"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

"Eğer bir daha bana saçmalıyorsun dersen ve o adımı atarsan seni pişman ederim." Söylediklerini duymamıştım bile, hızla odadan çıkıp arka odanın bahçeye çıkan kapısından dışarıya fırladım. Kararan gökyüzü ve kapkaranlık ormana baktım, derin bir nefes alarak duraksamadan koşmaya devam ettim, her hareketimde sızlayan vücuduma ve arkamda ki adama saydırdım. Tenime işlenen buz gibi hisle arkama döndüm, hiçbir şey yapmamış kaldığım odanın balkonundan bana bakıyordu. Pes edeceğimi sanıyordu ama umursamadım. Ormana girdiğim de kulağıma dolan sesle vücudumu az öncekinden daha beter bir titreme aldı. Karşımda karanlığın içinden gördüğüm ışıldayan gözlerle koşmam durmuş sadece onlara odaklanmıştım. Biliyordu, en büyük korkumu biliyordu. Ve korkumu bana karşı kullanıyordu. ° Yetişkin içerik içerir. 'Canını Yakarım' adlı ilk kitaptır. Tamamlandı.

Şimdi karşımda duran bu kadın bana neyi vadediyordu? Özgürlüğümü mü? Yoksa sonsuz esaretimi mi? Peki ya neden yapıyordu bunu? Bir insan nasıl olurdu da babasını öldüren adama özgürlüğünü vermek isterdi? Dikkatle yüzüne baktım. Tek bir ifade arıyordum o yüzde. Nefret!.. Ama yoktu. Bunca yıl sonra babasının katili ile karşı karşıyaydı. Yüzünde tek bir nefret ifadesi veya sesinde bir tiksinti yoktu. Üstüne üstlük benimle konuşmak için ısrar ediyordu? Bir durum ne kadar saçma olabilir bilmiyordum ama o durumun tam ortasında durmak fazla can sıkıcıydı. Hızla kolunu yakalayıp koğuşun dışına doğru yürümesini sağladım ve koğuştan çıktığımız an kolunu bırakıp öfkeyle yüzüne baktım. "Burada ne işin var bilmiyorum, bilmekte istemiyorum. Yıllar sonra ne diye çıktın karşıma? Hesap sormak için mi? Çok geç! O hesap çoktan kapandı. Misliyle ödettiniz zamanında! Şimdi benden uzak durun!" Sertçe söylediğim sözler üzerine tekrar koğuşa girmeye yeltendim. Fakat bu sefer beni kolumdan tutup durduran o oldu. "O hesap hiçbir zaman kapanmadı, bunu sende biliyorsun. Ama merak etme, buraya senden hesap sormaya gelmedim. Sana ne dediysem o! Ne eksik ne fazla... Eğer beni dinlersen buradan beraber çıkarız. Her şey açık ve basit. Ben sana özgürlüğünü vereceğim, sen de bana babamın katilini vereceksin. Gerçek katilini!.." 💣💣💣 Hayatının on yılını bir Hapishane de geçirmiş bir adam ve tek kurtuluşu Arsen... Ona reddedemeyeceği bir teklifte bulunur fakat kurtuluş dediği bu kızın ondan çaldıklarını öğrendiğinde kim bilir neler olacak? 10 yıl hapiste işlemediği bir suçun bedelini ödeyen Mahir'e tüm ailesi sırt çevirirken dost eli hiç ummadığı bir yerden gelir ve hayatı bir anda hiç ummadığı bir fırtınaya kapılıp sürüklenmeye başlar. Sıra bedel ödetmeye gelmiştir.

!Yaş Farkı Vardır! Kaderlerini bağlayacak oyunu bilmeden, bir akşam vakti; genç kız, adamın yaralarını sardı. Adam bir kere papatya kokusunu soludu. ... 🦁🥀 Devrim Ömer Arnas, Mardin'in en güçlü adamlarından bir tanesidir.Babasından aldığı ağalığı adaletli bir şekilde yürütmeye devam etmektedir.Lâkin bir gün kardeşinin bir adamla kaçtığını öğrendiğinde işler değişir... Ahsen Bozdağ, aile sevgisine muhtaç olarak büyümüş, kendi konağında hiçbir zaman değer görmemiş bir kadındır.Abisinin kız kaçırmasıyla, Mardin'in en korkulu ağalarından biriyle, Devrim ile evlenmesi gerekir.Kötü olan hayatının daha da kötüleşeceğini düşünen Ahsen yanılır. Herkese aslan kesilen ağa, ona yoldaş olmuştur. 🦁🥀 Devrim ise kızın sözlerine karşı tebessüm etti. "Korkusundan ağabeyine sevgisini söyleyemeyen kadın, seni bu korkulacak adama mahkum etti." Dedi 🦁🥀

Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sarmam için izin ver. O insanla aynı kandan olduğumu bile unutacaksın." Kapak için @sylviarts'a çok teşekkür ederim

Tüm seriler birbirinden bağımsız. :)) Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

Bir insan en sevdiği için kendinden feragat edebilir mi? Sırf onların canı kurtulsun diye tüm hayatından vazgeçebilir mi? İki sevdalı yürek yanmasın diye kendini feda eden iki kişi.

Canı acıyordu... Aşkı bu kadar erken tatması yetmezmiş gibi bir de acısını tadıyordu. Aşık olduğu adam tarafından bir hiçmiş gibi görülmesi gururuna dokunuyordu... Belki de canının yanması bundandı... Sevdiği adam tarafından sevilmemekti acı... Ya da belki de onun gözlerinde görmek isteyip de göremediği duygular yüzündendi. Kendisi kadar acı çektiğini bilmediği bir adamı sevmekti onunkisi... Hayatında aşk nedir bilmeyen İstanbul'un ödüllü mimarı Cenk Tandoğan'a aşık bir kadındı İrem Uluzar. Küçük dediği koca yürekli bir kızı sevmekten kaçınan adam bilmiyordu o küçük kızın onun aşkıyla büyüyeceğini... Ve bilmiyordu bilmediği aşkın kendisini tutsak alacağını... Küçük bir kadının büyüsüne kapıldığı an hayatında ki tüm düzeni alt üst olacaktı... *** (12.12.2015 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.) © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim olmadan alıntı yapılamaz.

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...