Yaren; Konum belirtiyorum Gökçe! Yaren; Hemen buraya geliyorsun! Yaren; Son defa söylüyorum! 0546****; Yanlış numara Yaren; Bak yaa Yaren; Bende yedim. Yaren; Dün geceden beri gelmemek için bin takla atıyorsun. Yaren; Kızım bak ben bu evi tek başıma temizlemeyeceğim!

Burası İstanbul'un nezih bir mahallesi desem de yalan. Klasik bir mahalle işte en küçük şeyde dedikodunu yapıp yüzüne gülümseyen teyzeler olduğu gibi, gerçekten art niyet gütmeyen ve sana abla gibi ablalık yapan kişiler de var. Ama en önemlisi Turan. Turan Yürek. Soyismi gibi kendisi de Yürekli bir asker. Küçüklüğümden beri deli divane olduğum ama onunsa beni bir kez görmediği Turan. Benim için onu beklemek hayatımın bir parçası gibiyken sürüp gidiyordu hayatım. Zaten fazladan bir ümidim yoktu. Benim için onu öyle seyretmek bile bir ödüldü. Ama bir gün normal günlerde olmaması gereken bir şey oldu. Turan her zaman gözleri beni görmez, kulakları beni duymazken bir gün duydu o kulaklar beni.. Duydu her şeyi . Zaten ne olduysa ondan sonra oldu ya ;) (Argo kelime, küfür ve +18 içerir)

-Caddeden karşıya geçeceğim sırada ,kaldırımda tekerlekli sandalyede oturan bir adam gördüm.Üstünde yırtık bir kazak ve boyalı bir pantolon vardı.Kaldırımda insanlardan bir şey için yardım istiyor ama kimse ona aldırış etmeden yürüyordu. -Caddeden karşıya geçip yere düşmüş olan cüzdanını gördüm.Sanırım insanlardan cüzdanına uzanamadığı için yardım istiyordu.Yere eğilip cüzdanını elime aldım.Ve ona doğru döndüm....... -Aşk insanı nerde ve nasıl bulurdu hiçbir fikrim yoktu ama yardım,insanı kalbe ulaştıran tek şey miydi?

En yakınının, kardeşinin mafya olduğunu nasıl anlamazdı? Aşık bir mafya mı yoksa aşiret ağası bir komiser mi daha tehlikelidir? Koyunun aşkı mı..? Yeşilin nefreti mi...? Peki ya yanlış kişiye aşık olursan? Geçmişin küllerini geleceğine savurabilir misin? Hem bir polis hem mafya olmaya hazır mısın? Kurşunun üzerine ismini yazdım, böylece herkes aklımdan geçen son şeyin 'sen' olduğunu bilecek...

-yorumlarda spoiler olabilir- "Sevmezler Öğretmen Hanım. Burada öğretmenleri sevmezler. Acımadan öldürürler seni, Aybüke Öğretmen'i Necmettin Öğretmen'i şehit ettikleri gibi seni de şehit ederler. Acımazlar, gözlerini bile kırpmazlar. Hiç mi acımıyorsun canına? Daha dün vuruldun, daha dün yandı canın!" "O zaman sen de acımıyorsun Komutan canına." dedim titreyen sesimle. Kaşları çatıldı. Benden bu çıkışı beklemediği kesindi. "Benim görevim bu." dedi dümdüz bir sesle. "Benim görevim de bu. " dedim duruşumu daha da dikleştirerek. "Görevini yapacak daha güvenli yerler bulmalısın kendine." Alaycı bir gülüş kondurdum yüzüme. "Buradayım komutan. Burada kalacağım. Alınacak karar senin fikrin doğrultusunda olsun ya da olmasın ben burada kalacağım. Gerekirse o çocuklara tek tek evde eğitim vereceğim ama başaracağım. Ne sen ne de bir başkası buna engel olamayacak!" - Vatana sevdalı kadınların ve adamların hikayesi... 2 yıldır atama bekleyen genç bir öğretmen. Doğu'dan başka yerde görev yapmak istemeyen genç bir asker. İkisi de inatçı, ikisi de vatana aşık. Birisi özgür ruhlu diğeri tutsak. Ya birbirlerine de aşık olurlarsa? Dengeler değişir miydi? Aşka yenilen düşmana da yenilir miydi? Aşka yenilen ölür müydü? Aşka yenilen mutlu olur muydu? Ağlar mıydı, üzülür müydü? Yoksa aşka yenilen sadece aşık mı olurdu? Bu kurgunun gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir ilgisi yoktur.

