18 yaşındaki Zelmira Yeva Aydemir, Okuması gereken yaşta evlendirildi. Hemde ondan 6 yaş büyük biriyle evlendirildi. Nikahta göremediği kocasını. Kaynanasıyla beraber kocasıyla birlikte yaşacakları odaya girdiğinde gerçekleri öğrendi. Ve kocasının bi' kaza sonucu sakat kaldığını öğrendi. Ve evlendikleriden bir zaman sonra kocasının çıkıp gitmesi. Ve onun için bu evlilik zulüm mü yoksa mutlu mesut yaşacakları bir evlilik mi olacak? ~~~ Jiyan Beyazıt Hanzadeoğlu; 8 sene önce arabasının penceresinde atın üzerindeki kızı unutmaması ve aşık olması. Ve ondan sonra kaza geçirmesi ve sakat kalması. Ama her anında onun düşünmesi. Evlendiğinden habersiz odada cama bakarken aşık olduğu kızın içeri girmesi ve annesinin girmesi. Ve evlendiğini aşık olduğu kıza bakarken annesinin ağzından duyması. Evleceğini bilse direk itiraz ederdi ne o kız için nede başka kız için. Ve evlendikleriden bir zaman sonra arkadaşından yardım alması ve çıkıp gitmesi... Hikayenin çalınması veya kopyalanması üzeri dava açılacaktır!!! UYARI!!! Yetişkin kitapıdır.

Yalanlarla yoğrulmuş bir zihin.. Hayatını başkalarına adamış bir ruh.. Ve onların hikâyesini başlatan bir evlilik. Farklı dünyalarda yetişmiş iki insan, aynı çatının altında hangi duygulara tutunabilir? Önyargılarla başlayan bu yolculuk, aşka mı çıkardı, yoksa büyük bir yanılgıya mı? Bir bebeğin kurtarılamayan solukları, nefreti aşka dönüştürebilir mi? Peki ya iki farklı ruh, birbirine uyum sağlamaya çalışırken kendi varlıklarını kaybederse? Ama oyun sandıklarından daha büyük, kayıplar tahmin ettiklerinden daha ağırdı. Gerçekler ortaya çıktığında, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ve şimdi karar zamanı... Bak, bu son perde... Oyun çoktan bitti. Gerçeklerle yüzleşme vakti. Maskeler düştüğünde, Aşk küllerinden yeniden doğabilir mi? Yoksa bu, kaçınılmaz bir yıkımın habercisi miydi? Not 🔖: !Elemkârâne isimli çıkarılmış ilk kitaptır.! Yayınlanma Tarihi: 29.07.22

Görücü usulü evlendirilen iki genç. Bu isim sadece bizi birleştirendi. Bizi bütün yapandı. "Elfida konuşalım mı?" sıcacık sesini duydum da hafifçe titredim. Başımı evet anlamında aşağı yukarıya sağladım. Gülümsediğini hissettim. Keşke dedim keşke bu kadar çekingen utangaç olmasaydım. "Neden ben? Yoksa o gece beni o helde bulduğun için bana acıyor musun .?" dedim titreyen sesimle. Lütfen ağlamayayım, lütfen. "Senin yapabileceğin bişey yoktu orda." dedi sert sesiyle. Ses tonunu sert tutarken bile ne kadar naif çıkardığınım farkında mıydı o? "Ben normal değilim. Benimle yapamazsınız." dedim de güldü. Komik bişey söylemedim halde güldü. O güzel gülüşüne tanık olan şanslı insanlardan biriydim sanırım. "Bakire değilsin diye seni kendime almayayım mı?" dediğinde yutkundum başımı kaldırıp gözlerine bakarken gözlerinin donuk olduğunu fark ettim. Ona söylemeye utandım şeyi kendisi biliyordu ve umursamıyordu. Kalbim hızlanırken yutkundum. Ayağa kalktı yanıma başıma geldi. Sol elini başıma koydu. Titredim yanı başında. Fark etti birbirmize ait olmadığımız halde benimle olmak istiyordu. Başımı okşadı. "Seni bu cehennemden kurtaracağım ve uzaklara götüreceğim. Kendini keşfedeceksin benimle." Bu son sözü oldu. 🕊 02.02.2022

Hiç görmeden sevebilirmiydim seni? Hiç tanımadan girebilirmiydim hayatına? Daha adını bile bilmediğim biri ile nasıl evlenebilirdim? Allah aşkına bir söyleyin bana? 24 sene bunun için mi bekledim ben? Hiç bilmediğim bir adamla evlenmek ve mutlu olmak... Tanımadığım biri ile nasıl mutlu olabilirdim? Gözlerimi kapattım ve evdeki gürültüden soyutladım kendimi, umarım bu bir kabustur, değilsede evleneceğim adam babama benzemez. Şaka gibi!!!

