"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

*Bu adla açılan ilk hikaye olduğundan isim hakkı benimdir.* Çalıntı durumunda gereği yapılacaktır.* - Tanıtım - Günler geçiyor, zaman ilerliyor ama her şey aynı kalıyordu. Ben değişmedikçe onlar da değişmiyordu. Yeniden devam edeceğime dair inancım yoktu. Kendime inancım yoktu. Yitip giden her şey gibi, ben de bitmiştim. Ve benden geriye sadece ruhsuz bir beden kalmıştı. Aşk, benim sonum olmuştu. ****** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.