❝Derler ki; çalınan hayatını daima hatırla, intikamın alevlerini soyunla harla. Bu ağılı taht bir hatıra; kalbi katran, ruhu Yakut Kral'a.❞ KARGALAR SERİSİ; AHVEB, EDİN ve KASIRGAYA KANAN SAKA kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Hayattaki karmalarımız ensemizdedir her daim. Yaptığımız tüm eylemlerin bir karşılığı vardır ve bazı şeylerin bedelini ödemek zorunda kalırız üstünden kaç hayat geçerse geçsin. Sosyal medyanın en çok tanınan simalarından biri olan Akasya Peri, bir anda gizemli bir kayıp olayıyla karşı karşıya kaldığı zaman ise hangi eyleminin cezasını çektiğini bilemez bir vaziyetteydi. Bağımsız bir büroda çalışan Dedektif Giray, senelerdir kendisinden herhangi bir ize rastlanamayan denizcinin terk edilmiş teknesinde Akasya'ya ait parmak izinin bulunduğu bir kolyeyle beraber genç kadının kapısını çaldığı zaman, işler ikisinin de hiç tahmin edemeyeceği kadar sarpa sarmış durumdaydı. Ancak asıl sorun, Akasya'nın kayıp denizcinin adını dahi daha önce hiç duymamış olmasından da öte, kayıp denizciye dair hiçbir resmi kayda ulaşılamamasıydı. Gizemli ve bağımsız yürütülen bu kayıp dosyasında karşı karşıya gelen dedektif ve genç kadın, henüz ne gibi bir hikâyenin içine daldıklarından haberdar değildi. Artık ikisi de tüm hayat borçlarını ödeyecek, karmalarını temizleyecekti. Denizlerin hırçın dalgaları kıyıya vurdu, dalgaların derinliklerinde bir aşk kayboldu ve gizemli bir ses yükseldi kayalıkların ardından: "Dalgalar seni yutarsa bir gün, sana suda nefes aldıran aşkı hatırla."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."