Zemheri bir gecede sökerken şafak, kan kokusu havaya yayılmıştı. Tenha bir caddenin sapağında, saat beşe vurduğunda, bir silah ateşlendi. Bir kadın, silahtan fırlayan üç kurşunla yaşamını yitirdi. Bir parçası olduğu topluluk tökezledi. En yakınını kör, hayatında olan her tanıdığı sakat bıraktı. O tenha sokakta bir kadın, mensubu olduğu topluluk için canını feda etti. Yine o tenha sokakta bir kadın vefat ettiğinde, bir isyan en derinlerden çıkagelip boy verdi. Bir kadın öldü. Bir nefes kesildi. Bir kaos hükmünü verdi. Bir kelebek kanat çırptı ve o etki dizegeldi. İşte zemheri bir gecenin şafağında son nefesini o kelebeğin kanadına veren kadının etkisi. Kelebek etkisi.

Zihninin dengesini yitirmek,ne kadar acı verebilirdi? Niran Merza Karan, yaşadığı ve yaşamaya mecbur bırakıldığı kaderinin kurbanı genç bir kadındı. Peş peşe verilen kayıplar, ellerine tutuşturulmuş bir bıçaktan doğan cinayet ve ruhuna sarılmış kanın kokusuyla yaşamayı reddeden aciz bir benlik. Tek isteği, herkes gibi olabilmek... Ancak herkes gibi olabilmek bile onun için ağır bir yük. Buna rağmen hayatları birbirine halat ile bağlanmış iki adamla karşılaşır ve o noktadan sonra artık herkes gibi olabilmeyi dahi isteyemeyecek duruma gelir. Zihninde sarmaşık gibi dolanan düşüncelerle günden güne boğulup,bununla savaşan Niran Merza Karan, hayatına nasıl yön verecek? Genç kadın, korkuları, arzuları ve isteklerini elde edebilecek mi? ---

O, dans ederken, geçmiş ikinci bir rôlle arka planda bozuk bir plak gibi çalıyor, balerine eşlik ediyordu. Geçmişin ondan çaldığı, çalacağı çok şey varken, şeytan, cehennem obruklarından acıyı çıkarmaya devam ediyordu, iki ruh için. Günâha bulanacak, doğarken çoktan günâha bulanmış iki ruh için. Balerin ölüydü. Bunun farkındaydı, genç adam. Ama dans ediyordu. Dans etmeye devam ediyordu. Cemile Başak Doğru Başlangıç- 24 Kasım/ 2017

Mavi gözlü bir dev, Yeşil gözlü ruhu güzel katil bir kadın. "Bir hikaye başlıyor; okursan ölürsün. Ölürsen, ölürüm." Kor adam, yanık bir hanın mahzeninden, gül tenli Dolunay'a sesleniyor. Kadın duymuyor, adam gülüyor. Gülüşleri kadının dikenlerine batıyor. Dolunay, karanlığın göğsünde, siyaha karışıyor. Hayır! Hayır! Bedenine dokunan yabancı eller, ölü yanının portresini çiziyor. Kadın bedenine dokunan ellerde ölüyor, adam ailesinin gözleri önünde katledilişini izliyor. Kor bir gecede, ruhlar yıldızlarla savaşırken, kadın ruhunu bulduğu adamın önünde dizleri üstüne çöküyor. Adam önünde diz çöken kadının yollarına seriliyor. Boğulduğu okyanusa aşık olmuş, kuyruğundan yanan omurgasına kadar acıya boyanmış bir kız. Kemiklerinde cehennemi kaynatmış, intikam ateşi ile yanmış değil, ateş olup intikamla yanan ve çocukluğunun külleriyle doğan bir adam. Çehresinde büyüttüğü soğuk; karanlık ve dipsiz bir kuyu kadar tehlikeli. Kalbi, cenneten bir dünya gibi. Ölümün Düşler Sahnesi cehennemin zehrini kusuyor. Bu zehir adamın avuç içlerine akıyor. Avuçlarında şifanın doğurduğu varlık, siyaha karışıyor. "Ruhumun koğuşlarında bir gardiyan dolanıyor, o gardiyan hücre, hücre seni sorguluyor. Unutursa fısılda ona; sorgulanan katil, benim kalbimin altın kafesinde yüreğimi on ikiden vuruyor."

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI