~ "Sana anlatamadığım şeyler var diyorum ama sen beni anlamaya çalışmak yerine ellerinle itiyorsun! Anla şunu artık bu bana bağlı bir şey değil! Elimde olsa seni böyle üzeceğini bile bile saklar mıydım hiç? Aksine koşa koşa gelir seni sevdiğimi sana güvendiğimi anladığım ilk saniyede söylerdim. Lütfen anla beni belki zamanı gelince ama şimdi değil. O zaman bu zaman değil... Seni seviyorum Vien hem de çok lütfen beni bırakma, dayanamam... Ben sende tamamlandım şimdi beni yarım bırakıp gitme, lütfen..." Son cümlelerinde gözlerindeki yaşlar boşalmıştı , dayanamıyordum bu haline. Benim de gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı ama bu benim de elimde değildi. Onun sırrı beni huzursuz ediyordu bu doğru ama onun da bilmediği şeyler vardı. İkimiz de birbirimizden bir şeyler saklıyorduk evet fakat onun bilmediği şey hiç tahmin edemeyeceği bir şeydi, ben aslında onun için, bizim için gidiyordum... "Üzgünüm Eun, hoşça kal..."

Hana: Aklımdakini unutturabilirsin ama kalbimdekini asla... Hana: Kalbimde sen varsın Jeon Jungkook ve bunu göremeyecek kadar körsün! Hana: Çabalıyorum sana göstermek için ama görmüyorsun şimdi de gelip bana kalbindeki adamı unut diyorsun! Hana: Üzgünüm Jungkook bu kadar kolay değil sana olan sevgim bu kadar kolay ve basit değil. Hana: Hayatından çıkarım ama hayatımdan çıkaramam seni... Hoşça kal, bir daha beni görmeyeceksin ama sen hep kalbimde olacaksın. Hem de son ana dek...