Raven marzy o zwyczajnym życiu. Pragnie budzić się z myślą, że nic nie zagraża jej życiu. FP chociaż jest głową gangu, ma dobre serce i bywa dość naiwny, przez co nie zawsze wychodzi dobrze na pomaganiu innym. Archie z kolei szybko się zakochuje i uwielbia starsze dziewczyny. Czy Riverdale wciąż będzie takie samo, gdy pojawi się w nim nowa osoba? ✗Okładkę oraz banner przy rozdziałach zawdzięczam cudownej @Tea-Amo ❥ ✗

Najgorsze w moim życiu było to, że ja dokładnie wiedziałam, w którym momencie umarłam i od tego czasu nic nie było takie same. Nie czułam tak samo, nie uśmiechałam się tak samo i nie oddychałam tak samo. A świat wydawał się szary i mdły. Byłam sama zawsze i wszędzie. Myśli roznosiły moja głowę, a ja nie wiedziałam jak sobie z tym radzić. Przez pół swojego życia moją główną myślą było jak ja sobie radzę i czemu jeszcze się nie podobałam. Po pewnym czasie sobie uświadomiłam czemu, bo umiem się przystosować. Żadne warunki nie są dla mnie złe i nie są dobre robię wszytsko co muszę i wykorzystuje to jako moja broń wobec innych. Czy manipulowałam ludźmi? Do perfekcji. Czy byłam niezniszczalna? Ani trochę. Czy byłam szalona? Po całości. Perfekcja weszła mi w krew. Mówiłam zawsze wolno wyraźnie każde słowo było przemyślane i wypowiadziane bez błędnie. Chodziłam prosto, powoli i równo tak jakbym była nastawiona zabawką. Oddychałam miarownie i nie za głośno. I najważniejsze na mojej twarzy zawsze gościł uśmiech nie za duży i nie za bardzo sztuczny. Idealny..

Między ruinami zniszczonych domów, za barykadami i w niewielkich obozach... Gnieżdżą się niedobitki ludzkości. Wszyscy ich znali. Nikt nie był gotowy - Zombie. Z każdym dniem śmierć zbiera coraz większe plony, a ludzie panicznie chwytają się wszystkiego co może przedłużyć ich życie choć o ułamek sekundy. Niebezpieczeństwo jest wszędzie. Każdy musi uważać choćby na najmniejszy szmer, żeby ten nie okazał się ostatnią rzeczą, którą usłyszy. W dzień jakoś można sobie poradzić, w nocy nastają większe niebezpieczeństwa... ale najgorsze są otchłanie tuneli. Bohaterem się nie rodzi. Bohaterem trzeba się stać. A takich nam tu właśnie brakuje. Ludzie już dbają tylko o siebie, a tej umiejętności w tym świecie, nie koniecznie trzeba zaliczać do wad. W świecie gdzie kiedyś cudowne budynki, obróciły się w gnijące ruiny z suwającym się stropem. Ludzie kurczowo będą trzymać się życia, do takich właśnie należy też Dawid, brutalnie oddzielony od rodziny. Kiedy TO się zaczęło nikt nie był przygotowany, a wszystko działo się tak szybko. Tępo ucieczki zwalnia tylko co jakiś czas, nie dając nawet chwili na złapanie tchu. Czy Sokołowski odnajdzie bliskich? Czy dożyje tego momentu? Ile jest w stanie poświęcić, dla dobra własnej sprawy?

"Żyję zwyczajnie, bez rodziców w domu dziecka odkąd pamiętam. Jednak w dniu moich piętnastych urodzin wszystko zaczyna się zmieniać" Eleonora odkrywa świat pełen zagadek i pytań na które musi znaleźć odpowiedzi. Dom w którym może być bezpieczna, ale czy na pewno? **Jest to moje pierwsze opowiadanie i jak wiadomo amatorskie więc proszę wybaczcie mi małe błędy** ~ImFa #45 miejsce w Fantasy- 14.01.2017

Zastanawiałeś się kiedyś, co by było, gdyby na świecie zabrakło kobiet? Gdyby w codzienną rutynę nagle wdarł się chaos? Ja nie muszę. Jestem jedną z niewielu, które przeżyły. Jeszcze niedawno wszystkim żyło się normalnie. Teraz ostatnie kobiety muszą walczyć o przetrwanie. Kilka lat temu stało się coś, co nie zostało do końca wyjaśnione. Coś, co sprawiło, że kobiety zaczęły umierać, a dziewczynki w ogóle przestały się rodzić. Ledwie pamiętam tamto życie. Byłam za młoda, żeby pamiętać. Mam osiemnaście lat i tak jak inne muszę się ukrywać. Ale masowe gwałty i możliwość zapadnięcia na nieznaną śmiertelną chorobę to nie jedyne czyhające na nas niebezpieczeństwa. Jest coś jeszcze. Coś o wiele gorszego.

Cały świat staje na głowie. W jej życiu pojawia się ktoś nowy, właściwie to wszyscy są tu nowi. 11-letnia Jessica dostaje swój wymarzony list z Hogwartu... Czeka ją ciężka próba pogodzenia dwóch wiecznie skłóconych domów... Okładka: AndyAngel91 ~ Na podstawie opowiadania J.K. Rowling ~ #89 - 17.09.2016r. w ff #54 #34

❝bo on zauroczył się w wadach szarowłosego, a nie jego wykreowanej postaci, którą uwielbiali wszyscy❞ |school, crush, comedy, toptae| © rvxvkv | 2018/2019

W księgarniach od: 26.10.2022 r. Jossie Roden jest uczennicą ostatniej klasy liceum w Richmond. Ma przyjaciółkę Holly Willstone i... sypia z Lukiem Prestonem - chłopakiem, w którym jej przyjaciółka się podkochuje. Dziewczyna sama nie jest pewna, jak wplątała się w cały ten bajzel. Przecież nienawidzi Luke'a... odkąd pamięta. Znają się od lat i on zawsze starał się uprzykrzyć jej życie. Fakt, że jest niesamowicie przystojny i to ten Pan Popularny w szkole, ale co z tego? Przecież go nienawidzi a w dodatku jej przyjaciółka się w nim zadurzyła, choć na razie bez wzajemności. "Nie zamierzałam go "zdobywać", nie potrzebowałam tego, bo to była gra Holly. Ona chciała planować z nim przyszłość, chodzić na randki i robić inne bzdety, które robią pary. My tylko... Przespaliśmy się ze sobą. Raz, może dwa... Bo czasem ludzie, którzy się nienawidzą sypiają ze sobą, prawda? Bo czasem granica między nienawiścią, a miłością się nie zaciera, prawda? Bo czasem to nic złego wylądować w łóżku chłopaka, w którym twoja przyjaciółka jest do szaleństwa zakochana, prawda?" grafika z okładki: ig: @wierzewska_czyta

Idealna książka dla Jedenastków. Ważne dla książki daty: -28.06.2017-#70 w Humor

Prowadzę blog na Little-Tattle, na którym nazywam się Dead Girl. Opowiadam tam o moim codziennym życiu. Robię to w taki sposób, aby nikt nie dowiedział się, kim naprawdę jestem. Pisze na blogu różne plotki i newsy z życia szkoły i jej uczniów, przez co niektórzy mogą nie lubić Dead Girl 😁. Gdy piszę bloga mogę też wyrazić wszystkie uczucia, których boje się wyrazić na codzień. Ludzie często piszą do Dead Girl na Messengerze (ale nie wiedzą, że to ze mną rozmawiają😎). Chodzę dopiero do ósmej klasy podstawówki ( nie ma gimnazjum). Cała szkoła zna mój blog, ale nie wie, że jest mój. Naprawdę mam na imię Alicja. Na codzień jestem dość skryta i wszyscy uważają mnie za "niedorozwiniętą technologicznie", bo nie mam Facebook'a, Instagram'a, Snapchat'a ani nawet Messenger'a. Uwielbiam czytać i fotografować stare opuszczone budynki. Moje życie jest nudne i monotonne. Myślałam, że umrę z nudy i braku zabawy, a jednak zostałam uratowana...