İhanet kategorisinde 1. Sırada Adam dehşetler içerisinde karısını izliyordu. Karısı kırdığı aynanın sivri bir parçasını almış. Boğazında tutuyordu... Bir an adam nefesinin kesildiğini zannetti, karşısındaki enkaz ona aitti... "İndir elindekini Leyla! Sonra pişman olacaksın" dedi adam. Oysa kadının en büyük pişmanlığı o'idi. Elinin tersiyle gözündeki yaşı sildi Leyla, bunca zaman döktüğü gözyaşlarına yenileri ekleniyordu, ve bu gözyaşlarına sebebiyet olan adam karşısında arsızca duruyordu. "Bak ben senin eserinim beni bu hale sen koydun. İçimde yaşamaya dair tek bir neden bırakmadın." "Leyla" dedi adam inleyerek. "Ben üzgünüm, böyle olsun istemedim. Leyla burukça gülümsedi, gözünden dökülen gözyaşını tekrar sildi. "Üzgünsün!" "Ama ben yapacağım hiç bir şey için üzgün değilim." "Bak elimdekine bunu ben tutuyorum. Ama sebebi sensin! Birazdan tüm acılarım son bulacak..." Adam karşısındaki kadının herşeyden vazgeçtiğini biliyordu. Yaptığı herşey için pişmandı. "Leyla pişmanım anla vazgeç, tamam yeniden başlayalım." "İndir o elindekini sana söz veriyorum, herşey daha güzel olacak." Leyla tekrardan güldü, herşey daha güzel olacak diyordu celladı. Zaten en büyük hatayı celladına aşık olarak yapmıştı. "Seninle olacak bir yaşamı istediğimi neden düşünüyorsun." Adam bir adım attı Leyla'ya doğru. Kadının dur diye bağıran sesi heryeri inletti. Ayşe, Aslı ve Fırat yukarı koştu, girdikleri odada Leyla'yı gördükleri şaşkınlıkla dona kaldılar. Gerçi zavallı kız çok bile dayanmıştı. "Leyla kan yerine geldin. Boşanamıyacağımızı sende biliyorsun. İndir o elindekini sakince konuşalım." Dedi adam bir umut, hayatında ilk defa bu kadar çok korkuyordu. Sevdiği kadın karşısında canından vazgeçmişt

O, hayallerinden acımazsızsa koparıp alınmış bir kızdı. Hayatına dair kurduğu güzel hayalleri varken, elbette bir berdele kurban gideceğini bilmiyordu. Omuzlarındaki en ağır yük dersleri iken, üzerine giydirilmiş olan gelinliğe öyle yabancıydı ki.. Üniversite hayalini kurarken, yüreği kinden, nefretten taşlaşmış olan bir adamın karısı olacağını nereden bilebilirdi? Henüz içinde büyütemediği masum, küçük bir kız çocuğu varken, o adamın nasıl karısı olacaktı? Yüreği buz kaplamış bu adama nasıl dokunacaktı Hesna? Önünde iki yol vardı Hesna'nın. Ya berdele boyun eğdiği gibi Cihan ağanın taş kalbine de boyun eğecekti. Ya da.. O kalbe öyle bir dokunacaktı ki, Cihan'ın hiç gün yüzüne çıkmamış duygularını açığa çıkaracak ve gönlünde taht kuracaktı. Ya ömrünü bu adama heba edecek ya da bir ömür gönlüne yerleşecekti.. Hesna bu kadar güçlü müydü peki? Ferfecir isimli hikayemin ikinci kitabıdır. İlk kitaptan bağımsız okunmaması tercih olunur. Başlangıç Tarihi : 15.06.2019 Bitiş Tarihi : 15.06.2020 Kapak Tasarım: miihribanbb

Aydeniz.. Annesinin ölümü ile kendini kaybeden babasının, şiddetine maruz kalan, okuduğu üniversiteyi bitirmesiyle kaçmak zorunda bir kız.. Daha genç yaşında omuzlarına kaldıramayacağı yükler yüklenmişti. Ama o ayakta kalmak zorundaydı, annesi olsa öyle isterdi. Araf.. Atalarından kendine bırakılan Kurtbey aşiretinin varisi.. Mardin'in ağası, Kurtbey Lokantalarının kurucusu.. Aynı anda hem ağa, hem kurucu olmak çok zordu ama o başarı ile altından kalkıyordu. Başarılı olmak için 'AŞK' gibi duygulara kapalı olunmalıydı. Kendini tamamen hayatın rutinine kaptırmış olan Araf, daha genç yaşında oldukça yaralar almış Aydeniz ile bir araya geldiğinde her şey değişecekti. 'AŞK'ı tanımaya çalışırken aslında ona ne kadar geç kaldığını fark edecekti Araf.. Yüreğindeki ve bedenindeki yaralar henüz bu kadar tazeyken bu adamı sevebileceğini anlayacaktı Aydeniz.. Peki AŞK her şeyin üstesinden gelebilecek miydi? Başlangıç Tarihi : 11.09.2018 Bitiş Tarihi : 16.05.2019

Mezuniyet ile birlikte yeni bir hayata atılmayı beklerken, eline geçen o mektupla tepetaklak olmuştu Beyza. Öğrendikleri, yüzüne bir tokat misali çarparken 23 yıllık hayatının koca bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenmişti. Tam 23 sene önce evlat edinilmiş ve İstanbul'a getirilmişti, ana vatanı Mardin'den alınarak. Emirhan Ağa, iş toplantısı için gittiği otelin kapısındaki kıza o saniye kaptırmıştı kalbini. Yer yarılmıştı da içine almıştı sanki kızı. Tüm Mardin'in altını üstüne getirmiş ama bulamamıştı. Taa ki aşiret toplantısını o asi, yeşil gözleriyle basana kadar. Kader onları birbirine yazarken, töreyi yalnızca vesile etmişti. Yolları çoktan birbirlerine düğüm olurken ne yaparlarsa kaçışları olmayacaktı. 'Töre, onların kavuşması için sadece vesileydi.' Başlangıç Tarihi : 13.07.2016 Bitiş Tarihi : 29.10.2016