Bana nefesini ver, kalbimden kalbine sonsuz adımlar atayım. Bitmeyecek gecelerimize bir kadeh kaldıralım ve gülerek, severek, birbirimizi parçalarcasına sevişelim. Diz kapaklarını ellerimle tutup bacaklarını açayım; cennetine ürkek bir giriş, dudaklarımdan süzülen en güzel sessizlikler. Çığlıklarında gizlediğin bizi, nasıl oldu da bu ellerle beni baştan çıkardığını anlat bana. Yatağımda bir bahçe yarat; ayaklarından yeryüzüne hayat gelsin; bize, ban- sadece bana.

[👨‍❤️‍💋‍👨✨] [enemies to lovers taekook x düzyazı] serseriliğine dalaşırken birbirimizle, dudaklarımızda sigaralarımızla yumruk savururken bedenlerimize her şey en basit formundaydı ve ben bu karmaşada bile kaybolurken, ona beni tutuşturmaması için yalvarır vaziyete gelmiştim. zira bir erkeğe aşık olduğumda ben; bir mumdum, kibrittim ve meşaleydim. velhasıl kelam, insanların aşk dediğine benim diyarlarda yangın denirdi. litost: kişinin kendi zavallılığının farkına varıp varoluş sancılarıyla aniden kendisine acıdığı, dert içinde kıvrandığı durumun adıdır.