"Don't underestimate the allure of darkness. Even the purest of hearts are drawn to it." When Charlotte Gilbert travels to the prison world to save her best friends, Damon and Bonnie, her life suddenly shifts. Her plans to finally bring her best friends home are thwarted by sociopathic witch, Kai Parker. Being trapped in Kai's prison world with him proves to be only the beginning of the conflicts she'll face when getting involved with a sociopath. cover made by @iriswests [winner of the 2017 tvd fan fiction awards]

Parmağını şıklattığı anda istediği her şeye sahip olabilicek bir kız liseye gitmeye karar verirse ne olur. Alışkın olduğumuz teen wolf seneryosuna aykırı şeylerin olduğu, yeni kişilerin ve yaratıkların eklediği bir hikaye. Kurtadamlar, Vampirler, Cadılar veya bunların hepsinin bir kişide toplanmış hali...

Üç şey uzun süre gizli kalamaz: güneş, ay, gerçek. ▪️1 - #TeenWolf 20.10.2020

Yaşlı gözleri gözlerimi buldu. Hafifçe gülümsedim. "Sorun yok" Gözlerim kapanırken hıçkırıklarını duydum. Bitmiş miydi? Yoksa daha yeni mi başlıyordu? !! Hikayenin sonu hiç gelmemek üzere yok :) !!

"Siz benim annemi daha sonra da kuzenimi öldürdünüz. Allison ve Kate'in intikamını alacağım ve onlar huzurlu uyuyacaklar."

allison, ölmeden önce kasetler bırakır.

Beni görmeni isterdim. Scisaac | Sterek

Thiam Memes

"It's okay.It's perfect.I'm in the arms of my first love.The person i ever loved.The person i always love.I love you Scott,Scott McCall."

"Hayat benim, her anını yaşadıkça sevesim var." demiş Athena. Ne kadar da güzel söylemiş. Hayat, her anımızı istediğimiz gibi yaşayınca daha da güzel olmuyor muydu sizce de? Sadece uzaktan izleyip sevmeye çalışmak değil, yaşayarak sevmekti en güzeli. Ben de öyle düşünen biriydim işte. Hayatı yaşayarak sevesim vardı. Başka insanların yönlendirmelerine uyarak değil. Yağmurda ıslanarak, güneşte yanarak, denizin dalgalarına karışarak, yeni yağan lapa lapa karlarda yuvarlanarak, çamurlara atlayarak sevesim vardı hayatı; hepsini uzaktan seyrederek değil. Şehirleri fotoğraflarına bakarak değil, her adımını gezerek öğrenmek istiyordum. Insanların ne dediğini, beni nasıl yargıladıklarını önemsemeden hem de. Benden sadece bir yaş büyük olan kardeşimin benimle durmadan alay etmesi gibi. Bu davranışı onun iyi biri olduğu ve beni her daim sevdiği gerçeğini değiştirmezdi mesela. Ya da benim yaptığım saçma esprilerin asla sonunun olmaması gibi. Ben böyleydim işte. Hayatımı kafama göre yaşarım, insanların garip bakışlarına alırmayıp delicesine dans edip gülerim. Ama emin olun ben de sizin gibiyim. Bir eksiğim, bir fazlam yok. Ben de en az sizin kadar salağım işte. (gülüyor) Neyse! Pek normal olan hayatım ve arkadaşlarımla geçirdiğim mükemmel normal hayatım birden alt üst olmuştu. Babamın işi sebebiyle değişen şehrim, değişen okulum, değişen arkadaşlarım ve değişen yaşamıma henüz alışmaya başlamıştım. Ta ki bir sabah uyandığımda hayatımın tekrar değişeceğinin haberini almama kadar. Sinirlerim yine mutfağın bir köşesinde unutulmaya yüz tutmuş elma gibi bozulurken eski hayatıma geri dönmenin bende nasıl bir etki bırakacağını bilmiyordum. Peki ya bir yıl boyunca uzak kaldığım ve uzak kalmayı benimsediğim Istanbul'a tekrar dönüş yaparsam neler olacaktı?