Sıradan bir kızdım. Okula gider gelir derslerimi görür ertesi gün yine aynı işlemi uygulardım. Ama hayatıma iki kişinin girmesi ile her şey değişti. Aniden... ~ Issız soğuk yolda yürüyordum. Hava kararmış dolunay bulutların arasından kendini göstermeye yüz tutmuştu. Yürürken aniden değişen hayatımı düşündüm. Nefes alamıyordum.olanlar yaşananlar beni kendine öyle bir çekmişti ki,dayanamıyordum. Derken siyah saraya,gizli bir köşke geldiğimde yüzümde hafif bir gülümseme oluştu. Karanlık yolda adımlarımı hızlandırarak içeri girdim. görkemli büyük koridorlardan geçip partide dans eden insan silüetlerine karıştığımda hayatımı değiştiren o iki erkeği gördüm. iki kişinin arasında kalmak o kadar zordu ki!peki siyah saray,ona ne demeli?

"Çünkü gülüşün siyahın içindeki beyaz gibi... " Zeynep Karaca İnatçı, deli dolu, güzeller güzeli saf aşık... Emir Karadağ Gözü kara, acımasız, bir o kadar romantik bir kıro... Siyah ve beyazın muhteşem uyumu... İki deli aşık, İki manyak... Dolu dizgin, hırçın, tehlikeli bir o kadar eğlenceli bir aşk♥️

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

****** Merhaba Açelya ben. Tırnakları kırık kısa Açelya. Saçları salık dağınık Açelya. Kimse tarafından sevilmeyen hor görülen Açelya. İnsanlar bıkar, aldıkları tabirlerden, yedikleri sözlerden ve karar verirler, intikama karar verirler. Ben de karar verdim intikam değil de, pişman edecektim onları. Hepsi benden özür dileyecekti. Ben sevilmeyen kız değil de, değer verdikleri kız olacaktım. Ama bana yapılanlar, asla beynimden çıkmayacaktı. O da utanacaktı bana yapıp söylediklerinden. Hatta en çok o utanacaktı en çok o pişman olacaktı. Ve ben kararlıydım bu değişimin sonunda ezik kızın geri dönüşü, herkesi sarsacaktı. Eziğin Değişimi acı olacaktı. Çok acı. ****** *Hikayede küfür vardır rahatsız olanlar okumasin *Bütün hakları mideme saklidir * GENÇ KIZ EDEBİYATI POPÜLERLER 14/05/17 *1M!!!!! 26/06/17? *GENÇ KiZ EDEBİYATI #6- 16/07/17 *GENÇ KIZ EDEBİYATU #4- 18/07/17 BAŞLAMA TARİHİ: 14 TEMMUZ 2016

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

"Senin kim olduğun hangimizin umrunda Cecilia?" Saraya attığı ilk adımlarında işitti bu kelamları Cecilia. Prensesler gibi büyütülmüştü, köle olmak; üstelik de satılmak onu çileden çıkarmaya yetiyordu. Sultanın Sarayı dediler onun cehennemine. Bab-ül Selam'dan girdiği ilk anlarda anladı kaçışın olmadığını, geçmişine bir sünger çekip kaderine razı gelmek zorunda olduğunu. Alışmıştı saray hengamelerine bir şekilde. Bir gün çıktı Hürrem Sultan'ın huzuruna, o artık Cecilia değildi, Nurbanu'ydu. Adı gibi kaderi de değişti, Şehzade Selim'e hediye edildi. Günler geçti, aylar geçti, yıllar geçti... Cehennem dediği bu saray onun evi, yuvası oldu. Bir yanında biricik aşkı Şehzade Selim, diğer yanında evlatları ile yürümeye başladı zorlu taht yolunda... "Ya bir köle olup sarayın kanlı duvarları arasında unutulacaktım, ya da Sultan olup o duvarlara sürecektim kanımı! Kabullendim kaderimi, öldürdüm Cecilia'yı! Ben artık Nurbanu'yum! Afife Nurbanu Sultan!"

Daha 14 yaşındayken aşkı tadan bir kız. Daha sevdiğinin ikinci yılındayken aşık olduğu çocuğun kanser olduğunu öğrenen. Bakalım güçlü olduğunu düşünen bu kız bunu kaldırabilecek mi? Ve beraberinde süre gelen bir sürü hikayeyi... Acaba uçurtmasının ipini tutabilecek mi?

#Seslendirilmiş tanıtım ilk bölümde mevcuttur. ~ Başınıza gelebilecek şeylerin en uç noktasıdır insanlar. Öfkenin, aşkın, nefretin, kıskançlığın, acının... Canım bir kere yandı mı, kendimi hep kaçarken buluyordum. Nefes nefese kaldığımda isyan eden ciğerlerime rağmen durmayı ilke edinemeyen benliğim, kendini güvende hissedene kadar kaçmaya devam ediyordu. En sonunda tökezleyerek durdurulduğumda, Araz Boran acı dolu koyu kahve irisleriyle bana bakıyordu. İçinin en ücra köşelerine kadar umudu çekilmiş küçük bir oğlan çocuğunun gözbebeklerinden kaçabilir miydim? Onun bana ihtiyacı vardı, benim ondan kaçmaya. & "...Buğulanan gözlerimi sımsıkı kapatıp gözyaşlarımı geri gönderdim ve yavaşça doğruldum. Daha birkaç saat önce okuduğum Küçük Prens kitabının satırları benliğim tarafından şimdi tekrar okunurken aslında Araz'ın ona ne kadar benzediğini düşündüm. Küçük Prens çiçeğinin kaprislerinden dolayı terk etmişti gezegenini; Araz'ın çiçeği yıldızlarıydı, gezegeni ise gökyüzü. Küçücük kalbinin kaldıramadığı kırılganlığıyla birçok çıkış yolu denemiş ve bir ara pes etmişti. Fakat şimdi o yolu hala aradığını görebiliyordum, vazgeçmemişti. Evcilleştirilmeyi bekliyordu; Küçük Prens tanımındaki evcilleştirilmeyi."

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Meyra, sinirle arkasını dönerken Hakan sırıtarak barın önündeki yüksek sandalyelerden birine oturdu ve kollarını tezgaha yasladı. Artık tanışma zamanının geldiği ortadaydı. "Hakan," dedi sadece. "Ne Hakan?" Hakan, gözlerini devirirken bu sefer kendisini sinirlendirmesine izin vermeyeceğini içinden tekrarlıyordu. "Hakan Arslan." Bardakları yerleştirdiği yuvarlak, siyah tepsiden bakışlarını alarak karşısında oturan adama baktı. "Meyra," dedi düz bir şekilde.