❝Tylko że to są łzy istnienia. Takie łzy muszą się z człowieka ulotnić, bo inaczej zostawią po sobie szramy na duszy.❞ © drobnosc; 2020 Praca bierze udział w konkursie literackim "Rozgrywki poetów" organizowanym przez @Stowarzyszenie_UP.

Periden House to nie dom jak każdy inny. W jego zakamarkach kryją się ból i wspomnienia powracające każdego dnia. To miejsce dla osób niebezpiecznych dla otoczenia, przestępców ale też nastolatków, na których wydarzenia z przeszłości odbiły trwały ślad. Inaczej,prawdziwa mieszanka wybuchowa. Jedną z nich jest Madeline Powell. Tajemnicza, cicha i nieco sarkastyczna dziewczyna, która nie może poradzić sobie z wydarzeniami z nocy 2 lutego. Jaki wpływ na nią będzie miało nagłe pojawienie się Nialla Horana? Z pozoru uroczego chłopca, syna cenionego lekarza? Każdy z nich ma wspomnienia, które wolałby zachować dla siebie. Każdy ma tajemnice, których nie powinien wyjawić. Lecz... oboje zaczynają to czuć. Co jeszcze znajduje się w murach tego miejsca? #168 w fanfiction 07.09. 2017 #296 w fanfiction 30.09. 2017 #1 dla nastolatków 12.04.2019 #27 w fanfiction 27.04.2019

deszcz mieszał się ze łzami, a oni starali się nie popaść w obłęd. original story written by spacedstan | 2018 soundtrack: spotify -> hemmdrug -> to the end playlist

"Obiecałem Ci, że o Tobie nie zapomnę. Ale jeśli będę z inną... ...tak właśnie się stanie." #419 in lukehemmigs ©2015 kuladajefula_

❞ Uᴘᴀᴅᴀᴍʏ ɴᴀ ᴅɴᴏ Tᴜᴛᴀᴊ ᴊᴇsᴛ ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ, ᴅᴏ ᴋᴛᴏ́ʀᴇɢᴏ ᴢᴍɪᴇʀᴢᴀᴍʏ ❝ Kᴜʀᴛ Cᴏʙᴀɪɴ Nᴀᴊᴡʏżsᴢᴇ ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ ᴡ ʀᴀɴᴋɪɴɢᴜ 19 miejsce w general fiction [ 11.08.17] Iɴɴᴇ - one shot wyróżniony w kategorii potęga wyobraźni [ skrzydlate słowa] - najwięcej głosów w kategorii one shot general fiction i chicklit [ skrzydlate słowa] - praca bierze udział w konkursie literackim splątane nici Tᴏ ᴏᴘᴏᴡɪᴀᴅᴀɴɪᴇ ɴɪᴇ ᴊᴇsᴛ ғᴀɴғɪᴄᴛɪᴏɴ Nɪʀᴠᴀɴʏ﹗

Noce Ethana pachną papierosowym dymem i wspomnieniami. Dni Nowella smakują goryczą alkoholu i błędnych decyzji. Oto historia dwóch mężczyzn, którzy przez dziesięć lat próbują o sobie zapomnieć.

One shot w trzech aktach. Umarłem w Wigilię. Czemu Czyści palą cygara? Tylko jedne drzwi należą do mnie. Jest jeden dzień w roku, kiedy mogę zobaczyć Marię. I Tosię. Mam trzy lata. Cover graphic author: len-yan on DeviantArt

Niemal cztery lata na walizkach. Dwanaście przeprowadzek. Dwanaście nowych domów i osiem do złudzenia podobnych szkół. Sześć krajów i setki poznanych osób. Ciągłe życie w drodze sprawia, że chcąc nie chcąc zaczynasz nazywać swoją rodzinę stadem, a samego siebie samotnym wilkiem. Wiesz, że nie warto rozpakowywać swoich rzeczy, bo za chwilę rodzice i tak ogłoszą wyprowadzkę. Nie przywiązujesz się do nikogo ani niczego, ponieważ to wszystko jest dla ciebie jak śnieg, który prędzej czy później roztopi się i zniknie. Każde miasto to nowa i jednocześnie ta sama historia. Te same ulice przepełnione samochodami, kawiarnie wieczorem oblegane przez grupy przyjaciół i zakochane w sobie pary. Centra handlowe, dworce, lotniska, parkingi, szkoły, biblioteki, do znudzenia przypominające te, które już poznałam. Nazywam się Debra Moquin i właśnie przeprowadzam się po raz trzynasty. Po raz kolejny wniosę walizki do swojego tymczasowego pokoju i pójdę do nowej szkoły, którą pożegnam zanim zdążę się obejrzeć. Trzynasty raz poznam kolejne, nudne miasto tylko po to, żeby za kilkadziesiąt dni pożegnać się z nim na zawsze.

biegniemy szybko i umieramy młodo

Chcę w tych listach przekazać Ci wszystkie promyki słońca, zanim na zawsze rozpłynę się w upale Sydney. Kiedy nastoletnia Sydney Summer wyjeżdża ze swojego rodzinnego miasta do miejsca swoich marzeń - australijskiego i upalnego Sydney, zostawia swojemu byłemu chłopakowi - Jasonowi, kilka listów, w których zawiera ich wspólne wspomnienia. Czy taki rodzaj terapii pomoże, czy raczej pogrąży ich obu? berry; 2017