Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.

& Bir Aşk Masalı & Önce kadın oldu o... Çocuk olmadan , genç bir kız olmadan... Çünkü öyle dediler...öyle istediler... O da kendine biçilen rolünü kavradı hemen.. Çünkü o hiç kimsenin küçük kızı olmadı küçüğü , sevdiği olmadı... Yazıldığını düşündüğü kaderine razı geldi,kabullendi.. Ta ki onun tarafından sevilene kadar... Ta ki nedensiz sevildiğini öğrenene kadar... Ta ki biri ona çıkıp sevilmeyi en çok onun hakkettiğini öğretene kadar... ******************* Ona kadar asla hissetmemişti korumak için birini delice; Ona kadar asla hissetmemişti kendini güçsüz; Ona kadar asla hissetmemişti birinin yaralarını sarmayı böyle deli gibi istediğini; Ta ki o delici bakışları bulduğunda işte o zaman lanet etti ilk kez erkek olduğuna; Ta ki o zaman lanet etti onu herkesten önce bulmadığına ; İşte o zaman karar verdi tek istediği O'ydu... Deli Balım...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..

Bazen sevdiğinin kalbini bile bile kırarsın. Tıpkı onun kalemini kırar gibi... Oysa bunun bedeli adalet değildir çünkü CEZANIN YARISI DA SENİNDİR...

Yıllar sonra ortaya çıkan gizemli bir adam.Keskin koyu gözleriyle imkansız aşkını uzaktan takip eder.Tam evlilik arefesinde olan genç kız ise çocukluk aşkının karşısına olmadık yerlerde çıkmasıyla ne yapacağını şaşırır.

Güzeller güzeli azra...adı gibi el değmemiş...hayatın ve insanların acımasızlığına karşı koca yüreğiyle tek başına ayakta kalmaya çalışan azra.. ..O orosbu vildanın kızı azra..kendinden yaşça büyük insafsız bir ağanın kuması azra....gördükleri göreceklerinin yanında hiç olan azra...

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."

"Yanımızdan geçip giden adamlar var... Bir de dönüp baktıklarımız, durup izlediklerimiz... Onlar Efsunlu Adamlar... Sırası geldikçe anlatılacaklar."

Yeni kapak

"Öyle böyle ilerleyen bir hayatım var. Yani... Vardı aslında... İş aramaya devam ederken aynı zamanda annemin uygun bulduğu eş adayları ile görüştürülmeye çalışılıyordum. Ta ki onu görene dek!" Nesil hanım kızımız; gayet neşeli, biraz geveze, aklındaki dilinde, (yok canım elbet boşboğaz değil) yemeyi, gülmeyi seven, iş yapmaktan hoşlanmasa da epey hamarat bir hatun kişi. Uyumak, Furkan dayı ile didişmek, arkadaşlarıyla pencereden pencereye konuşmak ve jelibon en sevdiği şeyler. Bedir'in mavi gözleriyle karşılaşıncaya kadar öyleydi yani... "Hep derlerdi; o kişiyi gördüğün zaman doğru kişi olduğunu anlayacaksın, kalbin sana söyleyecek diye. Evet ben anladım. Gayet iyi anladım ancak bir sorun var. O nasıl anlayacak?" Müptela Yayınları farkıyla tüm kitapçılarda. ❤