(πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε την περίληψη θα ήθελα να σας πω ότι θα προσπαθήσω να ανεβάζω κάθε μέρα από 2 κεφάλαια την ημέρα) Η ζωή δεν ήταν εύκολη για τη Λίλι, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να δου λέψει σκληρά για να εκπληρώσει όλα όσα ονειρευόταν. Αφού έφυγε από τη μικρή πόλη του Μέιν, σπούδασε, μετακόμισε στη Βοστόνη και άνοιξε τη δική της επιχείρηση. Έτσι, όταν γνωρίζει τον γοητευτικό νευροχει ρουργό Ράιλ Κινκέιντ, ξαφνικά η ζωή της φαντάζει πολύ όμορφη για να είναι αληθινή. Ο Ράιλ είναι δυναμικός, πεισματάρης, ίσως και λίγο αλαζόνας. Όμως είναι και ευαίσθητος, πολύ ευφυής κι έχει αδυναμία στη Λίλι. Και όταν φοράει ρούχα χειρουργείου γίνεται ακόμα πιο γοητευτικός. Η Λίλι δεν μπορεί να τον βγάλει από το μυαλό της. Ωστόσο η τεράστια απέχθειά του για τις σχέσεις είναι ανησυχητική. Και παρόλο που η Λίλι γίνεται η εξαίρε ση στον κανόνα του, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί για ποιο λόγο ο Ράιλ απέφευγε να δεσμευτεί Όμως δεν την κατακλύζουν μόνο τα ερωτηματικά για τη σχέση της αλλά και οι σκέψεις της για τον Άτλας Κόριγκαν -- τον πρώτο της έρωτα που τη δένει με το παρελθόν που άφησε πίσω της. Ήτα

"Νιώθω αδύναμη τον τελευταίο καιρό.... μπαίνω όλο και βαθύτερα στον εαυτό μου, οι άνθρωποι που με καταλαβαίνουν λιγοστεύουν συνεχώς.... χρειάζομαι απο κάπου να κρατηθώ... μπορείς να με κρατήσεις ? Μπορείς ? ή θα γίνεις εκείνο το ποτήρι στο πάνω πάνω ράφι που δεν φτάνω ? "

DO NOT COPY ⛔⛔⛔ Οι καταστάσεις και τα ονόματα είναι καθαρά φανταστικά και δεν αγγίζουν την πραγματικότητα. Η οποιαδήποτε μορφή αντιγραφής (ιδέας - πλοκής) απαγορεύεται και θα υπάρξουν νομικές κυρώσεις!!! Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. περί πνευματικής ιδιοκτησίας ( ν. 2121/1993 ) *Προηγούμενος τίτλος :Broken Girl Do It Better (BGDIB)* - - - - - - - - - - Προσπάθησα να είμαι καλή κόρη, αλήθεια προσπάθησα. Ελεγα πάντα ναι, ήμουν πρώτη στην τάξη μου. Επαιρνα πάντα το φταίξιμο πάνω μου. Ομως ακόμη και σήμερα δεν ξέρω τι δεν έκανα σωστά... Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με... Πριν κάποια χρόνια διαγνωστηκα με διπολική διαταραχή και κληρονομική σχιζοφρένεια. Επρεπε να μπω στην κλινική.Αυτή τη στιγμή οι φωνές στο κεφάλι μου γελάνε αλλά τα μάτια μου κλαίνε... - - - - - - - - - - Michael : Γιατί κλαίς, εσυ δεν μου είπες να μείνω δυνατός; Αρτυ: Δεν κλαιω... Michael : Τουλάχιστον ξέρω οτι είμαι ο πρώτος σου έρωτας... Αρτυ : Δεν θέλω να μπώ... Αφήστε με λίγο ακόμη δεν θέλω να φύγω. Michael : Σε αγαπάω Αρτυ... Δεν έχει σημασία τι λέμε ή τι κάνουμε, όλα κάποια στιγμή θα σβήσουν. Το μόνο που θα μείνει είναι το όνομα και οι ιστορίες μας..