🥀 "Geçmiş, bazen mutlu bir anı bazen acı bir tebessüm. Bazı zamanlarda ise adı konulamayan duygunun adı..." Eflâl... Ölüme ve insanlara karşı gardını almış genç bir kadın... Korkuyla attığı her adımın, hayatından çaldığını fark edemeyecek kadar kimsesiz üstelik. Lâl... Ölesiye nefret ettiği insanlardan kaçıp sığındığı limanda, belki hayatının aşkını bulacak belki de en büyük hayal kırıklığını yaşayacak. Eflâl, onaylanmayan bir evliliğin meyvesidir ve henüz dünyaya gelmeden, hikâyesine ölümün gölgesi düşmüştür. İşi, dostları, abisi... Hepsi onu "öldürülmek" düşüncesinden bir nebze de olsa uzaklaştırmaktadır. Tabii, bir de Karan Akdoğan... Aslında kimsesiz olduğunu anlayan Eflâl'in, kimsesi olan genç adam... Aralarındaki bazen minnet, bazen şefkat, bazen ise karşı konulmaz bir sevgidir. Ancak Eflâl'in baş etmesi gereken ölüm gerçeği, onu Karan'ın yanında da rahat bırakmaz. Eflâl, gerçeklerle yüzleşmeye karar verir. Kime ve neye inanacağını bilmeden kendini hiç de tahmin edemeyeceği gerçeklerin içinde bulur. Artemis Milenyum aracılığı ile kitap oldu. Kitapçılardan alabilirsiniz.❤️ •Yeni bölüm gelmeye devam edecek ve final burada yayımlanacak.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin? Asıl yalan sensen ilerlersin. Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın. Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm vardı. Kimdim, neydim, neredendim önemi olmadığı için bu çukurda bocalamam normaldi. Baktım, gördüm, fark ettim, anladım. Bocaladığım yeri tanıdım. Ve sonra en iyi bildiğim şeyi yaptım; gücüm olan öfkemle birlikte büyük oynadım. Çünkü hayatımda hiç küçük oynamamıştım. Ben bir katil, ben bir maktul ve ben o kanlı olay yeriyim. Sense bu hikayenin en masumusun. Kendini buna inandır. Ve unutma; kendini inandırmazsan kimseyi inandıramazsın. ♜ 'Tarih tekerrür eder, hem de en kanlı haliyle.'

"Nasılsın?" Ona yöneltilen soruya hafif bir gülümseme ile karşılık veren genç adam, "Bilmiyorum." dedi. Gözlerini karşısındaki genç kıza çevirirken devam etti. "İyiyim sanırım." "Hapishanede günlerin nasıl geçiyor?" "Geçmiyor, avukat. Geçsin istiyorum ama geçmiyor." Önündeki dosyaları karıştıran genç kız dosyaları incelemeyi bırakıp ona bakan mavi gözlere baktı.Karşısındaki kişinin gözleri maviydi. Ama genç kız, her genç adamın gözlerine baktığında kendisini karanlıkta hissediyordu. "Eski hayatından özlediğin bir şey var mı?" Genç adam kafasını öne eğip, "Çok var." dedi. Ellerini masaya koyup konuşmaya başladı. "Mesela kulaklık takıp müzik dinlemeyi özledim. Her sabah evin içinde oluşan o tatlı telaşı özledim. Mutfaktan gelen o sıcak yemek kokusunu özledim. Ailemle birlikte yemek yemeyi özledim. Kardeşimin odasına gidip onu sinir etmeyi özledim. Köpeğimle oynamayı özledim. Odamdaki köşemde resim çizmeyi özledim. Simit aldığım bir abi var onu bile özledim. Hatta simitlerini bile özledim. Bahçemizi özledim. Bir yerde oturup kalabalığı izlemeyi özledim. Yaşamayı özledim. Yani uzun lafın kısası avukat. Ben özgür olmayı çok özledim." Genç kız yüzüne alaycı bir gülüş takınıp ellerini masanın üzerine koydu. "Sana bir şey itiraf edeyim mi Rüzgar Güngör?" Rüzgar merakla karşısındaki genç kıza baktı. "Ben seni bu dört duvarın arasından çıkaracağım." Başta ifadesiz gözlerle bakan Rüzgar birden büyük bir kahkaha attı. "Güzel şaka, avukat. Ama atladığın bir şey var. Benim daha cezam bitmedi." Genç adamın alaycı tavrına karşın genç kızın bakışları ifadesizdi. Gözlerindeki ifade aniden değişirken alaycı bir şekilde güldü. "Belki de senin için en büyük ceza içerde değildir, dışarıdadır..." 26.06.2021 Bu kurgu Wattpad'teki ilk ve tek kurgudur.

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

Bölümler 1200+ kelime olacak. Alt sınır budur. Üst sınır şimdilik 10.000 kelime gibi duruyor. Mathias serisi sonradan açılan bir seridir. Başların sakin olması hevesinizi kırmasın. Her cilt, kendi içinde başlar, gelişir ve biter. Her cildin konusu farklıdır. Bir şans verirseniz, pişman olmazsınız. İlk 12 cilt bu kitaptadır. Devamı için profilimden Mathias 2'ye bakabilirsiniz. ----------------- Tabii bu, işin dışarıdan görünen yüzüydü. İçeride ise Mathias, annenin mirasını kullandığı anıyı tekrar görüyordu. Belki de zihninde yüzlerce kez canlandırdığı bu sahneyi, bir rüyaymışçasına tekrar izliyordu. Her seferinde aynı enerjiye ulaşmıştı. Ama mirası asla uyandıramamıştı. Bunun nedenini işte o zaman anladı. "Fırtına eksikti..." Her zaman gökyüzünden yeryüzüne indirecek bir fırtına olmalıydı. Bu mirasın gücü buydu. Fırtına Habercisi Mirası, fırtınaya ihtiyaç duyacaktı tabii ki. Mathias, yıldırımla ölmedi. Aksine tüm yıldırım bedeni tarafından emilirken gözleri bembeyaz şekilde parlamaya başladı. Bedeninden yayılan yıldırımlar bir küre şekline gelip onu içine aldığında, onun elinden kurtulmuştu. "Nihai Büyü! Fırtına Habercisi Mirası! Fırtına Golemi Çağrısı!" ---------- Bölüm sonlarında hikaye evreni ile ilgili bilgiler verilecektir. Acemi Büyücü Büyücü Çırağı Büyücü Ustası Büyücü Büyükustası Büyücü Üstadı Büyücü Kralı Büyücü İmparatoru Büyücü Atası Büyücü Azizi Büyücü Tanrısı