Karanlık (mafya..? 2)
Karanlığın sahibi, yenilebilir mi?! Sahip olduğu aşkı bırakıp gidebilir mi? Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak!
Karanlığın sahibi, yenilebilir mi?! Sahip olduğu aşkı bırakıp gidebilir mi? Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak!
Karanlık sokaklarda geçen yalnızlığın öyküsü... Aşk ile aydınlanabilir mi? Bir tarafta hiç sevilmeyen hayatı boyunca teyzesi tarafından hep dayak yiyen ürkek bir kız. Diğer tarafta ise büyük bir iş adamı, karanlığın sahibi mafyaların en tehlikelisi...
Ben Derin Aktaş. Başarılı, herkes tarafından sevilen Avukat Derin Aktaş. Diğer günlerden farklı olmayarak işimi yapıyordum. Davalara giriyor, savunmalar hazırlıyor, müvekkillerimin hayatlarını kurtarıyordum. O gün de aynı şeyleri yapıyordum. Bu sefer ufak bir farklılık vardı. O gün ne müvekkilim sıradan bir müvekkild...
Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım...
"Buradayım." dedi Giray fısıltıyla ardından Çağlanın gözündeki bezi yavaşça aşağı çekti. Bez Çağlanın boynuna düştüğünde Çağla, karanlığa alışan gözlerini ışığa alıştırmak için birkaç defa kırpıştırdı. Karşısında doğrudan gözlerine bakan Girayı görünce gözlerinden düşen yaşlara engel olmadı. Girayı yeniden karşısında...