... "Yakamozlar ne zaman parlar biliyor musun?" diye sordu bu kez. "Bilmiyorum." "Saldırı altında olduklarını düşündükleri zaman. Peki bu ne demek biliyor musun?" "Hayır, bilmiyorum." "Eğer bir tehdit görürsem ya da sezersem, parlayacağım demek. Kapat gözlerini Lâra, ben buradayım. Yanındayım. Eğer gerçekten ihtiyacın...
"Onu yaşatmak için ufacık da olsa bir ihtimal olsaydı, sen o ihtimal için canını verirdin. Yerin yedi kat dibinde de olsa o ihtimali bulur çıkarırdın oradan." "Çıkarır mıydım sahi?" "Çıkarırdın tabi.. Sen Zakkum'sun. Kökleriyle yeraltında, çiçekleriyle yeryüzünde hüküm süren.." "Ama zehirli.. Zehirliyim ben Çağan." de...
Çiçekler açtı. Çiçekler soldu. Benim çiçeklerim Ateş. Bizim çiçeklerimiz.. Günler gecelere kavuştu defalarca. Haftalar aylara, aylar yıllara.. Sensiz yıllara.. Ütopyanda sabahladığım, bol yağmurlu yıllara.. Nice bizsiz yıllara.. ... Sen yağmurdun, bense sana doymak bilmeyen arsız bir toprak. Gülümsemem sendin. Özgürlü...
"Komik misin?" "Eksiğim." "Masal!" "Kerem?" "Oyun mu oynuyorsun sözlerimle?" "Tutamadıklarınla mı?" "Şunu keser misin?" "Neyi?" "Cümlelerimi ayrıştırıp laf sokmayı." "Üniforman üzerinde değil." "Yani?" "Yani emir komuta bende." ÖNEMLİ: Başlamadan önce; bu hikâyeyi 2009 yılında, 14 yaşında bir kız çocuğuyken kaleme ald...
... "Soğuk, açlık, susuzluk, uykusuzluk, işkenceler.. Aklının alıp alamayacağı her şeyi göğüsleyebilirim. En karmaşık bombaları imha edebilir, en büyük savaşlardan tek bir sıyrık almadan çıkabilirim. Gözümü kırpmadan ölüme bile koşabilirim ama.." dedi ve susup derin bir nefes aldı. "Ama?" dedim hevesle gözlerine bakıp...
Bedeni alevlerin arasındayken öylece durup bana bakıyordu ormanı anımsatan gözleri.. Sanki hiç acı çekmiyordu, sahiden de ateşin ta kendisi olabilir miydi? "Melisa!" dedi endişeyle. Kaçmamı istiyordu biliyorum. Okyanusa atlayıp kendimi korumamı.. Ama hayır, ben zaten yanmayı bekliyordum.. Ben, zaten yanmayı yeğliyord...
"Bilseydin de bir şey değişmeyecekti!" dediğimde ikimiz de sustuk. Yüzüme yaklaştığında nefesimi tuttum. Kokusunu içime çekersem çok daha fazlasını isteyecekti arsız kalbim, biliyordum. "Senden.." dedim ve sustum yeniden. Amacım ondan nefret ettiğimi söylemekti. Bana yaşattıkları için ondan nefret etmem gerekmez miydi...