'o kızı bana verin ' köyün meydanında durmuş köylülere sesleniyordum 'O kızı burda ve onu bana teslim etmezseniz bu köyü başınıza yıkarım. Avre yapacaklarımı en iyi sen biliyorsun eninde sonunda seni bulacağım kendi ayağınla gel ki insanlara yazık olmasın 5 dakikan var duydun mu 5 dakika. Şimdi kahvede oturuyor ve seni bekliyor olacağım sakın kaçmak gibi bir hataya düşme sana yardım eden bu insanlra yazık olur. Anladın mı beni süren başladı tik tak tik tak' 'Siz her kapıya iki kişi koyun evin arkasına da ikişer kişi geçsin. O kız burdan çıkmayacak' dedim ve kahveye geçip oturdum. ........ evden çıktım kapının önünde iki adam vardı daha doğrusu her evin önünde iki adam vardı ve hepsi bana bakıyordu hepsini görmemezlikten gelerek köyün meydanına doğru yürümeye başladım. Kahve görüş alanıma girdiğinde Karan elindeki silah ile oynuyor şarjörünü çıkarıp takıyordu. Geldiğimi hissetmiş gibi kafasını kaldırıp benim olduğum yere doğru baktı ve alaycıl bir gülümseme gönderdi bana. Kahveye yaklaşıp önünde durdum 'Karan'ına hoş geldin Avre' B A Ş L I Y O R U Z ! ............................................................................ Bu kitap kurgu ve karakterleri ile bana @purusyaa ya aittir taklit edilemez kopyalanamaz veya bastırılamaz . Bunlara rastlarsanız LÜTFEN BİLDİRİNİZ!

Çiçek yerine silah tutan, parfüm yerine barut kokanların hikayesi bu. Aşkın değil bir savaşın başlangıcına hazır mısın? && "Adının anlamını biliyor musun Nalan?" güldüm. "Annem ileri görüşlü bir kadınmış." "Sen feryat edensin, senin sesin ancak sen susarsan kesilir." duvara tutunarak kalktığımda tek bir cümlem vardı dilimde. "Beni ben bile susturamam." UYARI; Gerçek kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur. Hayal ürünüdür. 01.01.2021 #1 Aksiyon ### +18

"Gecenin karanlığında, benliğimi bulmaya çalışıyordum. Aynada kendime bakındım, kimdim ben? Ne için yaşıyordum? Soluk nefeslerle akmakta olan gözyaşlarımı sildim. Yavaş adımlarla fazlasıyla dağılmış olan odamda ilerlemeye başladım. Odamın penceresinden içeri girip her şeyden bağımsız bir şekilde esen rüzgar usulca tenime değiyordu. Oldukça yavaş olan adımlarım yüzünden yatağımın yanına anca varabilmiştim. Hafif eğilip zeminde yüz üstü durmakta olan bebeği elime aldım. Doğrulduğum sırada ellerimi saçlarına götürdüm ve tebessüm ile okşamaya başladım. Bir anlığına bakışlarımı, özenli bir şekilde saçlarını okşadığım bebekten alıp aynada ki yansımama çevirdim. Beni karşılayan görüntü karşısında duraksadığım sırada ani bir sinirle bebeği nefretler savurduğum aynaya fırlattım. Gözümün önünde parçalara ayrılan aynaya bakarken hafif tebessüm ettim. Aslında, paramparça olan ayna değildi. Benliğimdi.." Parçalara ayrılan aynayla tüm benliğimi kaybederken odada dört dönen rüzgarı son kez tenimde hisettim. Hatıralarım ve benliğim rüzgara karıştığında usulca odayı terketmişti. Yine ve yine tek başıma büyük bir hiçliğin ortasında kalakalmıştım...

Bu hikayede aldatışlar, kaçırılmalar, zorla sahip olmalar yok. Bu kitapta birbirinin ilk aşkı olan, ve bu aşklarının getireceği mutluluktan yeni bir yaşam kuran iki insanın hikayesinden bahsedilecek. Birbirine sevgiyle bakan, birbirini arzulayan iki insan... Belki de bazılarınız bu hikayede, aşkın en saf halini okuyacaksınız, belki de bazılarınız için başka duygular ortaya çıkaracağım. Yaş farkı içeren (sübyan değil), romantik ve şehvetli bir kitap olacaktır. (+18) den rahatsız olanlar okumayabilirler. Teşekkürler. Safderun isimli kitabımın ismi Bakire Aşk olarak değiştirilmiştir.

