(Aurora Serisi'nin 1. kitabıdır. Seri iki kitaptan oluşmaktadır.) Özel güçlere sahip 12 insanı başka bir gezegene sürgün etmek ve onları bunun bir sürgün olduğundan haberdar etmemek, işin en kolay kısmıydı. Fakat her şeyin bu kadar karmaşık hale geleceği kimse tarafından bilinmiyordu. Güçler, beraberinde düşmanları da getirdi. Kayıp Kraliçe'nin varlığı, güçlü ruhların özgür kalacağı Aurora için çok önemliydi. Gerçek ismiyle Alicia ancak kendi bildiği kadarıyla Aisley, Dünya'ya ayak bastığı an bir devinimin habercisi olduğunu, bu uğurda sevdiklerinden vazgeçmek zorunda kalacağını nereden bilebilirdi ki? Kimliğinden bile haberdar değilken, çok önemli biri olduğuna nasıl emin olabilirdi? •Başlangıç tarihi: 3 Ocak 2016 •#1 Bilim Kurgu Not: Bu kitap Ekim 2020'de, seri tamamlandıktan sonra düzenlenmiştir. Kapak tasarımı için @Elcin_64 'e sonsuz teşekkürler!

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Eğer son derece güzelseniz 5. katta, sporcuysanız 6. katta, sanatkarsanız 7. katta, zeki ve becerikliyseniz 8. katta, eğer bunların çoğuna ya da birden fazlasına sahipseniz 9.katta, bunlardan birkaçına sahip ve zenginseniz 10. katta kalırdınız. Eğer bunlardan hiçbirine sahip değilseniz 1'den 4''e kadar herhangi bir katta kalırdınız. Tüm yeteneğime ve zekama rağmen ben zengin değildim. Yani 10. Katta kalamazdım.

Bir masal sunmuşlardı önümüze... Fakat bu masal klasiklerden biraz farklıydı. Satırlara düşmüş,her bir sayfada usulca kendi yerini bulmuş bu kelimeler gerçek bir yaşamın masalıydı. Önümüze sunup bir kısmını bizden izinsiz yazdıkları bu masalın sihirli kalemini artık kendi ellerimiz arasında tutuyorduk.Çünkü her bir satırda biz vardık. Bu masalda kendi yaşadıklarımızı okuyorduk ve sevmediğimiz olay örgüsünü değiştirmeye çalışıyorduk. Sayfalarca üzüntülerimiz,sayfalarca kahkahalarımız ve sayfalarca kendi içimizde yaşadığımız yalnızlıklar vardı bu masalda. Okuduğumuz satırlar kendi yaşantımızdı... Bu masal ailesi tarafından kandırdılarak terk edilen bir kıza aitti. O kızın kaderini yaşayan dört masum daha vardı.Her biri farklı sebepler ile düşmüşlerdi bu sayfalara... Bu masal yarısı karalanmış sayfaların kötü bir noktada bırakılıp terk edildiği düşünülen ama kalemin daha anca yol bulmaya başladığından haberi olmayan kızın masalıydı.Her şey meçhuldü çünkü yaşlandıkça yazılıyordu sayfaları... Ailesinin oyununa geldiğini fark edince tutsaklar kuyusunun kendisini çektiğini hisseden bu kızın masalı nasıl ÖZGÜRLÜK MASALI'na dönüşüyordu? Acaba sihirli kalemi bırakılan noktadan alıp terk edilmiş bu masalın sayfalarını yeniden yazmaya başlayan bir diğer karakter kimdi? Bu masalı kim ya da kimler nasıl güzelleştirmeye başlayacaktı? ... Hikaye ismi Wattpad de tektir.Kurgu bana aittir.Farklı hesaplarda yayınlanması veya benzer bir kurgu çıkartılması hâlinde yasal işlemler başlatılacaktır.(Başlama tarihi BİOm'da yazmaktadır.)

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Hepimizin hayatından ufak tefek şeyler

Dışı günlük güneşlik bir yaz mevsimi;içi sonbahar eylül,ekim, kasımda dalından intihar eden yaprak misali olanlara..

Bir kız düşünün 1.50 boylarında , turuncu saçlı , büyük yeşil gözlü. Ufak ama tam bir başbelası. Zeynel onu ilk gördüğünde anlamıştı bu kızın yürüyen bir baş belası olduğunu ama nereden bilebilirdi ki bu minik belanın o günden sonra tekrar karşısına çıkacağını ve çıktığı gibi de hem hayatına hem de kalbine bir bomba gibi düşeceğini . Oysa Zeliş biliyordu , o adamı yaralı bir halde görüp de yardım ettiği zaman biliyordu onun kalbini nasıl yakacağını . Öyle ki adamın masmavi gözleri bile kızın kalbinde ki ateşi söndüremeyecekti . Zeliş kendisinin iki katı olan bu mavi gözlü deve aşık olmuştu ve şimdi sıra onu kendisine aşık etmekteydi. Bu zor muydu ? Ah , hemde çok . Ama Zeliş de Zeynel'in kalbini çalmak da kararlıydı. Aşk minik bir kızın avuçlarından soğuk bir kalbi ısıtmak için yola çıkmıştı...