Jestem pewien, że doskonale znasz moją historię. Jack Dawson, szczur uliczny, pasażer trzeciej klasy, artysta z Wisconsin, przemierzający świat z dziesięcioma dolarami w kieszeni, dzieciak z wiekszą ilością perspektyw, niż monet i przede wszystkim - ofiara pewnej bardzo przereklamowanej katastrofy. A co, jeśli powiem Ci, że Jack Dawson nigdy nie odszedł? Że tamtej feralnej nocy wcale nie poszedł na dno z niezatapialnym statkiem-legendą?

O tym, że trzeba ugniatać trawę, palić tytoń, pić mocne alkohole i od nowa wymyślić miłość.

Zanim zaczniemy, chcę jedną sprawę wyjaśnić: opowiadanie napisałem z przymusu. Przysięgam, że mam lepsze rzeczy do roboty. Są jednak takie historie, których nie należy dusić w sobie i trzeba je siłą wyciągnąć na zewnątrz, bo zajmują wśród wspomnień zbyt dużo miejsca. Oto jedna z nich.

Wakacje w nadmorskim miasteczku i zakochany nastolatek. (Inspirowane twórczością Lany Del Rey)

liczy się tylko tu i teraz 6819

Czterech skazańców. Rewolucjonista. Sadysta. Egoista. Pryncypialista. Montessori - zakład poprawczy w Rzymie, jeden z najgorszych w kraju. Trafiają tu skrajni recydywiści z przekreślonym życiem. Czterech skazańców. Każdy z inną historią, przekonaniami i zasadami, lub raczej ich brakiem. Jeden chce coś zmienić, drugi rozkoszuje się tyranią, trzeci to zwykły megaloman i czwarty - nowy skazany idealny chłopak, gardzący demoralizacją. "Odmówiono im nawet przyjemności bycia zwykłymi chłopcami. Okaleczeni i kulawi, zanim wyścig się rozpoczął, nigdy nie mieli poznać, jak to jest być normalnym człowiekiem."

biegniemy szybko i umieramy młodo

Amerykańskie filmy - tylko tyle przychodziło Chloe do głowy na myśl o pierwszym dniu w liceum. Pomponiary, wysportowani chłopcy w bejsbolówkach i czerwone szafki zamykane na kluczyk - tak właśnie wyobrażała sobie następne lata swojego życia. Realia okazały się jednak zupełnie inne, ale zdecydowanie ciekawsze od wtórnych produkcji Hollywood. Szczególnie, gdy na horyzoncie ukazała się perspektywa wchodzenia w dorosłość wraz z pięciorgiem kompletnie abstrakcyjnych dziewcząt. Bo na Zołzy czekała prawdziwa szkoła życia. A liceum było jedynie przykrywką. (Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami - not. aut.)

Chcieli wtykać goździki w lufy karabinów. ❝ Żyjemy w świecie atomowych gigantów i moralnych dzieci. O wojnie wiemy więcej niż o pokoju, o zabijaniu więcej niż o życiu ❞ - Omar Bradley Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @glnozyce. © wodna_lilia, 2019