Dümdüz, simsiyah bir yol. Sonu görünmüyor, hatta bir adım sonrası dahi yok. Zifiri karanlık, her şey belirsiz... Ne yapmalıydı bu durumda? Bu yola birinin ışık tutmasını mı bekleyecekti? Asla. Başkasının ışığına muhtaç olmaktansa, kendi ışığını oluşturmalıydı insan. Korkuyla derin bir nefes aldı ama kararlıydı, bir şekilde ilerleyip o ışığı bulmalıydı. Her şeyden habersiz, bir adım attı ve o karanlık yol, hafifçe aydınlandı. Zifiri karanlığı delen o ışığı görmek istedi, gözleri acıyordu ama arkasına döndü. Gördüğü karşısında ise hayrete düştü, duraksadı. Biraz önce korkarak attığı o adım, şimdi parlıyordu ve ona yardım ediyordu. Heyecanla tekrar önüne döndü ve bir adım daha attı. Ardında kalan ışık arttı. Birkaç adım daha attı, artık karanlığın büyük bir yoğunluğu gitmişti ama bir kısmı hiç gitmiyordu. Sabit kaldı. Ne yapacağını düşünürken ardından gelen ışık, kendiliğinden arttı. Merakla arkasını döndü, ailesi vardı. Gururla bakıyorlardı ona. Gülümsedi, önüne döndü. Bir adım daha attığında yanında çocukluk arkadaşının belirmesiyle irkildi. Arkadaşı, elini uzattı ve ellerini birleştirdi. Ve ışık daha da arttı. Artık koşma vakti gelmişti. Ben, Esila Arel. Adımlarımı atmış, ışığımı bulmuştum. Ailemin desteğiyle tamamlanıp, daha da ilerlemiştim. Ve şimdi, arkadaşım ile hayallerime koşuyordum. Sevdiğim, Sevildiğim, Üzüldüğüm, Güldüğüm, Ağladığım... Hayallerim... Hayallerimiz... Bize çok yakındı oysaki. Bir adımla başlıyordu hepsi. Üniversite için yola çıkarken, bir adım atmıştık. Başka bir hayalimiz olan tren yolculuğuna giderken, bir adımla yola çıkmıştık. Sevdiğim adama gideceğim zaman, tek bir adımla başlayacaktım o yola. Tuttuğum takımın maçına giderken, bir adımla yanacaktı ışıklar. Her daim, benimle...

"Ne işin var bu saatte sokakta" dedi. Şaşırmadım bu tepkisine ne zaman geç saatte dışarı da olsam aynı sözleri duyuyordum ama kendisini hiç bu saatte evde olmazdı. "Hava alıyorum Ali abi evde çok bunaldım" dedim tabi ki yalan söylemiştim tamamen onu görmekti amacım, 28 yaşındaydı Ali Ege ben ise 19 ama kendimi bildim bileli onu seviyordum o ise beni görmüyordu kardeşi olarak sayıyordu öyle koruyor öyle bakıyordu. Gözleri avını süzer gibi baştan aşağı beni süzdü utandım altımda kısa bir şort üstümde askılı bady vardı "Bu kılıkta" diyip üzerime bir adım daha yaklaştı kişisel alanını işgal etti o esnada arkadan 2 3 tane mahallenin erkeklerinden geçenler oldu o sebeple yaklaştığını anladım cevap veremedim. "Eve dön Asya" dedi yüzüme bile bakmadan oysa ben gözlerimi o güzel yüzünden bir saniye bile ayırmadım uzun boyluydu 1. 92 falan olmalıydı bense 1.71 kafamı kaldırıp bakma durumunda kalıyordum ama bir şikayetim yoktu yeterki yanımda olsun doya doya bakabileyim. Cevap vermediğimi farkettim itiraz ettim hemen "Daha yeni çıktım Ali abi" bize bakan sanırım daha doğrusu sadece bana bakan gençlerin olduğu tarafa bakıyorken konuştu "Akşam akşam katil olmamı istemiyorsan gir içeri bu hava alma mevzusunu sonra konuşucaz." Başlangıç tarihi 03.09.2020 İlerleyen bölümler +18 ağırlıklı olacaktır.