"Tüm gökyüzünü gözlerine taşımışsın. O maviliği bazen kara bulutlar örtmüş, bazen sağanak almış; hiç utanmadan akmış gözlerinden bir bir..." "Sana herkes kıymış ama sen kimseye kıyamamışsın. Nefret edenlere inat hep daha çok sevmişsin. Her yürümeye çalıştığında düşmüşsün. Sana çelme takanlar düştüğünde de, onlara el uzatan yine sen olmuşsun." "Sen, senden nefret eden bu koca gökyüzünü, hiç gocunmadan gözlerine sığdırmışsın. Yağmurun en ufak bir damlası bile kimseye değmesin diye hem de..." Gelecekten şimdiye uzanan ince bir ip... Bir gece, gördüğü bir grup adamın hayatını değiştireceğini bilemeyen bir kadın. Zamanın acı gerçeği karşısında imkansızı oldurmaya çalışan bir adam. Kapı aralandı, gelecek göründü... İki farklı zaman, iki farklı insan. Ve bundan doğan bir aşk. Zamana karşı verilen bir mücadelede kazanan kim olur? Zaman mı yoksa aşk mı? Burası, zamanın hiç görmediğiniz yüzü. Akrep ve yelkovanın, dakika ve saatin çok ötesinde... Burada, zaman hakkında bildiklerinizi unutun. Buradasınız. Zamanın durduğu o noktada.

Biz mükemmel miydik , bilmiyorum.. Çünkü benim mükemmelim herkesin mükemmeli gibi olmadı hiçbir zaman. Çünkü hayatım boyunca kusurları mükemmel sandım; çizikleri,defoları hatta yara izlerini ve kırılıp kendini onarmayı başarabilmiş ruhları.. Asıl mükemmel olan neydi , biliyor musunuz? Onun gözleri! O kadar onca yaşanan şeylerden sonra bile , bana tutku dolu bir hayranlıkla bakan o gözlerin heyecanını asla yitirmemesi.. "Gülümsediğini görür gibiyim. Onu hiç kaybetme olur mu? Gülümsemekten asla vazgeçme...'' ''...Çünkü oydu her nefesim! Ve ben nefes aldıkça... O kokacaktı rüzgarda dalgalanan saçlarım..''

Kendi halinde zararsız bir kız. Hayatındaki ufacık bir hata onu çıkmaz bir sokağa itiyor, çaresiz, yapayalnız... hayatı birkaç kişiyle yaşam sürüyorken en çok güvendiği insandan büyük bir bıçak darbesi. Hayatını karartan bu darbe ona kimseye güvenmemesi gerektiğini anlatmıştı. Peki bu darbe onun için yüzde kaç kötüydü? Yoksa hesaplanamayacak kadar mıydı?

Maya'ya göre: O sıradan bir zekaya, sıradan bir görüntüye, sıradan bir hayata sahip basit bir genç kızdı; insanlar gereksizdi, az insan çok huzuru beraberinde getirirdi. O halinden memnundu ve mutluydu. Hayatının hep böyle devam etmesini isterdi... Fakat bilirsiniz hayatın bizim için, her zaman, bizim dilediğimizden çok daha farklı planları vardır. Zengin bir iş adamı tarafından tesadüf eseri bulunan bir kaynak, her şeyden habersiz bir genç kızın başına ne kadar bela açabilirdi? *** Bilimkurgu #3 / 29.12.2018 Fantastik #11 / 11.02.2018 *** © Tüm Hakları Saklıdır.

Alaz Carlo Palmiero ✨ Eflin Erez ✨ #1 bebek #2 Aşk #1 izmir #1 Araba #1 milano #2 romantik