Kendini bulmaya çalışan genç bir kız... Çocukluğundan beri savaşçı olarak yetiştirilen bir adam... Bir efsaneye göre çıkılan yolculuk... Amansız bir güç... Sonu belli olmayan bir savaş... Bu kurtadamların son umudu olan Artukan ve waltkanın hikayesidir.... Benden normal bir kurtadam hikayesi Beklemeyin.... Çünkü değil.... *Bu hikayenin kurgusu tamamen hayal ürünüdür ve bana aittir, çoğaltılamaz ve bende habersiz yayımlanamaz ... *

Bazen hayattaki seçimlerinizi siz yaptığınızı zannedersiniz ama aslında hayat sizi tercih etmiştir. SEÇİLMİŞ olan sizsinizdir... *17 Ocak 2019*

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

İNLEYEN ALEV İKİNCİ KİTAP. Çocuk başını kaldırıp altın sarısı parlak gözlerini ona dikti. "Ağaçlar..." dedi tekrar. Sesi kısık bir tonda ve tek düzeydi. Son derece duygusuzdu. "Aradığın... Şeyi... İnsanların... Yanında... Bulacağını... Söylediler" Sözcüklerinin arasında mesafe vardı. Konuşurken yavaş konuşuyordu. Sanki ne demesi gerektiğini önce uzun süre düşünmesi gerekiyormuş gibiydi. Galen, bir süre ona baktı ve sonunda gülümsedi. "Peki, ağaçlar ne aradığımı da sana söylediler mi?" diye sordu merakla. Çocuk hafifçe başını salladı. "Bizim... Gibi... Olanları... Arıyorsun..." dedi. "İnsan... Olmayanları..."

Gerçekler görünenin ötesindedir. ... İnleyen Alev 26 Ağustos 2013 yılında kaleme alınmış olup, Facebook da Ezgi Deniz'in Kaleminden sayfasında yayınlanmıştır.

Zevkin ve doyumun sınırlar konmadan yaşandığı yakışıklı olduğu kadar da lanetli erkeklerin barındığı karanlık bir dünya... Gölgelere hoş geldiniz! -Ezgi Deniz

On yıl önce gördüğü o gözler... İçinde alevler parlayan buz mavisi gözler ona bakıyordu. Siyah bir çift kanat iki yanında açılmıştı. Dudakları alaycı bir şekilde kıvrılmıştı. "Merhaba küçük rahibe" dedi adam ve Kateri aynı anda karanlığa gömüldü.