Ne yaşta olursan ol seversin.sevdikce yaşarsın bazen, yaşadıkça ölürsün.her ne kadar acı da olsa vazgecemessin.ve ,o ölüm bı gün senin asıl yaşamın olur.genç bir kızın yaşatan ölümü .. Bir Aşk hikayesini sıkılmadan,kısa ama güzel bölümlerle,yalın bir dille aşk dinlemek istiyorsanız,mutlaka kitabıma kalp atın. (Göz atın demiyorum.cünku ancak kalple okunur Aşk)

Blair dergisinde editör olarak çalışmaya başlayan 20 yaşındaki Veronica ve bölüm müdürü olan Marcus arasında bir çekim başlar. Ancak Veronica'nın Marcus'un karanlık dünyasından haberi yoktur. Veronica ise Marcus'un sandığı kadar saf bir kız değildir.

Bazılarının kapısının önünden ayrılmazken şans, bazılarının kapısına da hiç uğramaz.Ben kapısına bir kez bile olsun şans uğramayanlardanım. Belki şans bir kez bana da gelir diye bekliyorum. Ama yoruldum.

"Wattys 2022 Yarı Final Kazananı" "Wattys 2021 Yarı Final Kazananı" Herkes adımı yansıttığımı söyler. Cennet çiçeği. Çocukken adım gibi bir yerde yaşayacağımı zannetmiştim fakat benim çocukluk zamanlarımın çoğu o karanlık ve soğuk odada geçmişti. Kahramanım sandığım adamın beni kurtarmasını istemiştim ta içimden ama o bunu yapmak yerine kaçmayı seçmişti. Şimdi, bütün çabam, o karanlıkta kalan çocukluğum içindi.

Sır#1#Işıklar söndü,alevler parlamaya başladı.Her şeyin bitmesi için bir kıvılcım yetecekti... "Nefes almıyor." Ellerim kana bulanmış bir şekilde öylece duruyordum.Midem bulanıyordu,kafamda sinir bozucu bir uğultu vardı. "Orada öylece oturamazsın,gömmeyecek miyiz?" Sinirli,tanıdık bir ses kulaklarıma ulaştığında algılamakta zorluk çektim.Katil olduğuma inanmak istemiyordum...hayatımın geri kalanını bu vicdan azabıyla geçirmek istemiyordum. "Hayır...hayır öyle olmayacak.Gidip teslim olacağım,bu...bu kadardı.Her şey bu kadardı Mark.Ben bir katilim,bu...buna dayanamıyorum" Ayağa kalktım.Başımda inanılmaz bir ağrı vardı,kafama bin bıçak saplanıyor gibiydi.Elimdeki kanları yanımdaki ağaca sürttüm ve toparlandım. "Gidemezsin."Kolumdan sarstığı gibi yere düştüm,başımdaki ağrı bin katına çıkmıştı. "Yanlışıkla oldu...yanlışıkla oldu,değil mi?Suçlu değilsin.Şimdi onu gömelim ve ilk uçakta Florida'ya gidelim.Bizi bulamazlar...lütfen...beni bırakma." Kollarımı ona sardığımda gücünü toplayıp beni kucağına aldı.Ağaçlardaki böceklerin uğultularından ne dediğini tam anlamıyordum ama bazılarını duyuyordum. "Tamam....tamam şimdi gidiyoruz.Sen arabada bekleyeceksin.Ben halledip geliyorum.Sabah Florida'da olacağız.Iyi olacaksın,söz veriyorum." Beni arabanın soğuk koltuğuna bırakıp gidişini izledim.1 kaç metre uzağımdaydı,bundan emindim. Sonra kabus gibi olan gece beni parçalamaya devam etti...Araba...araba çalışmaya başlamıştı.Kim veya ne olduğunu tam olarak anlayamıyordum.Bedenim uyuşmaya ve titremeye başladı.Kendimi toparlamaya çalıştığımda buraya doğru çığlık çığlığa koştuğunu görebiliyordum... "Maria!"