even the stars believed in us.

Izzie Barnes, a broken, lost, troubled girl in her seventh year of Hogwarts. Through all the drinking and drugs and late night breakdowns, she wasn't really sure whether she could find a way out of the hole she built herself in. That was until she met him. She thought she may have been the broken one. But then Remus came along and proved her so very wrong. With their hatred for eachother, their snide remarks, their ability to despise the other so easily, how did all of that get turned around so quickly? -"I always thought that I was the one saving you, but it turns out, you saved me" {prisoner of Azkaban} {teacher x student} {golden trio era}

Hermione felt the pounding in her ears again. She would see him for the first time since the Great Hall, gaunt and stricken at the Slytherin table with his mother clutching his arm. She hadn't meant to look for him. Not in the corridors, not beneath the white sheets of the fallen, not on the way to the Chamber of Secrets with Ron, but she was a stupid girl.

DISCLAIMER: This is not my story!! Story credits go to LovesBitca8 on AO3 Author Summary: In the wake of the Dark Lord's triumph over Harry Potter, the defeated must learn their new place. Hermione Granger, former Golden Girl, has been captured and reduced to human chattel. Sold to the highest bidder as the top prize at an auction of Order members and sympathizers, she is thrust into the rabid, waiting hands of the Death Eaters. But despite the horrors of Voldemort's new world, help-and hope-seem to arise from the most unlikely of places. **PS: they are not finished writing this story so i will try my best to update here whenever they update on the website!

Wszystkie Talksy są moje autorskie Niektóre są na moim TikToku: madame._.p0tter_snape ⚠️występują przekleństwa i podteksty⚠️

Draco Malfoy nigdy nie był idealny. Czegoś w nim ciągle brakowało. Jakiejś drobnej rzeczy, której nikt nie potrafił odnaleźć. Czy Draco wiedział o swoim braku? Nie umiem powiedzieć. Ale myślę, że uświadomił go sobie na końcu. Dopiero na samym końcu. Dopiero, gdy ją stracił i to nie pierwszy raz. Gdy przez jego własne czyny, ona po prostu odeszła. Odeszła i zostawiła po sobie jedynie poczucie straty. Myślę, że to właśnie ona szeptała mu do ucha rzeczy, których Draco sam o sobie nie wiedział. Rzeczy, o których nie miał pojęcia, póki mu ich nie podsunęła pod nos wstrętna samotność. A jej szept był głośny. Rozbrzmiewał w Draco głośnych echem, ponieważ już teraz, jego wnętrze było kompletnie puste. ⁂ Wierzysz w miłość?-zapytał Malfoy, patrząc w gwiaździste niebo. -Albo w to, że ludzie są sobie zapisani w gwiazdach? -Wierzę-odparłam, czując, jak moje serce, bije coraz szybciej. -Wierzę w miłość, bo właśnie ona umyka logice. Jest niezależna od rozumu, prawdy i rzeczywistości, sprawia, że nie trzeba myśleć. -A ty?-odbiłam jego pytanie. -Wierzysz w miłość? -Wiesz co.. chyba właśnie zaczynam..-odparł w końcu, zatrzymując na mnie swój wzrok. ⁂ Co ty ze mną robisz!?-warknął, odpychając mnie od siebie. -Co niby robię? -Sprawiasz, że czuję..-fuknął, chowając twarz w dłoniach. -Doprowadzasz mnie do szału i gdy tylko jesteś obok, zaczynam zachowywać się inaczej, jak nie ja. -Niszczysz mnie.. Przez twoją obecność zależy mi. Bardziej, niż powinno. Nie chcę tego. Nie chcę czuć, bo wtedy jest łatwiej. Przez ciebie mam wielki mętlik. I to wszystko twoja wina, bo to ty tak na mnie działasz. Przez ciebie jestem ludzki i uczuciowy. Od pierwszego dnia zaczynałaś burzyć to, co wokół siebie zbudowałem i z czego byłem zadowolony. Niszczysz naprawdę wszystko, a ja ci na to kurwa pozwalam. ⚠️zawiera wulgaryzmy, przemoc, używki, sceny seksualne

Często zastanawiałem się nad znaczeniem określenia „złamane serce". Musiał je wymyśleć ktoś, kto bardzo mocno kochał i został porzucony. Chociaż ja właściwie nie czuję się tak, jakby moje serce było złamane. Mam raczej wrażenie, że mi je brutalnie wyrwano z klatki piersiowej, w której wytworzyła się teraz wielka, pusta dziura. I dlatego jest tak ciężko, że nie mogę oddychać. I dlatego tak boli. Wszystko w środku mojego ciała mam poszarpane.. połamane.. poharatane. Tak się właśnie czuję. Tak się czuję bez niej.. bo ona nigdy do mnie nie wróci. Zostawiła mnie, a ja wiem, że już nigdy nikogo nie pokocham. Nigdy nie zakocham się w kimś innym niż ona.. Nigdy. Przenigdy. ⚠️ CZĘŚĆ DRUGA KSIĄŻKI Infinity |Draco Malfoy| ⁂ „-To niebezpieczne być ze mną..-szepnął w końcu, a jego spojrzenie wydawało się być sprzeczne z tymi słowami. -To niebezpieczne nie być z tobą-odparłam i teraz byłam pewna, że jego spojrzenie było sprzeczne z tymi słowami."

Myśleliście kiedyś co by było gdyby Voldemort miał dwójkę dzieci? W tej opowieci właśnie sie przekonamy. Życie Mazikeen Riddle nigdy nie było kolorowe. Zaczynając od przyjaciela któremu wymazano pamięć o niej do podjęcia poważnej decyzji która zmieni jej świat o 180°. Ma brata na którym mogłaby polegać gdyby nie jego zachłanność do pracy w Ministerstwie, które zajmuję mu całe dnie jak i nieraz noce. Czy dziewczyna jest podobna do ojca? Czy Mazikeen zwycięży miłością czy żądzą władzy i brakiem uczuć? Jak bardzo się przywiąże do tej osoby? Co jeśli ona jest potężniejsza niż on? ,,Uczucia to słabość" Autor: devilishfeeling