Tanıtım bölümüne göz atınız...

Yayınlama Tarihi:6 Temmuz 2014 [Tamamlandı, düzenlemede.] •Bu ad ile yayınlanan ilk hikayedir. Taklitleri değil, aslını okuyun.• ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ Dizlerini karnına çekmiş, boş gözlerle evine girip çıkanları izleyen küçük bir kız çocuğu. Ağlamaktan korkan, kafasından çıkmayan o sesin tutsağı altındaki, zavallı kız çocuğu. Ölümü kabullenen; ama dile getirmekten korkan bir kız çocuğu. İçindeki o yarayla büyüyüp, içi kan ağlayan; ama kardeşi için her şeyi yapan bir genç kız. Defalarca yaralanan. Defalarca dövüşen. Defalarca korkulan. Ama içten içe kendisinden korkan bir genç kız. Kaderin oynadığı küçük oyunda, büyük roller üstlenen bir kız. İpleri eline almak için savaşan; ama her hatasında üst üste binen yıkıntıların ardında kalan bir kız. O kızın adı Derin. Ve bu, onun kendi adında kayboluşunun hikayesi. ❝Benim adım Derin. Ve ben, kendi adımda kayboluyorum.❞ •◘•◘•◘•◘•◘• [Hikayenin başı, Imagine Dragons'un Radioactive klibinden esinlenilmiştir.] Tüm hakları saklıdır.

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•

İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...

İblis; cennetin soğuk sularını da gördü, cehennemin ateşli çukurlarını da Güneşin vahşi kızıllığını da izledi, ayın puslu çehresini de Issız çöl kumlarına da dokundu, suskun kar tanelerine de Gecenin acımasız karanlığında da kavruldu, ancak aydınlığın hazzını ilk kez O'nda tadacaktı. Melek iblise aşık oldu; onun cehenneminde kayboldu, pençesinde hayat buldu. • Serin saten çarşaf tüylerimi ürpertirken kemikli elleri belimi buldu. Parmak uçları benim sabırsızlığımın aksine sakindi, bel oyuntumda biraz oyalandı ve göbek deliğime kadar ulaştı. Teninin tenime değmesi fikri bile beni yanlışa, çok yanlışa sürüklüyordu. Sıyrılan tişörtümü indirmek, ellerini uzaklaştırmak istesem de bedenimdeki her hücre devam etmesi için çığlık çığlığaydı. Elleri tekrar belimi bulduğunda ani bir hareketle beni kendine çekti ve sırtım sert göğsüne dayandığında, birkaç saat önce inatla içtiklerim aklımdan tek bir mantıklı düşünce geçmesine izin vermiyordu. Düşüncelerim anahtarını kaybettiğim bir odada, yere saçılan cam parçaları gibi dağılırken hiçbiri eşini bulamadı. Kanımda dolaşan alkol gibi ona git gide sarhoş oluyordum. Sıcak nefesini enseme verirken fısıldadı: "Keşke seni öldürmek zorunda olmasaydım."

(SATIŞTA) O an, bana döndü ama yüzü yoktu. Şaşkınlıkla ona baktığımda gözlerimi kıstım, korkudan nefes alamıyordum. Başında bir pelerin olduğunu ve o yüzden yüzünü sakladığını anladığımda derin bir nefes alabildim ama korkum hâlâ geçmemişti. Ve sonra konuştu. "Gelmişsin," dedi korkunç bir sesle. "Seni arıyor." Sonra garip bir şey oldu, havalandı ve üstümden uçarken bana saldırdı. Bir el ateş sesi duyduğum zaman bilincimi kaybettim. 28 Ağustos 2014

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

.

Güclü , hırçın , asi Selin...Tek istedigi kendi dünyasinda ferah ve lüks icinde özgürce yasamak..Onu korumak,değiştirmek isteyen ve bu uğurda bir oyun oynayan büyükbaba...Oyun ise yakisikli korumamiz.. Ozgur kizimiz korumaya alisabilecek mi? Yoksa aşik mi olacak? Yoksa nefret mi edecek? Her ikisi de olmasin :)...

✤ Fırtına mı daha sert eserse yaprağı düşürür? Yoksa yaprak mı daha güçlü tutunursa fırtınayı yıldırır? Başını suratıma eğdi ve lafına devam etti. "Bende sana ilgi çekici şeyler gösterebilirim." dudaklarıma doğru fısıldadı kelimelerini. Sıcak nefesinin suratıma çarpmasıyla gözlerimi yumdum. Üzerimde bıraktığı bu etkiyi farkettiğinde geri çekildi ve iç tırmalayıcı bir tınıyla gülmeye başladı. "Titriyorsun." dedi dudakları zevkle yukarı kıvrılmışken. "Yaprak gibi. Fırtınanın ortasındaki bir yaprak. Bunu sevdim." Tüm hakları saklıdır. İletişim için; Instagram: zeynep_bozik Twitter: zeynep_bozik Snapchat: bozikzeynep