Masum olmayanların hikayesi "Ağır cinsellik ve şiddet içerir." Kavgalar, hırsızlıklar, büyük oyunlar, ölümler ve katiller. Ece bütün bunların içine doğmuştu ama daha kendini bile tanımıyorken, tanıdığı adam ona bu hayatı yaşamayı öğretmek için vardı. Kaya, Kraliçe için ölmek değildi onun görevi. Kraliçe için öldürmekti. 👑

Şuana kadar kadınların alınıp satıldığını duymuştum tıpkı bir eşya gibi ben bir erkek olarak bundan nefret ederken başka bir şey daha öğrenmiştim bazı erkeklerde bazı kadınlar gibi aynı kaderi yaşıyordu. Öğrenmeyi çok severken belkide bu şuana kadar öğrenmek istemediğim ilk şey olmuştu... No309 ile alakası bulunmamakta

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI

yine karanlık, ama intikam kokan bir sabah... Neden mi karanlık? çünkü yeraltında ışık olmaz da ondan... peki neden mi intikam kokuyor? çünkü yıllarca alınmasını beklediğim intikamımın gerçekleşmesi, bügün ki güç gösterisine bağlı. "Ben Hadesten olma, persphoneden doğma, Karanlıklar Tanrıçası ve yeraltı prensesi Nora. Ailemin huzurunu bozan ve abimin ölümünden sorumlu olan herkese, bedelini en ağır şekilde ödeteceğime kanım üstüne yemin ederim!" İşte her şey, o gün ettiğim kan yeminimle başladı... "Hikaye kapağı: SALAİ DESİGN Alıntı yapılamaz!! Tüm telif hakları şahsıma aittir... Herhangi bir çalıntı dahilinde gereği yapılacaktır...

☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

Dünya'dan çok uzakta, ama bir o kadar da yakın bir boyut vardı zamanın birinde. Bu boyuta hapsolan insanlar büyüler kazanır, kurdukları düzen ile başta Dünya gibi gezegenler olmak üzere evrenin dengesini korurlardı. Lakin bu düzen yönetici olan Metan'ın iki kızı tarafından bozuldu ve Diyar diye adlandırılan boyut ''Aydınlık'' ve ''Karanlık'' olmak üzere iki tarafa ayrıldı. Metan'ın ölümünün ardından iki kardeşe kalan Diyar'da savaşla huzursuzluk hâkimdi. Derken karanlık tarafın kraliçesi olan büyük kardeş Gizem öldürülerek büyülü bir yüzüğün içine hapsoldu. Yüzük, Defne'nin onu bulması için Dünya'ya düştü. Defne her şeyden habersiz, sıradan hayatından memnuniyetsiz bir kızdı yalnızca. Yakın olduğu sınıf arkadaşının onu yemeğe çıkarması üzerine adım adım yüzüğe gidiyordu. Tesadüf sandığı üzere arkadaşı onu ormanda, Diyar'a geçmesini sağlayacak mistik bölgede bırakmıştı. Defne yüzüğü bulduğu gibi taktı ve gözlerini kapayıp açmasıyla kendini karanlık sarayda, savaşın ortasındaki yeni kraliçe olarak buldu. Peki şimdi ne yapacaktı? Mantığını seçip aydınlıktan yana mı kalbini dinleyip karanlıktan yana mı olacaktı? Savaşı durdurmayı mı mücadeleyi mi seçecekti? Ve dahası... Bu savaştan fazlasına, Diyar'ın geçmiş ve gizemlerine hazır mıydı? "Şuan Dünya'nın kaderini değiştirecek bir savaş vardı ve ben hangi tarafta olduğumu bile bilmiyordum.'' Gerçek #1 (6,55k kitap arasından) 27.01.2020 🖤 Gerçek #1 (7,15k kitap arasından) 21.06.2020 🖤

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.