- İstanbullu... dedi, okşuyor gibiydi kucağına oturttuğu kutuyu. "Hani ilkti ya, çıkaramadım gayrı aklımdan. Ananız bağrımda yatarken de el vermedi gönül, yazayım çizeyim... yanına varayım." * Başlama: 16.03.2019 Tamamlama: 15.09.2020

Yol gittikçe uzuyor, insanlar renkli hayaletler gibi geçip gidiyordu yanı başımdan. Sımsıkı tuttuğu elimi bırakmadan son sürat ilerlerken benim de onunla sürüklenmekten başka çarem yoktu. Yere düşen onlarca broşür asfaltın nemini emmiş insanların ayaklarıyla parçalanıyor... Benim ise nefeslerim hızlanmış, kalbim boğazımda atıyordu. O an düşünebildiğim tek şey ise uçuşmuş broşürler değil, birbirine kenetlenen ellerimizin nedeni olan önümdeki adamdı. ~ 🌈Goya2020 Fiction Fest kazanan hikayeleri arasında!