Yavaş ye!"

En yakın arkadaşınıza aşık olmayın, evet. Çünkü ben oldum. Çünkü o bunu bilmiyor ve asla bilmeyecek de.

Hayatta yere düşen dondurmanın acısını bile geçirebilecek insanlar var... O insanları kaybetme.

(Konusu değişecektir) -Elinden geleni ardına koyma Emre Atay. -İnatçılığın kendine verdiğin en büyük ceza olucak küçük hanım. ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ Kopyalanması çalınması aksinde yasal işlemler başlatılacaktır ⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ Kitap final olduğunda baştan sona kadar tekrar düzenlenecektir...

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.